Jain Dharm Prakash 1960 Pustak 076 Ank 05

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

રંક પ્
દહેરી જેવું જ ! આમ છતાં જ્યાં ઉપર વથી રમઝટ ગુજ ચાલે છે અને જે સ્ફુરણુ! ઉદ્ભવતી નથી તે આ ભૂમિમાં કેવળ પગ મૂકતાં અને પાદુકા કે મૃતિ'ને કેવળ પ્રણામ કરતાં જન્મે છે. હૃદય ઠંનગની ઉડે છે, માટે જ જીવનમાં વધુ નહીં તે એક વાર તો અવશ્ય પગલાં પાડવા ઘટે. જો કે આ કલ્યાણુકતે ભૂમિ સબધી એક કરતાં વધુ પુસ્તિકાઓ પ્રકાશિત
થયેલી છે અને એમાં શિન્ન ભિન્ન નજરે ઠીક ઠીક માહિતી સધરાયેલી પશુ છેજ. એટલે આલેખમાળામાં એ દિયે વધુ ઊંડાણ કરવાનું. ઊંચત પણ નથી. જિજ્ઞાસુ વર્ગને એટલી ભલામણ સહજ કરી શકાય કે યાત્રા જતાં પૂર્વે ‘રાજનગરથી સમેતિશખર યાને કલ્યાણકભૂમિએડમાં પ્રવાસ' અથવા ' જૈન ધર્મોના યાત્રાસ્થળ નામની પુસ્તિકા મા દર્શનરૂપે
વાંચી લ્યે. અગર તો ખરીદીને સાથે રાખે,
ગુણગ્રાહકતા
અર્ધી તે જે ભૂમિમાં આપણે પગ મૂકીએ છીએ તે પાછળ ઇતિહ્વાસની સામાન્ય ભૂમિકા શી છે?
( ૫૩ )
સમયના વહેવાથી એમાં કેવું પરિવર્ત્તન આવ્યુ' ? માંથી આપણા ઉપાસક વગે શા માધપાઢ પ્રતુણુ કરવાને છે અને વિશેષમાં આપણે ધર્માંકરણી અંગે જે માન્યતા ધાગૢ કરેલી છે અથવા તે પશુા પ્રદેશમાં એનુ અનુકરણુ જે પદ્ધત્તિએ કરી રહ્યા છીએ રીતે આ તરફ યાત્રામાં આવી કરવા જેવુ છે કે કેમ? એ ખાસ વિચારણીય છે. આપણે સ્વીકારીએ કે ન પણ સ્વીકારીએ, છતાં એટલુ' સાચું' છે કે આપણે જ્ઞાનપૂર્વકની કરણીમાં પાછળ છીએ. આખરમાં વધુ તણાયા છીએ અને દ્રવ્યપૂજા એ ભાવપૂજાનુ નિમિત્ત છે એટલુ જ નહી પણ વધારે મહત્ત્વની ભાવપૂજા જ છે એ વસ્ય અધિકારી વીસરી ગયા છીએ. યાત્રિકાના મોટા સમુદાયમાં આ દશ્ય જોવાનું સહજ પ્રાપ્ત થયું. શ્રીમદ્ આન’ઘનજીએ પ્રથમ જિનના સ્તવનમાં ગાયું છે કે ચિત્તપ્રસન્ગે રે પૂજનફળ કહ્યું એ જોવા ન મળ્યુ ! એટલે સૌથીપુરથી શરૂ કરી ઊડતી નજર ફેરવતાં જશુ કે જેથી આપણા અનુભવ અન્યને માર્ગોદરૂપ નિવડે, (213)
ગુણગ્રાહકતા
网剧中断开出湖新罗免
લેખક : શ્રી બાલચલ હીરાચં ‘ સાહિત્યચંદ્ર' સારા ગુણે આપણુામાં આવી વસે તે જ આપણે ગુણુવાન થઈ શકીએ. અને ગુણુ હાય તા તેની પાછળ લક્ષ્મી આવી મળે, કીર્તિ આવી મળે અને આપણા આત્માની ઉન્નતિ પશુ અવશ્ય થાય; માટે આપન્ને નિત્ય ગુણેાની શેાધ કરતા રહેવું જોએ અને ગુણુ જમ્મુાતા તેની કદર કરી આપણામાં તે
પ્રગટે એવા પ્રયત્નો કરવા જોએ. ચુણા કાઇ મેટાોઇએ. કારણ આત્મા એ જ્ઞાનગુણ પ્રધાન છે.
ધનવાન કૅ જ્ઞાનવાન અગર અધિકારી માજીસમાં જ હાઈ શકે એમ એકાંતે માનવાનું કાંઈ કારણ નથી. ગુશે તો પુરુષોમાં હાય કે સ્ત્રીઓમાં પણ હોઇ શકે. વૃદ્ધે અનુભવી માણસમાં હોય તેમ બાળકમાં પણ
આત્મામાં કાંઇ તે કાંઇ ગુણુ અને જ્ઞાન હોય છે જ. કેટલાએક આત્માના જ્ઞાન ઉપરથી આવશે। દૂર થએલા હાવાથી તે પ્રરૂપે જોવામાં આવે છે. ત્યારે ખીજાઓના જ્ઞાન ઉપર એવા ઘણા આવરા જામેલા
હાય એમાં શકા નથી, ગુગ્ગા બધી જ રીતે સાધુ, સત-મહાત્મા પાસે જ જઇ વસે અને સામાન્ય સસારી માઝુસ પાસે તેને અભાવ હાય એમ એકાંત કહી શકાય નહીં એટલા માટે જ કહ્યું છે કે, વાછાવ સુમાષિત શ્રાદ્યમ્ । એટલે એકાદ બાળક પાસેથી પણુ સારા ખેધ આપનારા વચનનું ગ્રહણ કરવું