Jain Dharm Prakash 1962 Pustak 078 Ank 05

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

(૫૪):
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ
* [ ફાગણ
જીવની સાથે વધારવામાં નિર્દયતા અને તેજ દીધો હતો. એણે એ જ
માં જે ત્યા ન હતા અને અમારા
તદનુસાર જીવન પ્રવાહ ફેસ્વવા ગ્ય છે અને તેમ રાણી હતી. તેની કૂખે નયસારને ઇવ પુત્રપણે થાય તો જ આ મહાપુરૂષના જીવનના અભ્યાસનું અવતર્યો. એણે અહીં આવવા પલ્લાં પોતાનો વિકાસ કુળ છે. હવે આપણે એ ચેથા નરકાવાસમાંથી માર્ગ આખે સુધારી દીધું હતું. એણે જે રતા નીકળેલા અને તિર્યંચ તથા મનુષ્યના અનેક ભામાં નિર્દયતા અને અભિમાન ત્રિપૃષ્ટ તરીકે એકઠાં કર્યા રખડતાં નયસારના 99ત્રની સાથે વધારે વિદરીએ. હતાં તે હવે ઘણુ ફીકમાં પડી ગયાં હતાં, એનામાં
ઘણી સરળતા આવી ગઈ હતી, એનામાં નરમાશ
અને ત્યાગ વિકાસ પામતાં જતાં હતા અને મરીપુરે વિમળ
ચિના ભવમાં તેનામાં જે ત્યાગ ઉત્પન્ન થયો હતો ચેથા નરકાવાસમાંથી નીકળી નયસાર(ત્રિટ)નો તે પાછો એણે જમાવ્યો હતો અને તેનું પુળાજીવ ઘણે રખો. એને માટે એ નિયમ છે કે નંદીપણું ઓછું થતું જતું હતું. આ વિકાસ નારક મરીને અનંતરભ નારક ન થાય તેમ દેવ- પામતે ચેતન રાજા પ્રિય મિત્રને ત્યાં જન્મે, ગતિમાં પણ ન જાય. એ તિર્યંચ કે મનુષ્ય ગતિમાં જાય. ત્યાર પછી એ ગમે તે ગતિમાં જાય આ માતા પિતાએ એનું વિમળ નામ રાખ્યું. એકવીશમાં અને બાવીશમાં ભવની વચ્ચે અને એને નાનપણમાં સારું શિક્ષણ મળ્યું. એણે અભિબાવીશમા અને વેવીશમાં ભવની વચ્ચે એના ધણા માન વગર સત્તા કેમ વાપરી શકાય તેનો દાખલ મેટા રખડપટે થયે છે. એણે તિર્યંચના દરેક તાબે પુખ્ત વય થતાં એના પિતા મણુ પામ્યા, વિભાગમાં અને ખાસ કરીને 'એ'દ્રિય તિર્યો એના પિતાની ગાદપર આવતાં એણે સરસ રીતે રાજ્ય જળચર થળચર અને ખેચર વિભાગમાં ભંજપણે એની પ્રજાને એણે સુખી કરી, વિશુદ્ધ ન્યાય ખૂબ ભ ર્યા જણાય છે. આ પ્રમાણે એ આપ્યો અને નિ લિંક રાજ્ય પાળો એ સારી ટીચાત અફળા તો માતા પિતાનાં આકરાં કર્મો નામના મેળવી. એક વખતે એ જગલ નાં બયે ત્યાં ભોગવી લે છે, નવાં ઓછાં બાંધે છે અને અકામ એણે શિકારીના પાસમાં સપડાયેલાં સંકડા હરણાને અને સકામ નિર્જ રા કરી કમને ભાર અને ચીક- જોયાં. હરણને શિકાર કરવા ચારે તરફથી જમીનને ણાશ ઓછાં કરે છે જે એના સંબંધમાં આમ મર્યાદામાં બાંધી લેવામાં આવે છે અને પછી એ નાં ન બન્યું હોય તો એને આરો ન આવે. ત્રિyક કે આડશે જાળી વગેરે પાસને એવી રીતે ગાવવામાં સિંહના ભવમાં જેમ એ આકરાં તીવ્ર ચીકણ આવે છે કે એમાં પશુઓ અને ખાસ કરીને હરણા
એ બાંધી ભારે થઈ ગયેલ, તેમ આગળ જ તો અંદર આવી શકે, પણું એ મર્યાદામાં આવેલ દેરણ તિર્થ"ચના માં ભૂખ તરસ વેઠી પરાધીન સેવા ત્રગેરે પશુઓ બહાર નીકળી શકે નહિ. આ નિર્દોષ કરી એણે કર્મોનો ભાર એ છે કર્યો. આ ગતિ હરણને પાસમાં સપડાયેલાં જોઈ રાજા વિમળને આગતિ ચલન વિચલન અને આંટાફેરા ઉછાળા ખૂબ દયા આવી. આવા જગલમાં વસનઃરાં અને અને ધક્કા અને એક પ પતનમાંથી અન્ય ઘાસ ખાઈને જીવનારાં નિર્દોષ પ્રાણીઓને સંહાર પતન અને તગડા તગડી ચાલ્યા જ કરે છે. આવા કરવામાં કોઈ જાતને અર્થ નથી. અને એમાં અફેરા કરી નયસારને જીવ રથપુર નગરે આવે છે. મનુષ્યપણાના બળને ન દુરાગ જ છે એમ
તે વખતે રથપુર નગરમાં “ પ્રિય મિત્ર’ નામે એને લાગ્યું. એણે સર્વ હરણાને તકળ છેડાવી રાજ રાજ્ય કરતા હતા. તેને ‘ વિમળા” નામની દીધાં અને એ રીતે મનુષ્ય દયાવાન થઈ કેટલા
1 આ ‘ પુર” નગરનું સ્થળ ક્યાં હતું, તેની સરસ થઈ શકે છે તેને દાખલે બેસાડ્યો જે ખ્યવસતી કેટલી હતી વગેરે ફોઈ વિગત મળી શકતી નથી. સારના છ ત્રિપુષ્ટના ભવમાં લેહીની નદીએ.