Jain Dharm Prakash 1962 Pustak 078 Ank 09 10

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 6

(૧૦૦).
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ
[ અશાડેશ્રાવણ
પછી તેના પર કરેલ પ્રીતિને ભાવ પણ શા ? અને આ મોહરાને મહિમા જ ખરેખર વિચિત્ર વસ્તુ ગયા પછી તે પરની પ્રીતિ માટે કચવાટ રે... લાગે છે. એ એવા ઉવા પાટા બંધાવે છે, એ પર અને કેટલો કરો અને બાહ્ય વસ્તુને વિશ્વાસ કેમ વસ્તુ પર એવા પ્રેમ કે રાગ ઉત્પન્ન કરે છે અને કરાય ? આજે મહેલે હાય, આવાસે હોય, નાયકે સંબંધ ચાલે તે દરમિયાન એ વસ્તુ કે પ્રેમીજનોને હુંય, તેના હાય, સામગ્રી હોય, સંપત્તિ હય, રને એ પિતાનાં એટલાં ઘનિષ્ટ સંબંધવાળા મનાવે છે હૈય, નિધિએ હાય, સ્ત્રીઓ હાય, સંતાને હાય- કે એનું ક્ષણિકપણુ પ્રાણીની નજરમાં આવતું જ પણ તે કેટલે વખત ટકનારા ? અને વાદળ વીખરાઈ નથી, પેલા વાદળની પેઠે અંતે એ સર્વ ખલાસ ગયું તેમ તેને વીખરતાં વાર શી? અને જે વસ્તુ થઈ જવાનું છે એમ એને ભાસતું પણ નથી અને આપણી નથી, હંમેશને માટે આપણી સાથે કે એ વસ્તુ કે એ પ્રિયજને કદી પિતાથી દૂર જનાર છે આપણી પાસે રહેવાની નથી તેના પર રાગ એવી એ કલ્પના પણ કરતા નથી. આવી મહરાજાની કશે ? તેની ખાતર ચિતા શી ? તેના તરફ વાસના કરેલી આંધીની અસર તળે પ્રાણી વિવેક વીસરી કેવી ? તેની ખાતર પ્રતિબંધ શા માટે ? અને આ જાય છે, પિતાનાં અને પારકાંની વચ્ચેના તફાવતને શરીર તો પુગળને ઉપચય જ છે, એ અસ્થિ, જે જાણી વિચારી પણ શકતો નથી અને પછી મજબ, નસ, ધિર, શુક્ર, માંસનું ભરેલું છે, એને તો ધન સંપત્તિ અને સ્નેહીને અવિનશ્વર ગણી એમાં પિતાનું માનીને એને પાળવું પડ્યું અને એની રાચે છે, માચે છે, હાણે છે, માણે છે અને એની ખાતર અનેક અગવડે ખમવી અને એને દરરોજ સાથે ગાંડા ગદોડે છે ! સ્નાન વિલેપન ભોજન વગેરે ઉપચારથી એની પરિપાલન કરવી ?... આ તે આખે વ્યવહાર જ મનુષ્યના વર્તનની આ બાસ્ત પર પ્રિયમત્ર ઊંધે પાયે મંડાય છે. આ શરીરનું નામ પાડવું, ચસ્વર્તી વિચારણા કરતા હતા. ત્યાં ઉદ્યાને પાકે એ નામની ખાતર લડાઈઓ કરી રાજ્ય મેળવવું, સમાચાર આપ્યા કે નગરની બહારના ઉદ્યાનમાં અને એ સર્વને અહીં મૂકી ખાલી હાથે અહીંથી પદિલ નામના આચાર્ય પધાર્યા છે. રાજા પ્રિયચાલ્યા જવું ! આ તે આખી બાજી ખાટા પાયા મિત્રને આ સમાચાર સાંભળી ખૂબ હર્ષ થશે, એને પર મંડાણ છે અને એને જરા પણ ઊંડાણથી મનમાં થયું કે અત્યારે પિતાની વિચારધારા સારા વિચાર્યા વગર પ્રાણી નાહક બેચ યે જાય છે. રામ માર્ગે ચાલી રહી છે તેને આચાર્ય દેવના જલસિંચનથી દેપ કરી પેતાને તેની સાથે સંબંધ પ્રાણી વધારે પુષ્ટિ મળશે, એને આનંદમાં આવી ખબર સમજ્યા વગર વધારે ધનિક બનાવે છે. અને તે આપનારા ઉદ્યાન પાલકને ચેય પારિતોષિક આપી, પિલા વાદળાની પે? આ સર્વ સંપત્તિ જમાવટ અને પોતે હાથી પર આરૂઢ થઈ આચાર્ય દેવને વંદન ખૂદ શરીર પણું વીસરામ્ થઈ જવાનું છે અને છતાં કરવા ચાલ્યા. રાજા જ્યારે સ્વારીએ ચઢી જે પેતાનું નહતું તેને પિતાનું માની પ્રાણી આચાર્યને વાંદવા જાય એટલે અનેક લેકે ધર્મનકામે તેની પાછળ હેરાન થાય છે, થાય છે, પ્રેમથી, કૌતુકથી, રાજાની ખુશામત કરવાના ઈરાદાથી દ:યવરાળ કરતો થાય છે અને તે આંટા મારતે અથવા નવું જાણવાના કુતૂહલથી એની સાથે ચાલે, એળ પાછળ અને તેના કરતા ફેરા ફરે છે અને એમ થયું એટલે લોકોને મોટા સમૂહ નગર ત્યારે હાથમાં કાંઈ રહેતું નથી અને હોય તે સરી બહારના ઉદ્યાનમાં ભેગો થયો. ચક્રી પ્રિયમિત્રે પોતાના જાય છે ત્યારે પાછા રડવા બેસે છે, શું જાય છે, આખા પરિવાર સાથે આચાર્યશ્રીને ગ્ય સકાર મ:થાં ફરે છે અને સમજ્યા વગરના આહુઃ દેહદમાં કર્યો, તેમને વંદન ર્યું અને તે જમીન પર બેસીને ૫ ડી જાય છે !
હાથ જોડી બેઠા પછી પોતેજ આચાર્યશ્રી પાસે