________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
દ્રવ્યસ્તવ અને ભાવસ્તવ
જે પૂન્ન ઔબિલની વેણા વગરની તેમજ બાવન્ય ટ્રાય છે. તે વીતરાગ આદિ અંગે પણ હોય તે પશુ ભાગ સ્તવનું કારણું ન બનવાથી બ સ્તવ કહેવાય નહીં. નર નીપરના મહિમાયા આ પ્રીતિ આદિને માટે કરાતી ખૂબ ભોગાદિક સ’સારી કુળને આપે ના પયું તે ફળ બીજાસેવા-ધનશ્ચય. ાદિ રીતે પણ થાય છે. અને પછી દ્વિગુણી થઈ ગયા ! બીજા વિદ્યાર્થીઓએ જ્યારે
હું એવો ચૈત્યવંદન સ્તવન કરવાના વિધિ ચ્યસાત કરી લીધા છે, ત્યારે તેમને ખાવ થયું. અને એ કારે ભણ્યા એનુ કુતુહલ તેમનામાં નવુ. ખતે ઍના નિાશે પણ એનુ અનુકરણ ક્યું”. અને બધા બનાયાસે ચૈન ભભુતા શીખી ગયા. એમાં કાતે ખાસ વખત ખાવે નહીં પશે, તેમ જ શાખપટ્ટીની કડાકૂટ નહીં કરવી પડી.
એવી જ રીતે પ્રતિક્રમણ, નવસ્મરણ આદિ સૂત્રો ફક્ત દિવસમાં એક જ વખત વાચન કરવાથી ઘણાએના માટે થઈ ગયા. વિચાર કરવા સ્નેએ કે, જ્યાં ઈચ્છા ગાય, અને તે ણે અંતઃકરણપૂર્વકની જાગે તો માણસને કપણ વસ્તુ નવી શ્રાપ જરાય નહીં. માત્ર પ્રગતિની સાધન છે. બાપ કર્તવ્ય છે. એવુ મનને પામવું એમએ. પરિત થાય છે તે એવી મનની તાલાવેલીમાંથી જ જન્મે છે.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સ. હૈં।. વલભદાસ તેણસીભા-મેારી સસારિક મૂળ તુચ્છ છે. ( પર પરાએ પણ સાક ફળને જ વધારનાર છે. ) ઉચિત અન્ત્યાનની મુદ્દ એને દૈવેતિની અવસ્થામાં ભગવાનની માદાને અનુસરીને આ વિધિ ભારે કરવા લાયક છે એવી બુદ્ધિથી આ દ્રવ્ય સાવ સાધુ ભાષાના કેટકે ભાવાચારની સરખા છે. તે પછી તેને વ્યસ્તવ કહેવામાં ફક્ત ભાવતી અલ્પ ઉત્પત્તિ છે, તે જ આમ વચ્ચે એણે પોતાનું કાર્ય સિદ્ધ કરી બતાક્યું. એ તો પછી પછી કાવ્યપંક્તિમાં મુદ્દત રી રામ્યા. અને સંસ્કૃત ભાષામાં શખામ પણ કરી
શકયા. મતલબ કે, અસાધ્ય કે અશક્ય એ વસ્તુ ફક્ત નાયકાંગલાઓને જ ડરાવી રાકે છે. ગુડતે નહીં.
ધન મેળવવાની પા રામુનારને પણ કેન્ દૈવ અને યથા સમયે અનુકૂલ થઇ જાય છે. માટે જ અમે કહીએ છીએ કે, માથે હાથ દઇ એસી રહુંનારતે તે! એનુ દેવ પણ અનુકૂલ થતું નથી
કચ્છિત મેળવવા માટે કરિબદ્ધ થવુ, ફન નિચ થવુ. અને આપણા ધ્યાત્માનું સુત્ર પરાકને સવા તૈયાર થવુ એટલે તેની પાછળ તિ પોતાની ક ચાલી આવે છે જ,
કાઇ એવી દલીલ કરે કે, અમારા કરમાંજ કાંઈ મેળવવાનું નથી ત્યારે મારાથી ધામ જ શું ! એવા વિચારો કરનારાભાને અમો એટલુંજ કહેશ માગીએ છીએ કે, જે કમના ફાદણા તમે એ છે, તે માઁ ક્યાંથી આવ્યા? જો એ કર્મો તમારા હાથેજ થએલા હાય તે તેમને બાળી નાખવાના અને તોડી ભૂકા કરી નાખવાનો અધિકાર પતુ
એક ભાની બાકર ઉમર અને વિચાર મા કે, આપણે સ ંસ્કૃત ભાષા ભણીએ તે કેવું સારું ? સામાન્ય. રાજ ધરમાં ભાવતી ભાષાના શ્રાનું પણ જ્ઞાન તેતે ન હતું. ઘણાએ એની એ ઈચ્છાને સી કાંડી હતી. પણ સાધકની સાથે દાંતનારા જ છે. પાતાનામા'માં પથરા તમામ હતે. એણે ના ગમે તે ભોગે પણ ભરવાનો નિઅપ કરી લીધો. એક પતિના સપાઈ. એણે મેળવી લીધે. પહેલા તો બધું જ અપ" અને વસમું લાગ્યું, પણ સરસ્વતીની ઉપાસના એણે ચાલુ રાખી અને સહુના ( ૧૦૫ ) +=
ધે જ મૂક્યા છે ત્યારે તેમને ખસેડવાનો અધિકાર તમારા જ છે. એ સમજી પેાતાની સાધના કરવા માટે પુરૂષાથ ફારવા. બધાને એવી બુદ્ધિ નગે કશું જ થથના !
For Private And Personal Use Only
