________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જૈન શાસનની અપૂર્વ ઉદારતા.
૩૯૩. ગ્રંથમાં જ્યાં જ્યાં બંડનનો વિષય આવશે, તે સ્થળે જે વિષયનું ખંડન કરવું હશે, તે વિષયના કર્તાને માટે મહર્ષિ, ઋષિ, ભગવાન, મહાભા, એવા એવા વિશે મૂકેલા છે, જયારે તેના બદલામાં જૈનેતર ગ્ર જોઈશું, તો જૈનાચાર્યોને માટે નાસ્તિક, પાવંડી, લે૭, ઇત્યાદિ વિશેષણે. મૂકેલા છે.
બીજી વાત એ છે કે બીજા દરેક દર્શનકારો કહે છે કે–વીશ ના િચાતું સ્ત્રી અને શુદ્ર ભણવાને અધિકારી જ નથી તેમને મેક્ષમાં જવાનો અધિકારજ નથી, ત્યારે જૈનદર્શન તે પિકારી પિકારીને કહે છે કે દરેક મનુષ્ય મોક્ષમાં જવાનો અધિકાર છે, પછી તે ભલે સ્ત્રી હોય કે પુરૂષ હોય, બાળ હોય કે વૃદ્ધ હોય, યુવાન હોય કે યુવતી હોય, બ્રાહ્મણ હોય કે ક્ષત્રિય હોય, વૈશ્ય હોય કે શુદ્ર હોય, પરંતુ દરેક મેક્ષમાં જવાને અધિકારી છે. (જૈનો માં પણ બે ફિરકાઓ છે, એક શ્વેતાંબર, અને બીજે દિગબર, આ બે ફીકાઓમાં ઘણું મતભેદે છે, કિંતુ મુખ્યતાએ એ વાત ઉપર વધારે ઉલ્લેખ છે, એક સ્ત્રીની મુક્તિ અને બીજી કેવળીને આહાર–એ બે વાતો દિગબર માનતા નથી, જ્યારે શ્વેતાંબરો માને છે, યાને સીની મુકિત માને છે, અને કેવળીને આહાર પણ માને છે. ) - ત્રીજી વાત એ છે કે જૈન ધર્મમાં જાતિ પ્રધાન નથી, પરંતુ ગુણ પ્રધાન છે, ભલે ચકવર્તી હો વા વાસુદેવ હ, પરંતુ શુદ્ર પણ જે મુનિ થયેલ હોય. તે તેને નમસ્કાર કરે જ પડે. આ એકજ દાખલો ઉદારતાના પરિચય માટે બસ છે,
ચોથી વાત એ છે કે કાવ્યને અંગે જગત તરફ દ્રષ્ટિપાત કરીશું ત્યારે ખબર પડશે કે જૈનકાવ્ય મોક્ષનું કારણ હોવાથી વૈરાગ્યની પુષ્ટિ કરે છે, ત્યારે જૈનેતરકાવ્યમાં સંસારનું કારણ જે શૃંગાર તેની પુષ્ટિ જોવામાં આવે છે. જેનોમાં વુિં એક પણ કાચ નહિ હોય કે જે પિતાની માતા, બેન, ચા પુત્રી સમક્ષ વાંચી ન શકાય, ત્યારે બીજાના કાવ્યોમાં કેટલાક તો પુરૂષ સમક્ષ પણ વાંચી ન શકાય તેવા છે. દાખલા તરીકે કુમારસંભવના આઠમા સમાં કવિ કાલીદાસે જે શૃંગાર આલેખેલ છે, તે કઈ પણ સ્ત્રી તો શું પણ પુરૂષ સમક્ષ પણ વાંચતાં શરમ આવે છે, જ્યારે નાકાવ્યમાં એવો શૃંગાર કેઈ પણ સ્થળે નહિ મળે. - પાંચમી વાત એ છે કે જેન કથા સાહિત્ય તરફ જોઈશું તે અંતમાં કથાનાયક ન્યાય નીતિનું પાલન કરી, વર્ગમાં ગયા, યા સાધુ થઈને મોક્ષમાં ગયા તેમજ હોય છે, ત્યારે બીજો જનેતર કથા સાહિત્યમાં કથાનાયક યા નાયિકા મારીને
For Private And Personal Use Only
