Jain_Satyaprakash 1941 03

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 21

અર્ક ૭]
જૈનધર્મના વિકૃત ઇતિહાસ
[ ૨૭૯ ] ભગવાન શ્રીમહાવીરદેવને બહુ જ સક્ષિપ્ત પરિચય આપી “મદાવીર સ્વામિની શિક્ષા” નામક હેડીંગ નીચે લેખક લખે છે કે-(૨) સત્ર Àાહા (૨) વિસી નીયા ન સતાના (૨) ચેરી ન કરેા (૪) ધન ટૌત સમા નજરા (૯) શ્રચર્ચ વ્રતા પાલન કરા”। ખરી રીતે ભગવાન મહાવીરદેવની શિક્ષા નીચે ત્રણું લખાય તેમ હતું—છે. પરંતુ જે શિક્ષા લખી છે તે પણ ક્રમશઃ નથી લખી. અહિંસા, સત્ય, અચૌય બ્રહ્મચર્ય અને પરિગ્રહત્યાગ આ પાંચ મુખ્ય શિક્ષા તા સાધુએ માટે છે, શ્રાવકા માટે તા બાર શિક્ષાએ અલગ છે. આ શિક્ષામાં તા સ્યાદાદ, નયવાદ, કાઁવાદ વત ્વ વગેરેના સમાવેશ કરવાની જરૂર હતી. વૈદિક ધ`માટે લેખકે જેટલું લખ્યું છે તેના પ્રમાણમાં જૈનધર્મ માટે તે કાંઈજ લખ્યું નથી. લેખક આગળ લખે છે કે “રમથી મૃત્યુત बाद जैनामें दो दल हो गये थे-दिगम्बर और श्वेताम्बर । महावीर स्वामिने अपने शिष्योंको नग्न रहनेकी आज्ञा दी थी इस लिये वे दिगम्बर कहलाने लगे और दूसरे दलके लोग सफेद कपडे पहननेके कारण श्वेताम्बर नामसे પ્રનિ_પ '' | લેખકે વચનામાં જ જે નથી રાખ્યા. પ્રથમ તે લખ્યું ભગવાનના વિભાગ થઇ ગયા; પછી બીજી વાર લખ્યું: મહાવીર સ્વામીએ પેાતાના શિષ્યાને નગ્ન રહેવાની આજ્ઞા આપી હતી. ખરી રીતે લેખક મહાશયને જૈનધર્મનું જ્ઞાન ન હાવાથી આવી દ્વિમુખી વાતા લખવી પડી છે. ખરી રીતે ભગવાન મહાવીરદેવે પોતાના શિષ્યાને નગ્ન રહેવાની આજ્ઞા આપી ન હતી. ભગવાન મહાવીર પ્રભુના નિર્વાણ પછી લગભગ છસે। વર્ષ પછી શ્વેતાંબર દિગબરના ભેદ પડયા હતા. લેખÈ આગળ ઉપર જે લખ્યું છે એ તે એમની અજ્ઞાનતાની હૃદ જ દેખાડે છે. એ સાધુ નવ बाहर निकलते हैं, अपने मुहपर पट्टी बांध लेते हैं, साथ झाडु भी रखते है - जिससे बैठने के समय स्थानको झाड लेते हैं " ।
પાતાનાં
વિધ આવે છે તેના પણ ખ્યાલ નિવાણું પછી જેનેામાં એ દલ-એ
જૈન સાધુ બહાર નીકળે છે ત્યારે મેઢા ઉપર પટ્ટી બાંધી લ્યે છે. આ વાત સાચી નથી. હાં, જૈનધમાં એક એવા સંપ્રદાય નીકળ્યેા છે જે સ્થાનકમાગી ને નામે પ્રસિદ્ધ છે, તેમના સાધુ દિવસ રાત મેટા ઉપર મુહપત્તિ બાંધી રાખે છે ખરા, પરંતુ બહાર નીકળે છે ત્યારે પટ્ટી બાંધે છે, એ વાત તા કાણુ જૈન સાધુ માટે ઘટતી ઝાડું શબ્દ માટે છે. ખરી રીતે તિહાસ લેખકાએ બહુ જ નિષ્પક્ષ બની કરી સત્ય વસ્તુ લખવી જોઇએ. ડૅા. રીપ્રસાદ જેવા લેખક પણ આવું લખે પછી બીજાની ધ્રુવી આશા રાખવી ? આ પુસ્તકના શેખક એમ. એ. એલ. એલ. ખી. ડી. લીટ થયેલ છે.
નથી. આવું જ સત્યની શોધ અસત્ય વિધાન - શ્વરીપ્રસાદ
છે. આ પુરતક ઇ. સ ૧૯૩૯માં પ્રકાશિત
આવાં અનેક ઐતિહાસિક પાઠ્ય પુસ્તકામાં જૈનધર્મી સળંધી અજ્ઞાનતા ભરેલું લખાણ જોવામાં આવે છે. આ સબંધી કરેતેા તેમજ ભિન્ન ભિન્ન જૈન સસ્થા તરફથી ચિત કાર્યવાહી થવાની જરૂર છે. આવા ભાત્મ, અસત્ય લખાશે। ગમે તેમ કરીતે દૂર કરાવવાં જ જોઇએ. અસ્તુ!