Jain_Satyaprakash 1948 08

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 6

૨૪૪ ]
શ્રી જૈન સત્ય પ્રકાશ
[ વર્ષ ૧૩
રચનાસ્થાનઃ—મા વિનતિ કવિવરે સવત ૧૫૬૨માં વામજ ગામમાં બિરાજ માન શ્રી આદીશ્વર ભગવાનના સાન્નિધ્યમાં રહીને કરી છે, વામજ ગામ ઉત્તર ગુજરાતમાં વાદરા રાજ્ય-મહેસાણુા પ્રાંતના કલાલ તાલુકામાં આવેલું છે. વામજ ગામ કલાય ગામથી ચાર ગાઉ અને સેરિસા તીની નજીકમાં આવેલુ છે. અત્યારે ત્યાં જૈન વસ્તી કે તે વખતનું દેરાસર આદિ કંઇ નથી. પરંતુ વિશ્રીએ જ્યારે આ કૃતિનું નિર્માણ કર્યું. ત્યારે જરૂર એની જાહેાજલાલી હશે. શેઢાં વરસે પહેલાં ત્યાં જમીનમાંથી કેટલીક મૂર્તિ મળી આવી છે, એ એનું પ્રતીક છે. આ ગામ સેરિસાની નજીક હાઈ તેના જીહાર કરતી વખતે અહીયાં પણ એક દેરાસર ધાવીને નવેસરથી ભગવાનની એ મૂતિ ગાને મિરાજમાન કરવામાં આવી છે. એટલે અત્યારે સેરિસા તીર્થની જેમ વામજ ગામ પણ યાત્રાના ધામ તરીકે પ્રસિદ્ધિમાં આવ્યુ છે.
ઉદ્દેશ અને સાર્—પ્રસ્તુત સીમંધરજિનવિજ્ઞપ્તિમાં વિવરે અંત્ય સમયની આરાધના અને આલાચનાના સ્વરૂપથી અજાણ ભાવુક ધર્માંત્મા મનુષ્ય જીવનના અંત્ય સમયે કઈ રીતે આરાધના અને પાપની તેમ જ અતિયારા-દેખેની આલેચના તથા શુદ્ધિ કરવી એ વરતુ સમજાવવા પ્રયત્ન કર્યો છે. ઉપાધ્યાયજી શ્રી સમયસુંદરગણીએ પદ્માવતી આરાધનામાં, અને ઉપાધ્યાયજી વિનયવિજયજી મહારાજે પુણ્યપ્રકાશ સ્તવનમાં
આ જ પ્રકારની વસ્તુનું પ્રતિપાદન કરેલી છે. તેમ છતાં જેમ આ એ કૃતિએ અને એને મળતી ખજી કૃતિઓમાં આરાધના, આલેાયના, શુદ્ધિ આદિનું સ્વરૂપ પ્રાંતરે વર્ણવાયેલુ જોવામાં આવે છે, તેમ કવિશ્રીએ પેાતાની આ વિજ્ઞપ્તિમાં પશુ આરાધના માદિનું રવરૂપ એક જુદા જ પ્રકારે અથવા પ્રકારાંતરે કરેલું છે, જે અતિરાચક અને ભાપ્રધાન શૈલીમાં કરેલુ` છે. આશા રાખવામાં આવે છે કે-દરેક વિજ્ઞ વાચક કૃતિમાંથી સાહિત્યના વાદ લેવા ઉપરાંત કવિવરના મુખ્ય આયને આચારમાં લાવવા સવિશેષ પ્રયત્નશીય બને.
ઉપસ’હારઃ— અમદાવાદમાં ભટ્ટીની બારીએ પડિત શ્રી વીરવિજયજી મહારાત્રના ઉપાશ્રય છે, જે હાલ વીરના ઉપાશ્રય' એ નામથી પ્રસિદ્ધ છે. ત્યાં પુન્યાસજી શ્રો કીતિ. મુનિજી મહારાજ બિરાજમાન હતા. તેમને મળવા માટે મુનિશ્રી પુણ્યવિજયજી ગયા હતા, તે વખતે મુનિશ્રીએ પન્યાસને ત્યાંના ભંડાર જોવાની ઇચ્છા દર્શાવી. એટલે પન્યાસજીએ કહ્યું તમે નિરાંત યારે આવા ત્યારે બતાવું. (કારણ કે આ ભંડારની વ્યવસ્થા પન્યાસજીના હરતક થયેલી છે, ) થાડા વખત પછી મુનિરાજ શ્રી પુણ્યવિજયજી અને હું ભંડાર જોવા માટે ગ્યા. ત્યાં મુનિશ્રી ભડારમાંથી અમુક પ્રતિએ જોવા માટે દાભડા બહાર કઢાવીને જોતા હતા. તે વખતે હું એક દાબડાની પ્રતિઓ દ્ધાર કાઢતા તે, તેમાં એક પ્રતિ ઉપર ‘આલેાયણુ' એમ નામ લખેલું હતું, તે પ્રતિ ખેાલીને મે' જોઈ તા કવિવરની કૃતિ જણાઇ. તેથી મને થયું કે આ કૃતિની પ્રેસ ક્રાપી કરીને જૈન-સત્ય-પ્રકાશ માસિકને મેકલી આપું. આ વિચારથી પ્રતિ લાવ્યા, પ્રેસ કાપી તૈયાર કરીને મુનિરાજ શ્રી પુણ્યવિજયજી મહારાજને મેં કહ્યું આમાં અશુદ્ધિઓ છે. અને એ ગાય.માં ઉત્તરા પદ નથી, એટલે ગાથાઓ મલતી નથી. ત્યારે તેમણે કહ્યું કે શિપિતા દેખ છે, અને લહિયા ના દોષ છે. એટલે ગાથાનાં પદો લખવાં ભૂલી ગયા છે. માટે બીજી પ્રતિ મેળવીને શુદ્ધ કર્યો પછી માસિકને માકલી આપજે. આપણે જે કામ કરવું તે શુદ્ધ અને ચેકસાઈ પૂર્વક કરવું માટે ઉતાવળ કરવાની જરૂર નથી. આથી ખીજી પ્રતિ મેળવવા માટે મે જૈન