________________
૨૩૦.
જેનયુગ
પષ ૧૯૮૩ પહોંચાડવા જોઈએ જેથી તેવાના જવાથી ભૂમિ પા- જગતમાં હડકાયા કુતરાથી પણ વધુ ઝેર ફેલાવીએ વન થાય ને તે ચેપની અસર બીજાને ન ચોંટે. છીએ, આપણા પેટને વાસ્તે કરોડોના પેટ પર પાટું
–લાંચ ખાઉ કેઈ અમલદારે, નેકરનાં લોહી મારીએ છીએ, ખુને સુદ્ધાં કરીએ છીએ. ચૂસતા કઈ શેઠીઆઓ, ગટરમાં કામ કરતા મજુ- તેવા હડકાયાને માટે મહાત્માજી વિચાર કરશે. રોના માલિકે ખાણમાં કરતા મજુરના ધણી, ચાના આપ જણાવશે કે પોલીસ, કે, તુરંગ વગેરે કાકીના બગીચામાં રોટલાને ટુકડે અનીતિમય કામી તેવા માટે છે પણ આપને નિવેદન થાય કે - કરાવીને હેર ઉડાવતા હડકાયા માલિકે એ સર્વેના
૧ કરોડ ગુનહેગારી ખરેખરા હોય તેમાંથી ૧ શા હાલ કરવા તે વિચારશે.
લાખ પકડાય છે, તેમાંથી ૧ હજારને માટે કાયદા ચાના મેનેજર, ડાઈવરે, ગાર્ડો, જોઈટ- પ્રમાણે પરા પ્રર મળતું નથી અને ૧૦૦ કેટે ચડે ચોક કંપનીના ડાયરેકટર, વગેરે પિતાના ૧ના સુખ છે જ્યારે ૫૦ને ઓછીવત્તી ભૂલવાળી સજા થાય છે. વાતે અનેક ભૂલે કરે, ગોટાળા કરે, અકસ્માત
તેમાં કેટલાએ નિર્દોષ પણ સંડેવાતા હશે. આ ઉપજાવે તેમાં હજારો સ્ત્રી પુરૂષ પાયમાલ થઈ જાય
પ્રમાણે જ્યારે થાય ત્યારે કઈ મહાત્માજી કહે કે તે હડકાયાના શા હાલ કરવા ?
પ્રભુ તો તેને છોડશે, તે બાકીના સૌને ઈન્સાફ – , પવન, અગ્નિ, તોફાને ચડી મનુષ્ય
લેનાર છે તે સમર્થ ન્યાયાધીશ તેને છોડશે નહિ. ને એક ક્ષણમાં સંહાર કરે છે, લાખોને ઘરબાર
આમ નિરાશ થઈ માણસની કાવતરાબાજીને ન વગરના લાચાર બનાવે છે. તેમના શા હાલ કરવા;
પહોંચાય ત્યારે તે કરોડો હડકાયાં કુતરાંથી પણ હડકવાને અંતે મોત છે તે આમાં પણ પ્રાંતે
અતિ પાપી માણસેને તમે કે રાજાઓ છોડી મૂકે છે. મેતજ છે.
એ ન્યાય આ ગરીબ હડકાયાં કુતરાં પર ઉતારે - હડકાયું થયેલું કુતરૂં તે પોતે જોતું નથી કે
અને એની અનાથતા-માણસના કરતાં અતિશય હું હડકાયું છું, મારે આ માણસને કરડી તેને હડ
પામરતા-અજ્ઞાનતા પર રહેમ આણું તે પણ કવા કરે છે, તેને તો તે જાતના રોગમાં કાણું ઇશ્વરને ઘેર છેડે પણ મારી નાંખો–મારી નાંખવાંજાણે શું એ થતું હશે અને તેથી તે એ ધુનમાં મારી નાંખવામાં અતિ પુણ્ય વા અલ્પપાપ ને ન આડે આવતા માણસ વગેરેને કરડે છે. '
મારવામાં મહાપાપ એ શબ્દ ખેંચી લેશો. વળી રખડતાં કુતરાને પણ ખબર નથી કે હું ઝેરી પ્રાણીઓ, માંસાહારી પ્રાણીઓ, પંખીઓ રખડતું છું, મારે આ દુનિયામાં માણસાના સુખને વગેરે ક્ષણે ક્ષણે ઘણાને કરડે છે. ઝેરી મચ્છરો, વાઓ રખાવું ન જોઈએ પણ તેમને રસ્તે આપી પ્રેગનાં જંતુઓ. વગેરે અનેક જાતનાં વિષ ફેલાવઅહીંથી નીકળી જંગલમાં જ્યાં માણસ ને હાય નારાં પ્રાણીઓ મનુષ્યને સોથ વાળી નાંખે છે ને ત્યાં રહેવું જોઈએ અથવા મરી જવું જોઈએ. અગર કોનાં કુટુંબ પાયમાલ કરી નાંખે છે તેને માટે મને કોઈ મારી નાંખે તે બહુ સારું, કુરબાન છે શે વિચાર કરીશું? એમ ગણી મરવા તૈયાર રહેવું જોઈએ
આપણા દેશના કેટલાક દેશી રાજાએ લાખના એ પ્રમાણે કતરાના સંબંધમાં છે ત્યારે ઉપર પાની પજો પણ વિચાર વિતા છે ગણવેલાં માણસોના સંબંધમાં તેથી તદ્દન ઉલટું છે. વેર નાખે, અમાનુષિક કામો કરે, નિર્દોષને સંહાર . રખડતાં માણસ, લુટારાઓ, કન્યાવિક્રયવાળા, કરે, દેશભકતને જેલમાં પૂરી રીબાવીને મારે, પ્રજાના વ્યભિચારીઓ, ઢેગી સાધુઓ, મીલમાલેક, ધારા- લોહીના ટીપાના પૈસાને વિદેશમાં અમનચમનરૂપે. સભાના દેશદ્રોહી મેમ્બરે વગેરે તમામ જાણે છે લાડીઓમાં, ગાડીઓમાં, નાચ રંગમાં ઉડાવે તે કે આપણે આવા આવા દુર્ગુણથી ભરેલા છીએ, હડકાયાને હડકવાની શી દશા ? !
