________________
Vada ] Gañadharavada
.: 321 : [ साता-ऽसातं दुःखं तद्विरहे च सुखं यतस्तेन ।
देहे-न्द्रियेषु दुःखं सौख्यं देहे-न्द्रियाभावे ॥ ४६३ ॥ (२०११) Sātā-'sātam duḥkham tadvirake ca sukham yatastena i Dehe-ndriyeșu duhkham saukhyam dehe-ndrıyābhāve 11463||(2011)]
___ Trans.-463 Results of sinful and virtuous deeds are only distressful. And since happiness is ( attained ) in their absence, ( there is ) misery ( in case of ) body and sense-organs existing, (and) (there is ) happiness in absence of body and sense-organs. (2011)
टीका-ननु यत् पुण्यफलं सातं सुखतया लोकव्यवहारतो रूढं तत् सर्व दुःखमेवेत्यनन्तरमेव समर्थितम् , असातं तु पापफलत्वाद् निर्विवादं दुःखमेव । एवं च सति सर्व दुःखमेवास्ति संसारे, न सुखम् । तच्च दुःखं सिद्धस्य सर्वथा क्षीणम् । अतस्तद्विरहे यद् यस्मात् सिद्धस्य स्वाभाविकं निरुपमम् , अनन्तं च युक्ति सिद्धमेव सुखम् तेन तस्मात् कारणात् पारिशेष्यन्यायात् संसारिणामेव जीवानां देहे-न्द्रियेष्वाधारभूतेषु यथोक्तस्वरूपं दुःखम् , सुखं तु देहे-न्द्रियाभाव एव, सिद्धस्य क्षीणनिःशेषसुख-दुःखत्वेन तस्य तत्र युक्तिसिद्धत्वादिति ।। ४६३ ॥ (२०११) ___D. C.-It has already been proved that even punya-phalas are duhkhamaya in this mundane world. And pāpa-phalas are undoubtedly duhkhamaya. This shows that everything in this world is full of misery. This sort of duḥkha can never affect muktātmās.
Muktātmā being free from such duḥkhas, enjoys perfect and infinite happiness showing there-by that duhkha exists only where deha and indriyas exist; and real sukha is always found in a siddha being who is free from deha and andrrayas. ॥463॥ (2011)
____Or,
जो वा देहि-दियजं सुहमिच्छइ तं पहुन्च दोसोऽयं । संसाराईयमिदं धम्मंतरमेव सिद्धिसुहं ॥ ४६४ ॥ (२०१२)
86
