________________
૧૯૨
મુનિજીવનની બાળપોથી-૫
હેવા જોઈએ. જેથી આચાર્યાદિ માટે નિર્દોષ પ્રાગ્ય દ્રવ્ય પ્રાપ્ત થઈ શકે. આગાઢ કારણસર આધાકર્માદિ દ્રવ્યની પણ સૂચના થઈ શકે અને વધુ પ્રમાણમાં લઈ પણ શકાય. આચાર્યની વૈયાવચ્ચ માટે દશ પ્રકારના
અયોગ્ય સાધુઓ (૧) પ્રમાદના કારણે સમયસર ગોચરી ન જ આળસુ સાધુ.
(૨) બહુભજી લેવાથી પિતાને જ આહાર માટે ફરનારે અને તેથી ભિક્ષાને સમય પૂરો કરી નાખનારે. ધસિર સાધુ.
(૩) ઊંઘણશી સાધુ (૪) ચાલતા વાર લગાડતે તપસ્વી સાધુ (૫-૬-૭-૮) શોધ-માન-માયાવી-લોભી સાધુ
(૯) રસ્તામાં નટ વગેરેની રમત જેવા ઊભે રહી જતે કુતુહલી સાધુ
(૧૦) સૂત્ર કે અર્થ પ્રાપ્ત કરવામાં અત્યંત તલીન એ પ્રતિબદ્ધ સાધુ,
ટૂંકમાં જે ગીતાર્થ હય, અને પ્રિયધમી હેય તે જ સાધુ આચાર્યની ભક્તિ માટે એગ્ય છે. આવા સાધુ એક જ ઘરમાંથી જ ઘી વહેરે તે પણ એવા વિવેકથી વહેરે કે જેથી તે ગૃહસ્થના ભાવમાં ઓટ આવવાને બદલે નિત્ય ભરતી ચડે.
