Divyadeep 1967 Varsh 04 Ank 10

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 5

૧૯
દિવ્યદીપ
માનવ જીવનના ચાર તબક્કાની ચાર જે બીજાનું શૈશવ બગાડે એને બુઢાપે શા માટે વાતો આમાં મૂકી છે. પહેલું શૈશવ, બીજું યૌવન ન બગડે? એનાં મૂળ કેણ છે? સત્તાના ઉચ્ચ ત્રીજું પ્રૌઢત્વ અને ચોથું મૃત્યુ. જીવનના આ આસન ઉપર બેઠેલાં, જેમનું તમે હારતોરા લઈને ચાર પ્રસંગેને આપણે કઈ કઈ વસ્તુથી ધન્ય સ્વાગત કરે અને ગયા પછી નિંદા શરૂ કરે! અને ચિરંજીવ બનાવી શકીએ એના આ ઉપાય
વિવાથીઓ કે જેમનું મન નિર્મળ છે આપણને બતાવ્યા છે.
એમના જીવનમાં તમે બગીચો સર્જવાને બદલે "शैशवे अभ्यस्त विद्यानाम्" વેરાન કેમ કરે છે? Blotting Paper (શાહી શૈશવ શેનાથી અલંકૃત અને ચિરંજીવ બને? ચૂસનું) કામ, સામે જે હોય તે ચૂસી લેવાનું તે કહે, શૈશવ વિદ્યાથી ભર્યું હોવું જોઈએ. છે, પછી એ કાળી શાહી હોય કે વાદળી હોય. જેમ કેઈ પાત્ર અમૃતથી ભરેલું હોય તો
એવું જ કામ વિદ્યાર્થીઓના માનસનું છે, એમનું પાત્રમાંથી આપણે એનું પાન કરી શકીએ પણ
માનસ શાહીચૂસ જેવું susceptive છે, જે - પાત્ર ખાલી હોય તો? ખાલી પાત્ર ગમે એટલું
આપે તે ગ્રહણ કરે. આવા બાળ માનસને જે
બીજા માર્ગે વાપરે છે એ એક રીતે કહું તે સુંદર હોય પણ એનાથી આપણી તૃષા છીપતી નથી. માત્ર પ્લેટિનમનું હોય તો પણ શું? ખાસ
ભારતીય સંસ્કૃતિનું Murder ખૂન કરે છે, એ તે એમાં રહેલી વસ્તુ જ મિટાવે છે.
મોટામાં મોટે ગુન્હો કરે છે. - એમ શિવ એ પાત્ર છે. એમાં વિદ્યા એ
સુંદર શૈશવને વધારે સુંદર બનાવવામાં અમૃત છે. વિદ્યાનું અમૃત એમાં ભરેલું હોય
આપણે સાથ આપવા પ્રયત્ન કરવાનું છે. આપણા તે જ એ જીવનની પ્યાસને મિટાવે છે.
વિચારથી, આપણી વાણીથી અને આપણા વતનથી
એમના માનસ પર કોઈ અસંસ્કૃત છાપ ન પડી શૈશવ એ વિદ્યાને માટે જ હોવું જોઈએ. જાય તે માટે સદા સાવધાન રહેવું પડશે. મુરબ્બીઓએ ધ્યાન રાખવું જોઈએ કે એમના વિદ્યાભ્યાસના સુવર્ણકાળમાં અમારા તરફથી
વિદ્યાની ઉપાસના કરતા કરતા વિદ્યાથી
જીવનનું અક દર્શન મેળવે છે. વિદ્યાર્થી ભણીને જાણતાં કે અજાણતાં કેઈ પિત્તળ ન મળી જાય કે એમનું સુવર્ણ જીવનના ખરા સમયમાં ખોટું
આવ્યો એની પ્રતીતિ શું છે? જીવનદર્શન શું પડી જાય ! આ વાત આપણું રાજદ્વારી માણસ,
છે? તેના માપદંડનાં આ બે પાસાં છે. નેતાઓ અને માતા-પિતાઓ ધ્યાનમાં રાખે તે - એક તે જીવનની શાશ્વત અને અશાશ્વત બાળકના જીવનમાં સદા વિદ્યાને જ પ્રકાશ રહે વસ્તુઓને મૂલ્યનો વિવેક. બીજુ પિતાનામાં અને એનું શૈશવ સુંદર અને સંસકૃત બની જાય. જેવો આત્મા છે એવા જ આત્માનું દર્શન વિશ્વના ' પણ આજે વિદ્યાનો અને વિદ્યાથીઓને પ્રાણીમાત્રમાં કરી પોતાની પરત્વે જે જાતનું ઉપગ ઘણાખરા પિતાના સ્વાર્થ માટે કરી રહ્યા
આચરણ જાહેરમાં અને એકાંતમાં સર્વ આત્મા છે. રાજદ્વારી માણસે એમની પાસે પથરો ફેંકાવીને. પ્રત્યે આચરવાની અભિરુચિ-વિદ્યાનું આ દર્શન છે. કેલેજો અને યુનિવર્સિટીઓ સળગાવીને, શિક્ષકની જેની પાસે વિદ્યા આવે એની પાસે આ બે સામે બેલતાં કરીને, ચોપડાઓ અને પુસ્તકાલયને વસ્તુની અપેક્ષા રાખીએ. શાશ્વત અને અશાશ્વત બાળતા કરીને એમના શૈશવને બગાડી રહ્યા છે. એ બેને વિવેક કરીને જુદા પાડે. એ જુએ કે