Divyadeep 1969 Varsh 06 Ank 04

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 5

* ૫૩
| દિવ્ય દીપ
શ્રી લાલબહાદુર શાસ્ત્રીની આયુષ્યની દોરી પિતાનું નામ અને મૃત્યુ થાય ત્યારે કાળોત્રીમાં તૂટી તે રશિયાના વૈજ્ઞાનિકે પણ લંબાવી ન બિચારા ભગવાનનું નામ ! શક્યા, સાંધી ન શક્યા. સંધાવાનું હોય તે કેમ ભાઈ? ભગવાનને આવી રીતે વચમાં સાંધવાનું નિમિત્ત મળી જાય પણ જો તૂટવાનું જ કેમ લાવે છે ? અને તે પણ ખરાબ કામમાં? હોય તે ઉત્તમ નિમિત્ત પણ ન મળે. જીવનની યાત્રા જે દિવસે સમાપ્ત થવાની હતી તે જ મુસીબત આવે, દુઃખ આવે કે આપત્તિ દિવસે સમાપ્ત થઈ.
આવે ત્યારે ભગવાન કયાં દૂર છે? આ કર્મવાદ છે, એની સામે ઇશ્વરવાદ પૂછે : “ પૈસો કેમ કમાય ? ” કહે: પણ છે. એમાં ઈશ્વર જ વિશ્વને કર્તાભર્તા “Business Administration ને special મનાય છે. પણ માણસ ઘણે ઉસ્તાદ છે. એ course લીધો હતો, ઘણી હોંશીયારી અને ઈશ્વરવાદમાં માને પણ છે અને નથી પણ માનતો. આવડતથી ધંધો કર્યો તે પૈસે આવ્યે.” જ્યારે
દેવાળું ફૂકે ત્યારે પૂછો : “દેવાળું કેમ કાઢયું ?” સ્વાર્થનાં કામ હોય, પિતાથી થાય એવાં કહેઃ “ભગવાને કઢાવ્યું, હું શું કરું ?” સફળતાનાં કામ હોય ત્યારે ભગવાનને યાદ પણ નથી કરતા. પણ જ્યાં મુસીબત આવી, દુઃખ
ભગવાનને બોલાવે પણ જરૂર પડે ત્યારે જ. તૂટી પડ્યું ત્યાં ઝટ દઈને ભગવાનને લાવીને ભગવાનને યાદ કરે જ છે તે શ્રદ્ધાથી વચમાં મૂકી દે.
એની ઉપાસના નહિ કરે? પણ માણસને કઈ પિતાએ હજી સુધી કંકોત્રીમાં એમ
ભગવાનમાં શ્રદ્ધા નથી, જરૂર પૂરતે એને
ઉપયોગ જ કરે છે. એ તે ભગવાનને પણ નથી લખ્યું કે અમારા પુત્રનાં લગ્ન ભગવાન
છેતરી શકે છે. કરે છે. ના, ત્યાં તો લખે કે “અમારા ચિરંજીવ છગનનાં લગ્ન અમે પૂનમે નક્કી કર્યા છે. ” “Man is a rational animal.” માણસ ભગવાને નહિ. ત્યાં ભગવાનની શી જરૂર ? દરેક વસ્તુને બુદ્ધિથી સિદ્ધ કરી આપવા માગે કારણ કે લગ્નોત્સવ છે, શહનાઈઓ વાગવાની છે. જે કરે તેને બુદ્ધિથી ન્યાય આપે. જ્યાં છે, મોટાઈ દેખાડવાની છે, વૈભવનું પ્રદર્શન વ્યર્થ તર્કવાદ છે ત્યાં કર્મવાદ કયાંથી? કરવાનું છે, છાતી ફુલાવીને મંડપમાં ફરવાનું પણ જે કર્મવાદ સમજાય તો મનમાં છે, “દીકરાને બાપ છે ના?’
બીજે જ પ્રશ્ન ઉદ્ભવે. પણ જ્યારે કેઈમરી જાય ત્યારે શું લખે? જે ગઈ કાલે ભૂલ કરી, ખરાબ સોબતમાં “ભગવાનને ગમ્યું તે ખરું.” મરવાની વાત આવીને કે અજ્ઞાનમાં રહીને કેઈને નુકસાન કર્યું, કેણ માથે લે? ન દવા આપનારે લે, ન ઈજેકશન કર્મ બાંધ્યું તે આ જન્નેમાં ભેગવવું પડે. આપનારે લે, ન સ્નેહી લે કે ન મિત્ર લે. કઈ પણ “ભોગવવું જ પડે” એમ નથી. પશ્ચાત્તાપ કહેતાં કેઈ ન લે. બધાં એક અવાજે કહે, અને તપના બળથી એ કર્મને બાળી પણ શકાય. ભગવાનને ગમ્યું તે ખરું.”
કોર્ટમાં કેસ ચાલે અને ગુનેગારને જન્મોત્સવમાં, લગ્નમાં, આરંભ સમારંભમાં ફાંસીની સજા ફટકારી દેવામાં આવી. પણ એ