________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૩૪
શ્રી જન ધ
પ્રકા
[ ભાદ્રપદ
કરે તે મુજબ કરવાનું. ન આવડે તો આવું એઢી એક બાજુ ઊભા રહેવાનું. ડહાપણનું પ્રદર્શન કરવાની જરૂર શી? આપણામાં બુદ્ધિ કેટલી ?
ધર્મિણ,માથાનું વસ્ત્ર જરા નીચું કરી, ઉંબર પર આવી, ધીમા સ્વરે બોલી
બા, વડિલને રોષ ઉપજે એવું તે કંઈ જ બન્યું નથી. સાધુ મહારાજને આપણું મહેલામાં વહોરવા આવતાં જોઈ, સસરાજીએ આપણે ત્યાં પધારવા આયહ કર્યો. મહારાજે બારણુમાં આવી “ધમ લાભ” દીધે. એ વેળા પાણીને ઘડે હું રડામાં લઈ જતી હતી, તેમાંથી પાણી એવી રીતે ઢોળાયું કે સાધુજીને પગ મૂકવાની જગ્યા ન રહી અને તેઓ તરત જ પાછા ફરી ગયા. હું કબૂલ કરું છું કે ઘડામાંથી પાણી મેં જાણી જોઇને જ ઢળ્યું. મારી ઈચ્છા એવી હતી કે આપણું ઘરનું જે જન સાધુ મહારાજના પાત્રમાં ન પડે.
છેલા શબ્દો કાને પડતાં જ શેઠ બેલી ઉક્યા–ખરેખરી, કુભારજા-ધર્મિષ્ટા નામ પાડનારે ગંભીર ભૂલ કરી છે. વહુ ! એમ કરવાની ઈછો તને શા કારણે ઉદ્દભવી ?
બા, પરણીને હું અગાઉ ચાર વાર આવી ગઈ, ત્યારે મારું ખાસ ધ્યાન ગયેલું નહીં પણ આ વેળા આવીને મેં બરાબર લક્ષ્ય રાખ્યું તો મને સમજાયું કે મારા પિયરના ગામમાં સસરાજીને ઘણુ ‘હેલાક શેઠ' તરીકે નહીં પણ “વંચક શેઠ” તરીકે ઓળખાવે છે એ વાત સાચી છે. તેલતી વેળા તેઓ કાટલા મંગાવે છે. તે વેળા ‘પાંચ પશ્કર” અને “ત્રિ પથ્થર' જેવા ઉચ્ચાર કરે છે. એ પાછળ મેલી રમત રમે છે. ઘરાક પાસેથી જણસભાવ લેતાં પાંચ પશ્કરનો ઉપયોગ કરે છે જયારે ઘરાકને આપતાં ત્રિ પિકરને કાંટામાં મૂકે છે એટલે કે વધારે લે છે અને ઓછું આપે છે. આ રીતે ઠગાઈનું ધન આવે છે. એ વડે નિપજેલો આહાર ધર્મદષ્ટિએ શુદ્ધ નથી ગણાત. આવો દેષિત આહાર મારા હાથે પવિત્ર એવા સંતના પાત્રમાં ન પડે એટલા સારુ મેં પાણી ઢોળી ધરતી ભીની બનાવી છે જેથી સચિત્ત જળમાં પગ મૂકી સાધુજી આગળ ન વધે. મારા પિતાશ્રીને ત્યાં રાત્રિવેળા ધર્મકથા થાય છે. મેં સાંભળ્યું છે કે મુનિરાજ બેંતાળીશ દેષ રહિત આહાર વહેરે છે. જેમાં તેમણે એ માટે ઉપયોગ રાખવો જરૂરી છે તેમ આપણે ભક્તોએ પણ નિર્દોષ આહાર વહેરાવવાને ખ્યાલ રાખવાની અગત્ય છે જ, એમાં આંખ મીચામણ કરવાથી લાભને બદલે હાનિ થાય છે. કરનાર, કરાવનાર અને અનુમોદના કરનાર એમ ત્રણે વ્યક્તિ સખ્ત જવાબદાર છે. તેથી તે ભગવંત શ્રી મહાવીરદેવે સૌ પ્રથમ માર્ગાનુસારીના ગુણો બતાવ્યા છે અને એમાં અચપદે “ ચારસંપન્નવમવ” અર્થાત “ નીતિપૂર્વક કમાણી કરવી ' એ પદ મૂકેલ છે. સચ્ચાઈનું ધન ટકી રહે છે અને શાંતિથી ભોગવાય છે. "
વહુ ! તું તે શું બેલતી હઈશ ? એક તરફ વહેવારમાં રહેવું, કર કરિયાવરમાં ઓછાશ ન આવવા દેવી, વળી વટ-વહેવાર પણું મોભા પ્રમાણે સાચવવા અને એ બધું ન્યાયપૂર્વકના વેપારવડે જ! એ વાત શકય નથી. સંસાર એટલે જ દેષમય જીવન. ડગલે પગલે કર્મો બંધાય. એમાંથી છૂટવા સારુ તે દેવપૂજ, ગુરુવંદન અને ધર્મમાર્ગે દાન જેવા
For Private And Personal Use Only
