________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રી હિતશિક્ષાના રાસનું રહસ્ય એમાંથી રસ ચાલ્યો જાય છે અને ત્રીજું એ બહુ થશે ખેત ચાલે છે. એ રીતે જોતાં એવાં સુખની પાછળ વલખાં મારવાં એ વસ્તુસ્થિતિનું અજ્ઞાન, દીર્ઘ વિચારની ગેરહાજરી અને સારાસા--આદરણીય અનાદરણીયના જરૂરી વિવેકની ખામી બતાવે છે. દુનિયાના ખ્યાલથી આવી મહત્વની બાબતમાં લેવાઈ જવા જેવું નથી. દુનિયા હમેશાં સ્થળ ખ્યાલ કરનારી, તાત્કાળિક ફળમાં સંતેષ પામી જનારી અને વિશિષ્ટ પરિણામ તરફ આંખ બંધ કરનારી હોય છે. દુનિયાને અસ્પષ્ટ ખ્યાલે ઉપર મદાર બાંધીને આપણુ સાધ્ય બાબતનો નિર્ણય કરવામાં આદર્શને ચોકકસ કરવામાં આ પ્રમાણે ઘણી વખત સ્કૂલના થાય છે-ભૂલ થાય છે. ત્યારે વાસ્તવિક સુખ શું છે ? કયાં છે ? કેમ મળે ? કેવા પ્રકારનું હોય છે તે શોધવાની અને તેને અનુસાર સાધ્યને નિર્ણય કરનારી ખાસ જરૂરીઆત પ્રાપ્ત થાય છે. એ સુખની શોધમાં અને એના નિર્ણયના ચોક્કસપણામાં જીવનનું સાફલ્ય છે. આ દ્રષ્ટિબિન્દુથી સત્ય અને વાસ્તવિક શાશ્વત સુખ શોધવા પ્રયાસ કરે આવશ્યક છે, કર્તવ્ય છે, આદરણીય છે.
શિક્તિક श्री हितशिक्षाना रासनु रहस्य. (પુ. ૩૮ માના પૃષ્ઠ ર૮૦ થી,)
આગળ લેખક મહાત્મા કહે છે કે-“હે ભવ્ય પ્રાણીઓ ! તમે માતા પિતાની ભક્તિ કરે અને તેને ધર્મ પમાડે. એમ કરવાથીજ તેના ગુણના શીંગણ થઈ શકાશે. પૂર્વ શ્રી આરક્ષિત એ રીતે જ માતાપિતાની ખરી ભક્તિ કરી છે. તેનું દ્રષ્ટાંત આ પ્રમાણે – - શ્રી દશપુર નગરમાં સામદેવ નામે પુરહિત રહેતો હતો. તેને સેમરૂદ્રા નામે સ્ત્રી હતી અને તેનાથી આર્યરાક્ષિત નામે પુત્ર થયે હતો. પુરોહિત મિથ્યાછિ હતો અને આરક્ષિતની માતા જૈનધર્મી હતી. અન્ય આર્યન રાશિત વિદ્યાભ્યાસ કરવા ગયો. તે ચારે વિદ્યામાં પ્રવીણ થઈને ઘરે આવ્યો. ત્યાંના રાજાએ પણ તેનું ઘણું સન્માન કર્યું. માતા પાસે આવી તે પગે લાગે પણ માતા તેને જોઇને બહુ ખુશી થઈ નહીં, એટલે આર્ય રક્ષિતે પૂછયું કેમાતાજી! હું ભણીને આવ્ય, રાજાએ મને માન આપ્યું, સઉ ખુશી થયા અને તમે ખુશી કેમ ન થયા?” એટલે માતા બેલી-પુત્ર ! તું આવી ભવ વૃદ્ધિ કરે તેવી વિદ્યા ભણી આવ્યા તેમાં શું રાજી ઘઉં ? તું જે એ પૂર્વ
For Private And Personal Use Only
