Madhyakalin Gujarati Sahityama Jain Dhara

Author(s): Vadilal Jivabhai Choskhi
Publisher: Aatma Kamal Labdhisuri Jain Gyanmandir

Page 20

ભાવના હતી અને તે માટે તમારી રજા પણ માગી જ હતી. હવે દીક્ષા લીધા પછી અંતરાય કરવાથી શું ફાયદો? એ કલ્યાણના માગે વિચરે છે, કાંઈ ખોટું તો કરતો નથી, તે પછી ધાંધલ – ધમાલ કરવાને બદલે આશીર્વાદ કેમ આપતા નથી ?”
મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયજી સાથે વાર્તાલાપ થશે, તેમાં તેમણે સંસારની અસારતા સચોટ શબ્દોમાં વ્યક્ત કરી અને પિતાને જ્ઞાન - દર્શન - ચારિત્રરૂપી જે રત્નત્રયી પ્રાપ્ત થઈ છે, તે માટે આનંદ પામવાને અનુરોધ કર્યો.
સગાંવહાલાં આખરે તો લાલચંદના કલ્યાણકામી જ હતાં, એટલે તેઓ આ વચનેથી શાંત પડ્યા અને અવિવેક-અવિનયની ક્ષમા માગી, સર્વ મુનિમંડલને વંદના કરી, પિતાનાં સ્થાને સીધાવ્યા.
સૂરીશ્વરજી બેરૂથી વિહાર કરી, તારંગા તીર્થની યાત્રા કરી સસ્વાગત ઊંઝા પધાર્યા. તે વખતે ત્યાં ઉપાધ્યાય શ્રી વીરવિજયજી મહારાજ, પ્રવર્તક શ્રી કાંતિવિજયજી મહારાજ તથા શાંતમૂર્તિ શ્રી હંસવિજયજી મહારાજ વગેરે વિશાળ પરિવાર સાથે બિરાજમાન હતા. તેમણે સુરીશ્વરજીનું ઊંચિત સ્વાગત કર્યું અને શ્રી સંઘમાં અપૂર્વ આનંદ ફેલાયો.
ઈ. સ. ૧૯૦૩ના રોજ માહ સુદિ ૫ એટલે વસંતપંચમીને દશ સાધુઓને ધામધૂમથી વડી દીક્ષા આપવામાં આવી, તેમાં નૂતન મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયજી પણ સામેલ હતા.
શાસ્ત્રાભ્યાસ અને સંયમસાધના દીક્ષા લીધા પછી બે વર્ષ મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયજી ગુરુદેવ સાથે ગુજરાતમાં રહ્યા. તેમાં સને ૧૯૦૩નું પ્રથમ ચાતુર્માસ ઈડરમાં થયું અને સને ૧૯૦૪નું બીજું ચાતુર્માસ વડોદરામાં થયું. તે દરમિયાન તેમણે શાસ્ત્રાભ્યાસમાં સુંદર પ્રગતિ કરી અને સંયમસાધનાને સતેજ બનાવી.