Jain Dharm Prakash 1917 Pustak 033 Ank 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

રક અડપવિલે લ.
તવંgવના કુકરર રાખવામાં રાક લેવો,
નિજ નિજ આત્મશક્તિને ગેરઉપગ નહિં કરતાં સદુપયોગ
કરવાથી થતે અપૂર્વ લાભ. આપણે પરાપૂર્વથી સાંભળતા આવ્યા છીએ કે “સંપ ત્યાં જંપ” અથવા સંપ ત્યાં સુખ” અને “સંપનું મોં કાળું પરંતુ તેના ગુણ દેવને પૂરત વિચાર કરી સુસંપ સ્થાપવા અને કુસંપ કાપવા ઘણે ભાગે છ૪ કાળજી રાખવામાં આવે છે. જે ચીવટથી કુસંપ કાપવા અથવા એથી વેગળા રહેવા ખાસ કાળજ રહેતી હોય તે ધીમે ધીમે તે નિર્મળ થઈ જઈને સુસંપ સ્થપાય છે અને તેના મીઠાં ફળ ચાખવાને ઉત્તમ પ્રસંગ પણ અનુભવાય છે. વડનાં બીજ જેવડે તાને એટલે વવાતે નજીવે સંપ પણ ધીમે ધીમે વધતે વડ જે મોટે થઈ પડે છે. અને તેનાં માઠાં ઝેરી ફળ ઘણા કાળ સુધી ઘણાએક જીવોને સંતાપ ઉપજાવતાં રહે છે. આ વાત ઘણાએક ભાઈ બહેનને અનુભવસિદ્ધ થયેલી હોય છે. હાપણથી ઘણાએકને બોલતા સાંભળીએ છીએ કે મોર પીછે રળીચામણુંપણ બેલવા મુજબ પાળનારા વિરલા જ હોય છે. બીજાને ડહાપણ આપવું એટલે કથની કરી જવી એ સુલખ છે પણ એને બદલે સ્વયં ડહાપણ લેવું એટલે એ મુજબ ચાલવું-રહેણીએ રહેવું તે કઠણ કામ છે. બીજા ને કહેવું મીઠું લાગે છે પણ પિતાને પાળવું કડવું લાગે છે. બીજાને પાછું ચઢાવવા ભાટ ચારણ જેવું બેલતાં ઘણાને આવડે છે પણ તે મુજબ પિતાનું વર્તન રાખવામાં ઘણે ભાગે શૂન્યતા જેવું જ હોય છે. આવા જ કદી ઘણું ભણ્યા હોય અને વેદ, કિતાબ કે ધર્મશાસ્ત્રોમાં કુશળતા મેળવી હોય તે પણ તેમનું આચરણ જોતાં પ્રેક્ષકે સ્વમુખે કહી દે છે કે એ તો “ભયા પણ ગણયા નથી.” એ તે વેદીયા હેર જેવા છે. એવા મેણુ તેમને વારંવાર ખાવા પડે છે, પરંતુ જે ભાગ્યવંત જ કહેવા માત્ર નહિ પણ સુસંપ કરી દેખાડે છે, તેઓજ અન્ય ભવ્યાત્માઓને પ્રશંસનીય અને અનુકરણીય બને છે. દુનિયામાં ખરી રીતે તેઓ જ સુખી થાય છે.
આપણામાં ઘણા કાળથી એવી એક કહેવત ચાલી આવેલી છે કે “કહેવા કરતાં કરી દેખાડવું ભલું અને પગ ઉપર કુહાડે લીધા વગર કઈ કામ નીપજે નહિં પરંતુ વાર્થઅંધતા વડે આવી કહેવતનો ઉપગ સારાં કામ કરિવામાં બહુજ ઓછો થાય છે. તેનું પરિણામ એ આવે છે કે એક બીજા સ્થાથીએકલપેટીયા ઉન્મત્ત અથવા બેપરવા બની જાય છે. સહુને કંઈને કંઈ ઉપયોગી