________________
२४२
માંસ મિરા આસતા નિહ,
લહુ માહાજન તાહેરછ કહી । માણા (પિતા) (ભાતા) રામહદ્દેનું પૂત, આદિસર છલિ સરણિ પહુત
ધન માતા જે ઉદરીૐ ધરીઉં, ધનકલત્ર જિણું વર વવિર । વીકમસી ચરીત સાંભલષ્ટ, તેહ નર નારી અલાં લુઇ
જૈનયુગ
119011
॥૧૮॥
।। તિ વીકમસી ભાવસાર ચુપદી ।। નોંધ—આ ચેપન્ન અમારાપર વઢવાણુ કાંપથી મુનિ રંગવિજયે જૂના ચાપડામાંથી ઉતારી મેાકલી આપી છે અને સાથે જે જણાવ્યું છે તે ભાષા સુધારી અત્ર આપીએ છીએ કે− આ ચાપઈના સંબંધને મળતીજ બીના પાલીતાણાની આસપાસના ભાવસારાના મુખેથી પણ હાલ પણ સાંભળવામાં આવે છે. કારણ કે તે તેના કુલનાજ-પિત્રાઇ ગણાય. તેઓ કહે છે કે અમારા વડવા વીકમસી કરીને હતા. તે જાતે ભાવસારના ટીમાણીઆ ગેાત્રને હતા તે લૂગડાં રંગવાના (છીપાનેા) ધંધા કરતા હતા. એકદા કામ કરી મધ્યાન્હ થતાં ઘેર જમવા આવ્યા તે વખતે ઘરમાં તેની ભેાજાને કામ પ્રસંગે રસાઇ કરવાનું માડું થયું. વીકમસીને ક્રોધ થયા તે આમ કરીશ ને તેમ કરીશ એમ તે કહેવા લાગ્યા એટલે ભેાજાઈ એ આવેશમાં કહ્યું કે આટલા બધા જોરાવર છે. તા જાએને સિદ્ધાચલજીને મુક્તામ્રાટ (મુક્ત) કરાને ?-આ વખતે સિદ્ધાચલજી ઉપર મૂલ નાયકજીની ટુંકમાં વાઘે નિવાસ કર્યાં હતા ને યાત્રાળુ તેથી જઈ શકતા નહિ. જાય તે। હેરાન કરતા તે મારી પણ નાંખતા. આ વાધ સામે પરાક્રમ કરા તા ખરા જોરાવર–એમ મેણું ભેાજાનું થયું, વીક
પાષ ૧૯૮૩
મસીએ કહ્યુ` કે સિદ્ધાચલને મુક્ત કરીને પછીજ ઘેર આવીશ.
‘આ પ્રમાણે કહી વીકમસી ચાલી નીકળ્યું. સંધને કહ્યું કે હું સિદ્ધાચલજી ઉપર વાદ્યને મારવા જાઉં છું. ઉપર જઇ વાઘને મારી ધા વગાડું ને તમે સાંભલે તેા જાણજો કે મેં વાધને માર્યો તે જો ન સાંભળે તે મુને મુગ્ધ માનજો. આવુ કહીને ઉપર જઇ વાઘને માર્યાં. વાધે પણ તેને મુવા વા કરી નાંખ્યા. છેવટે પોતે ધીરજ લાવી પાતા પાસેનું કપડું શરીરે મજબૂત આંધીને ઘટ પાસે આસ્તે આસ્તે જઇને ઘટને જોરથી વગાડયા, ને સિદ્ધાચલજીને મુક્તાઘાટ કર્યાં. યાત્રાલુઓને ત્રાસથી બચાવ્યા. યાત્રા ખુલ્લી કરી દીધી.
• આજ વીકમસી ભાવસારના પાલીએ હાલ . સુધી કુમારપાલના દેરાસરજી પાસેજ નાતા આંખે હાલ રાપેલ છે તેની નીચે હયાત છે. તે મેં ઘણી વખત જોયા છે! હજી ટીમાણીઆ ગેાત્રના ભાવસારા શત્રુંજય આસપાસ વસે છે તે તેમના છેાકરાએની છેડાછેડી ત્યાંજ છૂટે છે એમ કહેવાય છે.
આ દેપાલ કવિની કરેલી ચાપઇ હોય એમ જણાય છે. તેનું નામ વચમાં સાતમી ગાથામાં છે.”
મુનિ શ્રી દર્શનવિજયજીને આજ ચેપ એક પાનામાં મળી છે. તેમને પૂછતાં તેએ જણાવે છે કે ‘વાધને માર્યાંનું સ્થળ-તે વાધ-વાઘણ બચ્ચાવાળી વાધણુ પાળ કહેવાય છે તે છે એટલા મતે વિશેષ ખ્યાલ છે.”
આ ઉપરથી જણાશે કે બંધ થયેલી યાત્રાને જીવને જોખમે ખુલ્લી કરાવનારા વીરપુરૂષો જૈતામાં હતા. હાલ જો કે જીદ્દાંજ કારણે પણ બંધ થયેલી યાત્રાને ખુલ્લી કરાવનારા વીરે। પ્રગટે એવી પ્રભુ પ્રત્યે પ્રાર્થના !
