Jain Dharm Prakash 1911 Pustak 027 Ank 06

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

મા
:
15
સાસાયરી .
જ થાય છે. તે વિગ વા અને શાંત કરવાને ખરો પણ સતેષ રૂ૫ અમૃતની વૃષ્ટિ જ છે. ઉકત સંતોષ રૂપે સદ ઉપાયને અનાદર ફરે મુધ અજ્ઞાની જીવે તિષય તાપને શાંત કરવા માટે વિષય રસનુંજ સેવન કરે છે તેધી તે બાપડા શાન્તિ મેળવવાને બદલે કેવળ અશાતિ-સંતાપનેજ મેળવે છે. પદ ગેલિક સંખના આંશી જનો પ્રા નિયાણીના વિરહ ન થાય તે માટે અથવા નહિં પ્રા થયેલી એવી વિષયસામગ્રી પિતાને પ્રાપ્ત થાય તે માટે અનિશ ચિંતા રૂપી બળની ગિતામાં પગાયા જ કરે છે. તેથી તેમને ક્ષણભર પણ ખરી શનિ મળતી નથી, તેમાંના કેઇ, કોઈ પ્રકા૨ી તે કોઈ, કોઈ પ્રકારની ચિંતા રૂપ અશિમાં દશ્ય થયેલા હોય છે. એ વાત સહુ કોઈને સુવિદિત છે. જો તેન ાં એ વચન પ્રમાણે વિષયાનુરને લે પાટો ભય રહે છે. ઉકત સર્વ પ્રકારની ચિંતા અથવા ભયથી. રહિત કેવળ શુદ્ધ સ્વરૂપ રમણ-શુદ્ધ આત્મસ્વરૂપમાં જ રમણ કરનર મુનિ મઠતમે જ હોઈ શકે છે. તેવા આત્મારાણી મુનિ મહા જે અખંડ અબાધિત અંતરંગ સુખશાન્તિ વેદે છે તેને પુદગલાબંદી-પુદગલબાજ આશી એવા પામર પ્રાણીઓ કમાંથી જાણી શકે ? પરવસ્તુમાં લાગેલી અનંતી મમતા ગે પોતાના અમૂલ્ય આમ જ તેમને ભાન થતું નથી તો તેમાં રમણતા કરવાની તે વાતજ કેવી ?
વિષય રસને આશી પુદગલાનંદીની એવી દુર્દશા શા આધારે જાણી શકાય છે તેનું શાસ્ત્રકાર પોતેજ સમાધાન કરે છે.
विषयोनि विपोदारः, स्यादतृप्तस्य पुदगन्नैः ॥
झानतृप्तस्य तु ध्यान- धोद्गारपरंपरा ॥ ७ ॥ ભવાઈ—સત્યનારાહના ખસતોપીને પુલ વડે વિડિ: વિજય વિશ્વના ઉદગાર આવે છે અને સત્યાન–સંતોષી તો ઉત્તમ એવા ધાનામૃતના ઉદગાર પરંપરા આવે છે, જે આહાર કરે છે તેમજ તેને એડકાર આવે છે, નિરંતર પુદગલિક રાખમાંજ રચ્યા પચ્યા રહેનારાને વિષયવાસનાની પ્રબળતાથી ઝેરી ઉગાર આવે છે અને તાવ ફામાંજ વૃતિ માની મન રહેનારા મહા ! પને તો નિર્મળ ધાનામૃતનાજ ઉત્તમ ઓડકાર આવ્યા કરે છે, એમ નિર્ધારીને રસ પ્રકારની વિય આશા તજીને તત્ત્વજ્ઞાનમાં જ પ્રીતિ જગાવવી,જેથી શુદ્ધ ચેતન જાગૃતિથી અનુપમ ધ્યાનામૃતની વૃષ્ટિ થરો અને અનાદિ અવિવેકજન્ય વિષયના પાન ઉપશાંતિથી સહજ શીતલતા છવાઈ જશે, પરંતુ યાદ રાખવું કે આ સર્વ વિવિધ વિષયપાસ છેદવાથી બની શકો.
વિવેચન-સકોઈના અનુભવની વાત છે કે જેવો આહાર કરવામાં આવે છે તેને ઓડકાર આવે છે. તે સાથે પુદગલે અતૃ'એટલે વિશ્વ વિધ રીતે પગલે