Divyadeep 1966 Varsh 03 Ank 09

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 6

૧૩૪
દિવ્ય દીપ તે ભલે આવે, આવે છે તે સ્વાગત છેઃ ચાલી ડાઘ નહિ પડે. દુઃખને કે સુખને પડછાયે જાય છે તે સ્વચ્છતા છે. પ્રભાતમાં મેટું જેવાને ચાલ્યો જાય છે પણ હૃદયને અરીસે જે છે એ કાચ આપણને જીવનનું આ એક દષ્ટિબિંદુ આપે તે એ જ રહે છે. છે. એ યાદ આપે છે કે તમે આદર્શના જેવા કુંભારને પૂછી જે, અગ્નિમાં તપાવ્યા બની જાઓ. જે માણસ સ્વાગત નથી કરતે અને હિના એ કઈ પણ ઘડાને બજારમાં મૂકે છે? એ માત્ર જે બંધાઈ જાય છે એ દુઃખી દુઃખી બની જાણે છે કે કા ઘડે મારી ઈજજત લેશે. જાય છે.
પિતે જ સજેલા પોતાના પ્રિય ઘડાને એ બરાબર
અગ્નિમાં તપાવે છે. અને જે ઘડ પાકો થયેલ સતએ, ભારતના સંતેએ અને દુનિયાભરના
હેય એને માટે છાતી કાઢીને કહે છે કે “આ સંતેએ આ જીવન આદર્શ આપણને આપ્ય
ઘડો લઈ શકે છે અને ટકોરા મારી શકે છે, છે. એ લેકોને સુખ મળ્યું તે એનું સ્વાગત
તપાસી શકે છે.” અગ્નિમાં એણે કોટી કરી છે. કરતા રહ્યા. એમને ત્યાં જે દુખ આવ્યું તે એનું પણ સ્વાગત કરતા રહ્યા. સુખ ગયું તે
એમ જે ભકત છે એ દુઃખના તાપમાં પણ અફસોસ નહિ, દુઃખ આવી ગયું તે પણ તપી તપીને પિતાની જાતને મજબૂત કરે છે અને અફસ નહિ,
એ સંસારને challenge કરે છે કે કોઈ પણ
ટકોરે આ તૂટે તેમ નથી. કુંભાર ઘડાને પરિપકવ ભગવાન મહાવીરને પ્રસંગ મને યાદ કરવા જેમ અનિનો ઉપયોગ કરે છે તેમ સાધકે આવે છે. ભગવાન મહાવીરની ઉપર જ્યારે સાડા આત્માને નિર્મળ કરવા અને કર્મના મેલને દૂર બાર વર્ષ સુધી આપત્તિની ઝડી વરસવાની છે કરવા દુઃખને પણ ઉપયોગ કરવાનું છે. ' તે પહેલાં ઈંદ્રે આવીને કહ્યું “પ્રભે, તમારા
મરણ શું છે? કપડાં બદલી નાંખવા તે. માર્ગમાં હવે સાડાબાર વર્ષ સુધી દુઃખ આવશે.
અને એમાં પણ જૂના કપડાં બદલવા એ તે વધુ એ દુઃખના કાળાં વાદળો ઘેરાય ત્યારે હું આપની
આનંદને વિષય છે. વપરાઈ ગયેલાં, ફાટી ગયેલાં પડખે ઊભું રહે અને આપની સેવા કરું એવી
જીર્ણ થયેલાં શરીર પડી જાય તે અફસોસ મને આજ્ઞા આપ.” ત્યારે ભગવાને શું કહ્યું?
શો? લગ્નની જેમ મરણને પણ ઉત્સવ માનવે “ઈંદ્ર, સંસારમાં કોઈ પણ માણસ બીજાની મદદથી
જોઈએ. આ તે વિદાયને ઉત્સવ છે. કહે કે અમે મુકિત મેળવી શકતો નથી. અને બીજાની મદદથી
જઈએ છીએ. “કયાં જાઓ છો ? ” તે કહે : મેળવેલી મુકિત એ મુકિત નથી રહેતી. તે
પ્રભુના ધામમાં જઈએ છીએ ” મૃત્યુ એ તે બીજી ગમે તે વસ્તુ ડેઈ શકે. મુકિત મળશે તે
જીવનની જ એક અવસ્થા છે. અને એટલા જ આપબળથીજ મળશે. જે પિતાની સાધનાથી
માટે નાચિકેતા મૃત્યુને ત્યાં જઈ શક્યા હતા અને નહિ મળે તે દુનિયાની કેઈપણ વ્યકિતની મદદથી
એને પૂર્ણ કરી શક્યું હતું. જે મૃત્યુ એ મૃત્યુ જ નથી મળવાની. એટલાં જ માટે મારા ઉપર જે
હેત તે એની નિકટ એ કેમ જાત ? દુખે આવી રહયાં છે એનું સ્વાગત કરવા માટે મને જ રહેવા દે. વચ્ચે તું આવીશ નહિ.!”
પણ તમારી નિર્બળતાએ, તમારી આસક્તિ
એએ અને તમારી ભેગની તૃષ્ણાએ મૃત્યુને આ કાચ તમને બતાવી આપે છે કે તમે ભયંકર બનાવી દીધું છે. દી અતિ તૃષ્ણ જીવન સંસારની વસ્તુઓ પ્રત્યે મારી જેમ વર્તે તે પ્રત્યે જાગી છે એ તૃષ્ણાએ મૃત્યુ એ જીવનની પછી તમારા હૃદયના કાચ ઉપર કઈ જાતને એક અવસ્થા છે એ વાતને ભુલાવી દીધી છે.