________________ તા. 1-10-69 દિવ્ય દીમ રજી. નં. એમ. એચ ૫ર * પયુંષણ : પર્વાધિરાજ પર્યુષણ પર્વના દિવસે નજીક આવતા એકધાર પ્રવચન આપ્યું. પ્રભુની વાણીને જીવંત કરી, ગયા અને ભક્તોને હૃદલાસ વધતે જ ગયો. એકત્વ ભાવના સમજાવતાં સહુને વિચારવંત ભાવિકનાં હૃદયે "શુદ્ધ અને સરળ ભાવનાઓથી કરી મૂકયા. ‘હું એકલો છું મારું દુનિયામાં કોઈ ભરાવા લાગ્યાં નથી.' પ્રવચન પૂરું થયું, પ્રસન્નતાનું વાતાવરણ હું મારા અંતરને કષાયથી મુક્ત કરી નિર્મળ છવાયું. આત્માની ભૂખ આગળ શારીરિક અગવડતા કેમ ન બનું ? ૫રિગ્રહના ભારમાંથી મુક્ત બની ગૌણ બની ગઇ. હળવે કેમ ન ખનું ? પવિત્રતામય વાતાવરણુમાં , ભભવ જન્મમરણના ફેરામાં અટવાયેલ આત્માને. રહીને પ્રભુની નજીક કેમ ન આવું ?" થાક તે અસદ્ધ છે જેને પ્રભુની આ વાણી સાંભળવા ભાવનાઓ ભાવાતી ગઈ, બાધ કરતાં આંત- મળે તેને જ થાક ઊતરે. * રિક શુદ્ધિ માટેની ઉત્કંઠા વધતી ગઈ, પર્યુષણુ પર્વ સેમવાર તા. 15-9-69 શ્રીમતી નિર્મળાબહેન તા. 8-8-69 સેમવારથી શરૂ થયાં. .. શાંતિલાલ ઝાટકીયાએ ઉચ્ચ ઘીની બોલીથી, એમના પૂ.ગુરુદેવના પ્રવચનને લાભ લેવા પ્રોતાવર્ગ મટ્યો. વજને સાથે પૂ. ગુરુદેવને બારસે સૂત્ર વહેરાવ્યું કલ્પસૂત્રમાંથી વીસ તીર્થંકરનાં જીવનની સાધના અને વાચન શરૂ થયું. અને એમના જીવનની વિશિષ્ટતાનું વાચન શરૂ થયું. પૂ. ગુરુદેવે સમજાવ્યું : “બીજી ગાંઠા તા ખૂલે શનિવાર તા. 13-9-69 આવ્યું. ગણધરવાદ પણ મનની ગાંઠ ખૂલવી બહુ આકરી છે. મનની ગાંઠ સાંભળવાને ઉદલાસ બમણા થયો. બપોરે અઢી વાગે ન છૂટે તો બારસે સાંભળેલું શું કામનું ? જે હૃદય પ્રવચનનો પ્રારંભ હોવા છતાં અગિયાર વાગ્યાથી ગાંઠથી ભારે થયું છે તેને હવે હળવું નહિ કરે તે માનવપ્રવાહ શરૂ થયો. કેટ શાંતિનાથ જૈન ઉપાશ્રય કયારે કરશે ? કુદરત માટે સફેદ ઝંડી (ચોટલી) વિશાળ હોવા છતાં ઉપાશ્રયના ત્રણ માળ તથા ફરકાવે છતાં માનવી એના મનની ગાંઠ નહિ ખોલે ? બાજુમાં આવેલી બઝારગેઈટ સ્કૂલના બધા માળ ઉપર વર્ષોથી બારસાનું શ્રવણ કરતા આવ્યા છે, ઘણાને તે લાઉડસ્પીકરની ખાસ ગાઠવણ કરવા છતાં દોઢ વાગ્યા હવે મોઢે પણ થઈ ગયું હશે. પણ શ્રવણ માત્ર કાન, પછી તે અંદર પગ મૂકવાની પણ જગ્યા ન રહી. માટે જ નથી, પણ અંતર માટે છે. ઉપરના માળ ઉપર જયાં માત્ર પૂ. ગુરુદેવની પવિત્ર તપસ્વીઓનાં તપ શાંતિપૂર્વક પૂરા થયાં, પર્વના વાણીને જ લાભ લઈ શકાય એમ હતું ત્યાં પૂ. દિવસેમાં કરેલી અરાધના નિવિંદને પૂર્ણ થઈ, દાનગુરુદેવના દર્શનાથે પૂ. શ્રી ને ફોટો મૂકવામાં આવ્યું. વિએ દાન કરી પરિગ્રહને ભાર ઓછો કર્યો અને પણ અંતે કટ શાંતિનાથ જૈન સંઘના ટ્રસ્ટીઓએ ક્ષમાપનાના દિવસે ક્ષમાની આપ-લે કરીને ત્યાં હાથ જોડીને શ્રોતાજનેને સાંકડે માંકડે, શારીરિક હળવાં કર્યા અગવડતા વેઠીને પણ બને તેટલાને સમાવવા માટે તા. 21-9-69 રવિવારે કેટ શાંતિનાથ જેને વિનંતિ કરી છતાં અનેકને દાદરા ઉપર ઉભા રહેવાની ઉપામયથી તપસ્વીઓનું બહુમાન કરતા સુંદર પગભર જગ્યા ન મળતાં નિરાશ થઈને ચાલ્યા વરઘોડો નીકળે. તપસ્વીઓનાં મુખ ઉપર આત્મજવું પડ્યું. શુદ્ધિને પ્રશ્નાવ હતા, (તેજ હતું, અને વરઘોડામાં ‘ગણુધરવાદ' એટલે વિદ્વાનોના મનમાં ઊભા ચાલનાર ભાવિકજનેનાં મનમાં તપસ્વીઓએ કરેલા થયેલા તત્ત્વજ્ઞાન અગેના પ્રશ્નો અને પ્રભુ મહાવીરના તપની અનુમોદના હતી. “જે હું ન કરી શકો તે આ અંતસ્પર્શી પ્રત્યુત્તરે. વર્ષોથી એનું શ્રવણપાન કરવા છ કરી શકયા. એમનું આત્મબળ કેવું અલૌકિક છે. છતાં દર વર્ષે માનવમેદની કેમ ઊભરાતી જાય છે! ધન્ય છે, એ આત્માઓ, હર વંદન છે મારા એમને.” પૂ. ગુરુદેવ માત્ર પ્રશ્નો અને એના ઉત્તર આપીને જ એવા ભાવ અનેકના અંતરમાં હતા. . ન અટક્યા પણ એ ઉત્તરને જીવનમાં કેમ ઉતારવા વરડા બાદ સ્વામિવાત્સલ્યમાં હજારાએ આવીને એ અંગે સુંદર વિવેચન કર્યું. સમયની મર્યાદા હેવા લાભ લીધે અને કોટ શાંતિનાથ જૈન સંઘ સાધર્મિકની છતાં પૂ. ગુરુદેવે અઢી વાગ્યાથી સાડાપાંચ સુધી ભકિત કરી ધન્યતા અનુભવી. મુદ્રક, પ્રકાશક અને માન િસંપાદક શ્રી ચંદુલાલ 4. શાહ, લિપિની પ્રિન્ટરી મુંબઈ નં. 2 માં છપાવી, ડીવાઈન | તેજ સાસાયટી (રિચ કાન સંધ) માટે ‘કવીન્સ " 28/30, વાલકેશ્વર મુંબઇ નં. 6 માંથી પ્રગટ કર્યું છે,
