Jain Dharm Prakash 1890 Pustak 006 Ank 04

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

કે અને બે
''1
વચન
આપતુ કરીએ તે પ્રેમ કહેવાય, આભા વિના કર્મ
ગત્તર-તાપણુ દૂધણુ આવે છે કે
છે ! ને કાને આધારે વાં ? સબ્ એમ માનવુ વાસ્તવીક નથી. સમીક્ષક~ભા અને મૈં એક સાથે ઉત્પન્ન થયાં. માનીએ તે જે તે વસ્તુ એક સાથે ઊત્પન્ન થઈ હોય તેમાં એક અને ઉત્પાદકપણુ સિદ્ધ થઈ શકે નહીં. માટે આભ તે કર્મ એ મને બાદ કાળથી સ્વભાવે કરીને મળેક્ષા સમન્ત્ર જે જીવે સર્વજ્ઞ ભગવાનના શાસનને ઉપદેશ શ્રવણુ કરી તપજપ કરે છે તે કાળાંતરે મુક્ત થઈ શકે છે. મુક્ત થયા પછી કર્મલેપ લાગી શકતે નથી અને ફ્રી સંસારમાં અવતરવું પણ થતું નથી. જ્યાં સુધી કર્મ સંબધ રહ્યા છે ત્યાં સુધીજ સંસાર ભ્રમણુ છે.
સમીક્ષક-આત્મા શાસ્ત્રારા શ્રવણ કરે છે અને જાણે છે કે પાપ કરવુ ખેલું છે. ક્રૂર જાણીબુજીને શામાટે પાપ કરે છે?
ઉત્તર--કર્મ ઉદય એવા ખાદ્ય છે કે આત્માને મુંઝવી દઇ જોરાજોરીથી જોડાવી દે છે અને જોડાવ્યા બાદ આત્મા લાચારીથી કર્મ આ ધીન થયે થકા નિવત્ત થઈ શકતા નથી.
સમકિત ધારી વિવેકવાન આત્મા પાપ કરતી વખત અંતરગથી ન્યારાપણું સમજે છે અને ભવને ભય રાખી પાપમાં લાચારીથી પ્રવર્તે. માન થાય છે એટલે તેને કર્મને બંધ ટિાથિલ પડે છે. અને મિથ્યાલી અર્થાત્ ધર્મ શું અને પરલેાક શુ? તેની જેને તાત્વિક રીતે ખબર ન થી તેમ ભવને જેતે ભય નથી તેત્રે વિવેક હીન આત્મા પાપ કરતી વ ખેત અત્યંત આસક્તતા ધરાવે છે તેથી તેને કર્મનેબધ દ્રઢ પડે છે. સારાંશ એ સમો કે સમ્યક્ત ધારી વિવેકવાન આત્મા પાપને પહેલાં અને પા છળ ખતે વખત માં સમજે છે અને મિથ્યાદછી આત્મા પાપને પ્રયમ, મધ્યમ અને અંતે ત્રણ જગ્યાએ મ!હું સમજતે નથી. પાપ કરતાં પહેલાં જે એમ વિચારે છે કે આ અનુચિત કાર્ય કરવું વીતરાગે એ માહું કહ્યું. માટે આપણે કરવું ન ોઇએ. કાયથી કદાપિ થઈ ગયું તે પાછળથી પસ્તાવે કરે છે કે આ આપણું ભાડું કર્યું. એ ખરેખરા સમકૃતિના ચિન્હ છે અને એજ હેતુથી સમકિત બારીઆની શિશ્ન મુક્તિ કહી છે. સમકિત ધારી આભા ભાગની વખત મેશ યાદ કરે છે અને