________________
Don.
( ખંડ ત્રા
DT) અને else{]]]
કલ્યાણ નીચાલુ વાર્તા.
En શ્રીપ્રિયર્શન
પૂર્વ પરિચય : અયેાધ્યાપતિ નષરાજાની ગેરહાજરીમાં રાજ્યના સંરક્ષણ માટે પટ્ટરાણી મહાસતી સિંહિકા દક્ષિણાપથના રાજાઓનાં આક્રમણને શા પૂર્ણાંક ખાળે છે, ને વિજય પ્રાપ્ત કરે છે. આ બાજુ ઉત્તરાપથના રાજાએ પર વિજય પ્રાપ્ત કરી મહારાજા નષ અયેાધ્યામાં મહાત્સવપૂર્વક પ્રવેશ કરે છે. મહારાણી સિંહિકાના પરાક્રમની તેમને જાણ થાય છે. સિંહિકાના કોઇ પૂર્વના અશુભેાયે મહારાન્તનાં હૈયામાં મહારાણી પ્રત્યે દુર્ભાવ પ્રગટેછે. તેમના સતીત્વ પ્રત્યે, શીલ પ્રત્યે આશંકા જન્મે છે, મહારાણી બધું સમતાભાવે સહન કરે છે. મહાચિતામાં ગ્ર મહારાજાને શરીરે દાહશ્ર્વરની વિષમ વેદના વધુ એર પકડે છે. મહારાણી સિંહિકાને એ સમાચાર મળે છે. હવે વાંચા આગળ;
૭ :
સતીત્વની પ્રતીતિ
તેને મારી સામે ન લાવશે...મારે એનું મુખ નથી જોવુ....’
એક વાર આવવાની રજા આપે। મહારાજા,’ “પણ, મારે એનું કામ નથી.' એમની તીવ્ર ઈચ્છા છે...એકવાર...’ મહામત્રએ નષની પાસે સિંહિકાને આવવા દેવા માટે પ્રાથના કરી. ના દાહની ભયં કર પીડામાં રીબાઇ રહ્યો હતા. તેના હૃદયમાં સિંહિકા પ્રત્યે તીવ્ર રાષ ઉછળી રહ્યો હતા. તેણે સિંહિકાને
પેાતાની પાસે આવવા દેવાની ના પાડી દીધી... પરંતુ મહામત્રએ વિશેષ આગ્રહ કર્યાં ત્યારે તેણે કહ્યું :
તમારે એને લાવવી હોય તેા લાવેા. હું મારી આંખા બંધ કરીને પડ્યો રહીશ...નષ પોતાની આંખા બધ કરી, ભીંત સામે પડખું ફેરવી પડ્યો રહ્યો.
મહામંત્રીએ નયનાને ઈશારા કરી દીધો. નયના તુરત જ બહાર ગઈ અને સિંહિકાને લઈ આવી ગઇ. મહામ`ત્રીની જમણી આંખ સ્ફૂરાયમાન થવા લાગી, વૈદ્યોના નિરાશ બની ગયેલા હ્રદયમાં જાણે આશાના સંચાર થવા લાગ્યા.
નધુષના મસ્તકના ભાગ
સિંહિકા આવીને આગળ ઉભી રહી ગઈ.
નયના એક-પાત્રમાં પાણી લાવ.'
નયનાએ તુરત જ સુવણું ના પાત્રમાં પાણી હાજર કર્યુ. સિંહિકાએ આંખા બંધ કરી, હાથ જોડી તેણે પ્રાથના શરૂ કરી.
હું અરિહંત પરમાત્માની સાક્ષીએ, સિદ્ધ ભગવાની સાક્ષીએ, સાધુપુરૂષોની સાક્ષીએ, સ્વલાકના દેવાની સાક્ષીએ અને મારા આત્માની સાક્ષીએ કહું છું કે મારૂં શીલ અખડિત છે. મારા નાથ સિવાય કાઈ પણ પુરૂષને મારા હૈયામ સ્થાન મળ્યું નથી....રાગઢષ્ટિથી જોયુ નથી....જો મારૂં સતી અખંડિત હોય તે મારા નાથના જ્વર દૂર થઈ જાએ....’
સુવના પાત્રમાંથી સિંહિકાએ નધુષના દેહ પુર જલના છંટકાવ કર્યાં.
સૌ સ્તબ્ધ બનીને ક્ષણમાં નષના સામે તે ક્ષણમાં સિંહિકાની સામે જોઇ રહ્યા પરિણામ જોવાની આશામાં સૌના જીવ ઉંચા થઈ ગયા.
ક્ષણ...એ ક્ષણ...ચાર ક્ષણુ વીતી...નષની આંખા ઘેરાવા લાગી, તેના મુખ પરથી ઉદ્વેગ... અશાંતિ...પીડા દૂર થવા લાગી...મીઠી નિદ્રા આવી ગઇ.
વૈદ્યોએ શરીર તપાસ્યું. દિંગ થઇ ગયા ! શરીરમાંથી જ્વર દૂર થઈ ગયા હતા....સૌના મુખ પર હુ છવાઈ ગયા...નયના તેા નાચી ઉઠી. તે બહાર દોડી ગઈ...બહાર નગરના સેકડા લેાકા મહારાજાની ગંભીર બિમારીથી ગમગીન બનીને
