Kalyan 1959 01 Ank 11

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 7

: કલ્યાણ : જાન્યુઆરી : ૧૫૯ : ૭૦૦ ઃ નિષ્ણાત હતા. એમને ઘેર એક ત્રીજો માળ છે. કારણે સાંભળનારને મેઢે થઈ ગયેલે વાર્તાલાપ
ને ત્રીજા માળે એક કબાટ છે. એ કબાટમાં સાંભળો પડત. પણ એને અંતે એ ગમે હળે છે, એ ડબ્બામાં ત્રીસેક તાળાં ને લગભગ તેવું ખરાબ તાળું હોય તોય ચાવી બેસાડી સવાસે જેટલી ચાવીઓ છે. તમે જઈને જુઓ આપતા ખરા. કેઈનેય ત્યાં તાળાફેંચીની તકતે એ વડીલ બેઠાબેઠા તાળાંકૂંચીઓ સાથે ગડ- લીફ પડતી તે બેલાવવા આવનારના છોકરા મથલ કર્યા કરતા જ હેય. શાકવાળાઓ જેમ પાસે ડખે ઉંચકાવી એ તરત જઈ પહોંચતા મેટાં જામફળ, વચલા જામફળ અને નાનાં અને ક્યારેક બે મિનિટમાં તે કયારેક દોઢેક જામફળ એમ જુદા જુદા ઢગલાઓ કરીને બેઠા કલાકને અંતે તાળું ખોલીને જ જંપતા અને હોય છે ને, એમ એમની આસપાસ પણ જુદા એ વખતે એમના મોં પરને વિજયને આનંદ જુદા કદનાં તાળાંની ઢગલીઓ પડી રહેતી અને તમે નીરખે હોય તે બસ. મોટું રાજ જીતીને જ્યારે જુઓ ત્યારે એ કાંતે એકાદ તાળાને આવતા સમ્રાટના મોં પરને આનંદ તે એની ખેલવા પ્રયત્ન કરી રહેલા હેય, કાંતે ખેલેલાં આગળ શું હતું ! તાળને વાસવા પ્રયત્ન કરી રહેલા છે કે જો કે મને કેકવાર થાય છે કે એમની એકાદ તાળું લઈ એને ચાવી લેવાના પ્રય- શક્તિઓને પૂરતે ઉપગ નહોતો થતું. ઘરનાં તમાં એ વારાફરતી ચાવીઓ લગાડતા ફરતા માણસે, સગાંવહાલાં, અડોશપડોશીઓના તાળાં હોય એવું બનતું, છતાંય ન ખૂલે તે એ એ ખેલી આપતા, નવા તાળાનું ખર્ચ બચાહડીથી તાળાને ટીપતા. અને એ છતાંય તાળું વતા, પણ એમને પિતાને કેઈ ફાયદો ન થતું. ન ખૂલે તે પછી એ ચાવીને ટીપતા. ડે. હરિ- આપણા દેશમાં જેમ અનેક ક્ષેત્રમાં પ્રતિભાપ્રસાદ દેસાઈએ એમના સંસ્મરણમાં લખ્યું છે - શાળી વ્યક્તિઓની પ્રતિભા વેડફાઈ જાય છે કે એક વાણિયાને બે બૈરી હતી. તે બંને તેવું એમનું પણ થયેલું. એમની શક્તિ યોગ્ય લડતી ત્યારે વાણિયે બીજું કશું પૂછ્યા વિના માર્ગે વળી નહતી. નહીં તે એ હજાર રૂપિયા બનેને વારાફરતી મારતે એટલે બને શાંત બનાવી શકત. હજારે શું કામ લાખ બનાવી પડી જતી એમ એ વડીલ પણ તાળાંને અને શક્ત, જે કે શહેરમાં રાતે પોલીસ ફેન ફરે છે ચાવીને બન્નેને ટીપીને બે વચ્ચે મેળ બેસાડીને એ ખરું, પણ એમાં શું? ગામડામાં કયાં જ જંપતા. ભરવાડ જેમ પોતાનાં ઘેટાને ઓળખે નથી? શ્રી ગાંધીજીએ આદેશ આપે જ છે એમ એ બધાં જ તાળાંને ને બધી સો–સવાસે ને ગામડા તરફ વળે !” પણ શું શહેરમાં કે ચાવીઓને ઓળખતા. અડોશ-પડોશમાં કેઈને શું ગામડાંમાં એમની શક્તિઓ યોગ્ય માર્ગો ય તાળાકૃચીની તકલીફ પડતી તે એ ખૂબ ઉપ- ન જ વળી. એમની કુલ મિલકત વધીને ઢસે યેગી થતાં. એટલું ખરું કે તાળું લઈ ચાવી ચાવીઓ અને સાડત્રીસ તાળાં જેટલી જ રહી. બેસાડવા આવનારે એ વડીલ ચાવી બેસાડી એમની જેમ કેટલાક લેકે–ઘણા લોકે આપે તે પહેલાં જાતે જ અડધા કલાક એમની તાળાફેંચીની બાબતમાં બારીબારણુ વાસવામાં– સામે બેસવું પડતુ ને કેટલાક કરામતી તોળાં ઉઘાડવામાં કુશળ હોય છે. પણ અમારા જેવા વિષે મને પણ વારંવાર સંભળાતે હેવાને કેટલાક આવી વ્યક્તિઓના જીવનમાંથી ખૂબ