Atmanand Prakash Pustak 101 Ank 06

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ વર્ષ : ૪ અંક ૬, ૧૬ એપ્રિલ ૨૦૦૪ ]
[ ૫
ટાઢને સહન કરવામાં પ્રભુ પાછું વાળી જોતા નથી. નિદ્રાનો પ્રભુએ ત્યાગ કર્યો છે. પ્રભુ તો એક જગ્યાએ રહેતા નથી. ધ્યાનમાં લીન રહે છે. આત્મચિંતન અને આત્મશાંતિ માટે પ્રયત્નશીલ
સુખની અભિલાષા જાગી ઉઠી. જ્ઞાનરૂપી આત્મપ્રકાશને મેળવવા અધીરાઈ વધી ગઈ અને મોહમાયાનાં પડલ ખૂલી ગયાં. વૈરાગ્યભાવના ભાવતાં ભાવતાં આત્મામાં અજવાળાં પ્રગટયાં અને લોકાંતિક દેવોની પ્રાર્થના સાંભળતાં હોય તેમ બોલી ઉઠ્યાં : ‘ભવ્ય જીવોને મોક્ષમાર્ગનું પ્રભુએ મૌન ધારણ કર્યું છે અને મિદર્શન કરાવવા ને ધર્મતીર્થ પ્રવર્તાવવા આવું છું, | વિનમિ પ્રભુની સેવાભક્તિ કરે છે તો પણ પ્રભુ તો આવું છું !’ શાંત ચિત્તે આત્મધ્યાનમાં લીન છે.
છે.
પુત્ર ભરતને રાજ્યથી ધુરા સોંપીને બાહુબલિકુમારને તક્ષશિલાનું તેમજ બીજા પુત્રોને જુદા જુદા દેશો આપીને સાંવત્સરિક દાન આપી ચૈત્ર માસની વદ આઠમ—ગુજરાતી ફાગણ વદ | આઠમના દિવસે ચાર મુષ્ઠિલોચ કરી, છઠ્ઠના તપસ્વી પ્રભુ સર્વ સાવદ્ય વ્યાપારોનો ત્યાગ કરી જગતમાં ધર્મનું સામ્રાજ્ય સ્થાપવા અને શાશ્વત સુખનો માર્ગ બતાવવા ચાલી નીકળ્યા.
હજારો સ્ત્રી-પુરુષો, બાલકો, વૃદ્ધો, રાજપુરુષો, કુટુમ્બીજનો અને માનવમેદની પ્રભુને જોઈને અભિનંદે છે. વંદના કરે છે. કોઈ કોઈની આંખમાં અશ્રુઓ આવી રહ્યાં છે. હવે આપણું શું થશે ? આપણી કોણ રક્ષા કરશે ? વિગેરે વિચરતાં પ્રભુની પાછળ પાછળ જાય છે. પણ પ્રભુને તો ત્યાગ અને વૈરાગ્યનો એવો તો રંગ લાગ્યો છે કે તેઓ પોતાના ધ્યાનમાં ચાલ્યા જ જાય છે. બસ ચાલ્યા જ જાય છે.
|
આ વખતે પ્રભુને મન:પર્યવજ્ઞાન ઉત્પન્ન | થયું. ત્રણ જ્ઞાન જાણ તો હતા. પ્રભુએ દીક્ષા લીધી ત્યારે પ્રભુના વિરહ સહન ન કરી શકવાથી કચ્છ-| મહાકચ્છ અને પ્રસેનજિત વગેરે ચાર હજાર પુરુષોએ પ્રભુ સાથે દીક્ષા લીધી.
તાપ
ક્ષુધા અને પિપાસાના પરિસહને સહન
કરતા પ્રભુ ગામે ગામ, જંગલે જંગલ વિચરે છે. કોઈ સ્થળે નિરવ નિર્દોષ આહાર મળતો નથી. પ્રભુને શું આપવું તે ભોળા લોકો જાણતા નથી. પ્રભુ તો ધૈર્યના સાગ૨ છે. પોતાના ધ્યેયમાં મક્કમ છે, જગતની કોઈ વસ્તુ પ્રભુને ધ્યેયથી ચળાવી શકે તેમ નથી. મેરુ ચળે પણ પ્રભુનો નિશ્ચય ચળે તેમ નથી જ નથી. એક દિવસ ગ્રામાનુગામ વિહાર કરતાં પ્રભુ હસ્તીનાપુર નગરી આવી પહોંચ્યા. નગરીનાં ભાગ્ય જાગી ઊઠ્યાં. ભગવાનને જોઈને નગરજનો દોડી આવ્યા. બાળકને ધવરાવતી માતા દોડી આવી, કામ કરતા લોકો દર્શન માટે ટોળે મળ્યા. વેપારીઓના વેપાર પડ્યા રહ્યા. ખેડૂતોએ ખેતર સૂના મૂક્યાં. ગાયોને ચારતા ગોવાળો દોડી આવ્યા. રમતાં બાળકો આનંદથી નાચી ઊઠ્યાં. પ્રભુ પધાર્યા. ચાલો દર્શને ચાલો, કરતી માનવમેદની ઊમટી પડી. પ્રભુનાં મહામૂલા દર્શનનો લાભ કોણ જતો કરે ?
પણ પ્રભુને ઉઘાડે મસ્તકે, અડવાણે પગે, કશાં રાજચિહ્નો વિના એક ધ્યાને, એક દૃષ્ટિએ ચાલ્યા જતા જોઈ નગરજનોનાં હૈયાં હચમચી ગયાં. નયનોમાંથી અશ્રુધારાઓ ચાલી નીકળી. ક્ષુધાને તો પોતે જીતી ગયા છે. તેમ પ્રભુ પૃથ્વીપતિને શી ખોટ હતી ? શા માટે પ્રભુ આવાં આહાર લેતા નથી.
દુઃખો સહન કરતાં હશે ? પ્રભુને શું જોઈતું હશે ? અમે પ્રભુને શું આપીએ જેથી પ્રભુ શાંતિ પામે ?
તરસને પણ પ્રભુ ભૂલી ગયા છે.