Kalyan 1964 01 Ank 11

Author(s): Kirchand J Sheth
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 37

૯૩૦ : મંત્રપ્રભાવ :
રાણીએ કહ્યું : આ તારા છેલ્લે જવાબ છે? ' ‘હા માતા, ક્ષત્રિયના બે જવાબ હોતા નથી.' તરત રાણીએ બુમ મારી: દાડા દોડા..કાઈ ચાર આવ્યો છે!’
આમ કરીને તે મુખ્ય દ્વારની સાંકળ ઉધા
ડવા ગઇ.
રાજા તરત પોતાના ખંડ તરફ ચાલ્યો ગયા. દ્વાર ખાલીને રાણીએ બુમ મારી દોડો... ઈંડાચાર !'
વંકચૂલ સ્વસ્થભાવે એમને એમ ઉભા રહ્યો. તેના મનમાં થયું: સુંદર નારીના હૈયામાં કેટલી કુરૂપતા ભરી છે! કેવળ કામતૃપ્તિ ખાતર પેાતાના પાતિત્રત્યના જુગાર ખેલનારી આ નારી કેટલી નીચ અની શકે છે!
રાણીની બુમ સાંભળીને રાજા તરત પોતાના ખંડના દ્વાર પાસેથી પાછા વળ્યા...નીચેના દાદર પાસે ઉભેલા એ પ્રહરીએ પણ દોડતા દાદર ચડવા માંડવ્યા....
રાજાએ શયનખંડના દ્વાર પાસે આવીને કહ્યુંઃ કેમ પ્રિયે, શું થયું છે??
એહ, સ્વામી...મારા શયનખંડમાં એક ચેર ઉભા છે...તેણે મારી આબરૂ લેવાના...'
વચ્ચેજ રાજાએ કહ્યું : ‘કયાં છે? ' રાણી તે ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા માંડી. પણ વંકફૂલ સામે ચાલીને મેલ્યા. ‘આ રહ્યો હુ.’
રાણીને એક તરફ મૂકીને મહારાજા ખંડમાં આવ્યા અને વંકચૂલના તેજસ્વી વદન સામે જોઇને માલા : ‘તુ કાણુ છે ?'
* ક ચાર છું....'
મારા અંતઃપુરમાં કેવી રીતે દાખલ થયા ? ’ તમારા પ્રહરીઓની આંખ આંજીને...' તે શુ' ચાયુ” છે ?’
હજી સુધી કંઈ ચાયું નથી, હું ચારી કરૂ પહેલાં જ રાણી જાગી ગયાં....'
તરત મદનિકાએ રાષ ભર્યાં સ્વરે કહ્યું : “પછી તે મને પકડવાના પ્રયત્ન ન કર્યાં ? . મારા
પાતિત્યને ખંડિત કરવાની દુષ્ટ ઈચ્છા વક્ત ન કરી?’
મહારાણી, હું આપની વાતને ઈન્કાર ક્યાં કરૂ છું ?'વંકચૂલે કહ્યું.
અને સશસ્ત્ર પ્રહરીએ દ્વાર પાસે ઉભા રહી ગયા હતા...બીજી આઠ દસ દાસીએ પણ આવી ગઇ હતી. મહારાજાએ સધળી વાત સાંભળી હતી .. છતાં તેઓએ પ્રશ્ન કર્યાં : શું તેં મારી પ્રિય રાણી પર અનજર કરી હતી?’
નિયતાપૂર્વક વંકચૂલે કહ્યું : “મહાકૃપાવતાર, જે રૂપ યૌવન જોઇને મુનિ પણ ચલાયમાન થઈ જાય...ત્યાં મારા જેવા ચાર સાહસ કરી બેસે એ કંઇ આશ્ચય નથી !'
રાણીએ સ્વામીના હાથ પકડીને કહ્યું: ‘સાંભળે છે ને ? કેટલા દુષ્ટ અને ભયંકર છે?’
*મહાદેવી, આપ સ્વસ્થ થાઓ...' કહી મહારાજાએ વાંકચૂલ સામે જોઇને કહ્યું : સિંહની ખેડમાં જનારની કઈ દશા થાય છે એ તુ જાણે છે ?' હ્રા.માત ! '
મારી પ્રિયતમાએ કરેલા આક્ષેપ અંગે તારે કઈ કહેવુ છે ?'
ના...”
‘આ દુષ્ટને પકડી લે...' રાજાએ પ્રહરી સામે જોઇને કહ્યું.
તરત બંને પ્રહરીએ ખંડમાં આવ્યા અને વંકચૂલ કેષ્ઠ પ્રકારના વિરોધ દર્શાવ્યા વગર સ્કે.
ચ્છાએ પકડાઈ ગયા.
મહારાજાએ પ્રહરી સામે જોતે કહ્યું : ‘એને રાજભવનના કારાગારમાં લઈ જાઓ...’ જી...' કહીને પ્રહરીએ વંકચૂલને લઇને ખંડ બહાર નીકળી ગયા.
રાજા પણ પાછળ જવા અગ્રસર થયા. મદનિકાએ સ્વામીને હાથ પકડી લેતાં કહ્યું : ‘કૃપાવતાર, ભયથી મારી છાતી થડકી રહી છે.’
‘પ્રિયે, હવે ભયનું કાંઈ કારણ નથી...તુ ખુબ જ