Jain Dharm Prakash 1959 Pustak 075 Ank 10

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

(૧૧૮).
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ
[ શ્રાવણ
કરવા પ્રજાપતિ રાજાને આદેશ કર્યો હતો, તેની આ તદ્દન અઠવ્ય અને અસંભવિત જવાબ સાથે જ ચંડ વેગ દૂતનું પ્રપતિ રાજીના પુત્ર સાંભળી મહારાજન અશ્વગ્રીવે તાકે કર્યો અને કરેલું અપમાન ૫શુ એને યાદ આવી ગયું; એટલે ; આવા સિંદ્ધરાજને ગડદા-પાટુથી મારવાની વાત રાજાએ સીધે સવાલ પૂછી નાખેઃ “ પણ ત્યારે કરવાની મૂર્ખાઈ પર તેનું ધ્યાન ખેંચ્યું. છેવટે કહ્યું ત્યાં જ પતિ ચકી કરવા નથી આવ્યો? એ તે કેઃ “પટેલ ! સીધે જવાબ આપે. આવા લાયક કદાચ તેની દીકરી સાથે વિલાસમાં પડી ગયો હશે!” ' સિંહને વગર તીરે કોણે મા? અને તમે તેમાં
- કેટલે ભાગ લીધે હતો?” ગામડિયા પટેલે જવાબ આપ્યો: “હા, મારા દેવ ! પ્રન પતિ રાજા તે હવે ઘરડા થઈ ગયા છે. હવે પટેલ સમજી ગયા કે ચા વાળવાથી એટલે એણે ખેતરનું રક્ષણુ કરવા પોતાના છોકરાઓને રાજન ઉલટું પોતાનું જ ઘાણીએ ઘાલીને તેલ કાઢી મોક૯યા હતા. અને સાથે કેટલાક માણસને પણુ નાખશે. એ વિચક્ષણ ગામડિયા હતા એટલે તુરત જ મોક૯યા હતા. સિંહને માર્યો ત્યારે એ છોકરાઓ બોલી ઉઠવ્યો “ હા, મારા દેવ ! એને પ્રજાપતિ પણ સામેલ હતા. ” હજુ પણ પટેલ તે બાર ગજાના પુત્ર ત્રિપૃકે ચીરી નાખે, એનાં જડબાના આખા બનાવનું માન ખાટી જવાની પેરવીમાં હતા. બે ભાગ કરી નાંખ્યા, એની જીભ બહાર ખેંચી જો કે ખરી વાત છે તે જાતે તે દિવસે તુંગને કાઢી અને એ લોકોને નિર્ભય કર્યા. ” ગિરિ પર ગયો પણ નહોતે, પણ વરને ગાડે બેસવા રાજા અશ્વગ્રીવ ચાલાક હતા, એ આ બે મામલે દુનિયામાં ઘણુંખરા તૈયાર થઈ જાય છે અને સમજી ગયા. બે ચાર સવાલ પછી એને માલુમ ખે લાભ મળતો હોય તો માન ખાટી જવામાં પડવું કે સિંહને મારવામાં આવ્યું ત્યારે પટેલ તો પાછા પડતા નથી કે ઓછા ઉતરતા નથી એ* સિંહપુરમાં લહેર કરતા હતા, પછી જ્યારે સિંહને જિતને આ પટેલ હતા.
' ' પૂરા કરવાની ખબર મળી ત્યારે જનમેદનીમાં ત્રિપૃષ્ટને
.. ધન્યવાદ આપવા હાજર થયા હતા. એણે જ્યારે ' પણ અશ્વશ્રીવ ભારે પwો તે. એણે સિંહના
તું ગિરિ ઉપર બનેલ વાત વિગતવાર રીતે સાંભળી ચામડા પર નજર નાખી તે તેમાં એક પણ જગ્યાએ
હતી તેવી કક્કી બતાવી ત્યારે રાજા ને ઉપર ઉપરથી તીરનું તીણું (કાણું દેખાયું નહિ, અને મહેઠું ન
સંતેષ બતાવ્યો, પ્રજાપતિની પ્રજ(સંતતિ)ની સમજાય તેવી રીતે ફાટેલું અને જીભ ખેંચાઇને ખૂબ
સહજ પ્રશંસા પણ કરી પટેલને ઈનામ આપ્યું બહાર આવેલી જોઈ એણે પટેલને પૂછ્યું: “અરે પટેલ!
અને તેને માન-સન્માન સાથે તેને દેશ વિદાય કર્યો. આ સિંહના ચામડા પર તે ઘાની નિશાની નથી, ,
તે રાત્રે અગ્રીવ મહારાજાને ઊય ન આવી. તેને તે પછી એને કારણે માર્યો? કેમ માર્યો? અને આ
- નિમિત્તિમાએ કહેલ બંને આગાહીઓ યાદ આવી. જે એનું જડબું તૂટેલું દેખાય છે ! એ કેમ બન્યું. સિંહ
- ઊગતાં યુવાને ચંડવેગ દૂતનું અપમાન કર્યું હતું, એના દેખાવ ઉપરથી તે ધણો વિકરાળ હેય'
' તેણે જ પેલા તંગગિરિના કેસરીસિંહને માર્યો એમ દેખાય છે ” ' ' . અને માર્યો તે પણ કેવી રીતે? વગર હથિયારે, વગર આ પટેલે જોયું કે પોતે ફસાતા જાય છે, છતાં ઢાલના બચાવે, અને વગર સહાયે ! એણે જ્યારે 'હામ રાખી વળી ભળતો જવાબ આપવા લાગ્યઃ પટેલ પાસેથી આ અહેવાલ સાંભળે, ત્યારે એના “ હા, મારા દેવ! એ સિંહને તીરે ધણા માર્યા પેટમાં ચિરાડ પડવા લાગ્યા હતા અને એમાં પણ પગુ એણે એ ચકાવી દીધી અને પછી એને પકડીને 'પટેલે જ્યારે ત્રિપૃષ્ઠ રથ છોડી દીધે, હથિયાર મૂકી ગડદા પાદુથી પૂરો કર્યો.” * દીધા અને મોજડિયું કાઢી નાખી એવી વાત કરી