________________
પ્રેમઘેલા પ્રવાસીનું પવિત્ર જીવન ! ! !
પ્રકરણ ૨ જી-સાકી.
૨૧
~ાં દીવામાં ચડચડી મર્યું એક ભોળુ પત~~~
સેલીમા બેગમને સુવાના ઓરડા ખુદાર દીવાબત્તીથી ઝગમગીત હતે. ખૂણે ખૂણે આરસની છાટય ઉપર કુશળ ચિતારાની હુન્નરમદીધી આબેહુબ દીસતાં કુલ અને વેલે ચારે દિવાલપર વ્હોટા મ્હોટા મ્હાં જેવાના બિલેરી બહુ મૂળ આરસા, સંગેમરમરતી છાબ ઉપર હીરા માણેક જડિત સેાનાની ફુલદાનીમાં વિધવિધ રંગના ફુલ તુા ભી રહ્યા હતા. એક તતા ઉપર નાગકેસર અને ચંપાના કુલાથી ગુંથેલી માળા ડેાલી રહી હતી, અને હેમાંથી ઉડતી ખૂશવડે આખે! ખંડ મધનથી રહ્યા હતા. સરાને સુન્દર ચિત્રાવાળા મખમલના ગાલીચેા, સેલીમા બેગમનાં કાનળ પગલાંને કરવાને દિવાનખાનામાં પાથરેલા હતા. અને બિતપુર પણ ભિન્ન ભિન્ન રસષાપતાં હું મૂલ્ય--તેલ ચિત્રા ઘણી આકર્ષક રીતે ટીંગાડેલાં હતાં. સ્ટીફની દીવીઓપથી પ્રકાશ પાડતા દીવાના તેજવર્ડ, એ ચિત્રા વધારે તે વધારે સજીવ, આબેહુબ અને ખૂબીદાર દીસતાં અને મહેલની મનેહર શેશભામાં ઓર મનેાહરતા ઉમેરતાં.
સેલીના કાચપર પડી. નાજીક બદન જાણે એઢણાને પણ ભાર ખમી ન શકતું હોય તેમ આટલું પણ હેણે ઉતારી ગાલીચા પર નાંખી દીધું. જરીથી ભરેલી, મણિ, માણિક્ય જડિત ઓઢણી એન ફેકાવાથી દીવાના પ્રકાશમાં તારા કાણ ખેંચતા નક્ષત્રપુત્ર જેવુ જમીનપર પછડાયું. ક'ટાળીને સેલીમાં ખખડીંટ—“ સારૂં કઈએ લાગતું નથી! શું કરવું ? ”
બેગમ સાહેબના હુકમ ઉઠાવવા, રહેનાતમાં બાંદી ખડીજ હતી. હેતે બેગમે કહ્યુ –– “ પૈકા ખંડમાં સુર મિલાવેલુ ખીન છે, તે જરી લઇ આવ ! ? ”
ખોન આવ્યું, પશુ ના સુર શૈલીમાથી સાંભળી શકાય નહિ, રાતા પરવાળા જેવા પ્રફુલ્લ હૉપર હસવું પથરાયું, મનમાં ને મનમાં તે ગગણવા લાગીઃ- આ બીન પણ કેવુ પુરૂષના હૈયા જેવુ હીલું થઇ પડયું છે ? ”
એક નવી દાસી નામે સાકી, નવી બેગમની હજૂરમાં કૅટલા દિવસ થયાં રાખવામાં આવી હતી. પાસે ઉભેલી ખાંદીને એમમે હૂકમ કર્યા—નવી દારીને તેડી આવ, એ ઘણું સારૂં ગાઇ શકશે; અને બીન એનુ કહ્યું માનશે !
''
સાકી આ વખતે પોતાના એરડામાં હતી. બેગમ હેને સભારે છે એવું જાણીને તે દોસ્તી જઇ હેમની હજૂરમાં ખડી થઇ. સાકીના હેરી ઘણા ખૂબસુરત છે, પણુ હંમેશાં તે પર દીલગીરીની છાપ પથરાયલી જણાય છે. તે એકાંતમાં રહેવાનું વધારે પસંદ કરતી. આરામ ભાગમાંની બીજી માંદી યા દાસીઓ સાથે વાતચીત કે હાસ્ય ઉપહાસ્યના પ્રસ`ગમાં તે ખીલકુલ ભળતા નિહ. ખૂદ બેગમનેજ હુકમ ઉઠાવતી, અને પોતાને રસ્તે પડતી, એક દિવસ સાકી એકલી એકલી કાંઈ આલાપ ગણગણતી હતી, તે વખતે બેગમ સાહે” જેની એરડી આગળથી પસાર થતાં હતાં હેમણે તે ચુપકીથી સાંભળ્યું, અને ધણાં ખુશ થયાં. તે દિવસ પછી બેગમ સાહેબની નજરમાં સાીના ભાવ વધ્યા. સાકી પર તે જન કુર આાન કરવા તૈયાર રહેતાં, એટલા બધા હૈના પરને ચાહુ વધી પડયેા હતે. મેગમ સાહેબ
