________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જન સતિ અને મહાવીર
સાધ્ય તરફ સાધન સિવાય જવાતું નથી. તેથી અહિંત, સિદ્ધ, આચાર્ય, ઉપાધ્યાય અને સાધુ બની સાન શુદ્ધ છે કે અશુદ્ધ તે જાણવાની દષ્ટિ પર શકે છે. આ રીતે ગુણપૂજા આ સંસ્કૃતિને મૂળભૂત ભાર મુકવામાં આવે છે એટલે આવા ધ્યેય પ્રાપ્તિને સિદ્ધાંત છે. આચાર દ્રષ્ટિની વિશુદ્ધિ પર જ રહે છે.
પિતાને ઉદ્ધાર, પોતાને હાથે સંસ્કૃતિના દષ્ટિબિન્દુ
વ્યક્તિના ઉત્થાન અને પતન પર કઈ રીય સંસ્કૃતિ ગંભીર વિષય છે અને જે સંસ્કૃતિ શક્તિને કાબુ હેત નથી, પિતાના વિકાસ અને અતિ પ્રાચીન છે, તેના વિશે કંઈ કહેવું કે તેનાં હાસનો આધાર વ્યક્તિ પોતેજ છે. અર્ગલોકના દેવો લક્ષણ બતાવવાં તે ખરેખર અધરૂં કાર્ય છે. તે નથી આપણું કલ્યાણ કરતા કે નથી અકલ્યાણ
જ્યાં ઈતિહાસની પણ પકડ નથી તેવા અતિ કરતા, કારણ કે તેઓ પણ પિતાના વિકાસને માટે પ્રાચીન કાળમાં જે સંસ્કૃતિનાં મૂળ છે એટલે તેના મનુષ્ય યોનિમાં જન્મ લેવાનું વિચારતા હોય છે. કઈ વિષે કંઈપણ લખવું અધરૂં હોવા છતાં તેના મૂળ એવી શક્તિ કે સત્તા નથી જે ઉપરથી આપણા દ્રષ્ટિબિન્દુને જોવાનો પ્રયત્ન કરું છું. આ લેખમાં વિકાસ કે વિનાશના હુકમ છતી હેય. આવી તેને સંપૂર્ણપણે ઉતારવાનો પ્રયત્ન કર્યો જ નથી અદશ્ય દેવીશક્તિ જે સ્વર્ગલેકમાંથી આપણું ભવિષ્ય કારણકે તેમ કરવું ઘણું મુશ્કેલ છે. અહિયા તે તે ઘડતી હોય તેવી કલ્પિત માન્યાતામાં રેન સંસ્કૃતિને વિશાળ સંસ્કૃતિનો પરિચય માત્ર થઈ શકશે. સંસ્કૃતિ
વિશ્વાસ નથી. જેને સંસ્કૃતિને ઈશ્વરવાદ માન્ય નથી. એક પરિવર્તનશીલ ધારા છે તેમાં કાળકાળે અને તે તે કહે છે કે પ્રત્યેક વ્યક્તિ પોતે જ ઈ ર છે, ક્રમે ક્રમે અનુકુળ અને પ્રતિકૂળ પરિવર્તન થયાં કરે છેઆત્મા કર્મયુક્ત દશામાંથી કર્મમુક્ત દશા મેળવે, એટલે અને તેવાં પરિવર્તને અમુક સીમા સુધી જરૂરી પણ
તે પોતે જ ઈશ્વર બની જાય છે. ભગવાન બની જાય છે, પરમાત્મા બની જાય છે. પિતાનો ઉદ્ધાર કરવા
માટે માણસે બીજા પર આધાર રાખવો પડતે નથી. ગુણપૂજા
પોતાની જાતે જ પોતાનો વિકાસ કરે છે આ ગુણપૂજા જૈન સંસ્કૃતિની પ્રથમ વિશેષતા છે. સંસ્કૃતિનું ધ્યેય છે. ભગવાન મહાવીરે બાર વર્ષની ઘોર આ સંસ્કૃતિ વ્યક્તિપૂજામાં નહીં પણ ગુણપૂજામાં તપશ્ચર્યા પછી અમૃતતત્વ મેળવ્યું તે તેમણે જનવિશ્વાસ રાખે છે. વ્યક્તિ અસ્થાયી છે પણ તેના કલ્યાણ માટે સમગ્રલકમાં વહેંચી દીધું. તેમણે સિદ્ધ ગુઓ સ્થાયી છે. મહામંત્રનવકાર-જે જૈન સંસ્કૃતિનો કરી બતાવ્યું કે માણસ જે કંઈ મેળવવા ઈચ્છે, કે મૂળમંત છે, તેમાં ગુણપૂજાને જ મહત્વ અપાયું છે જે કંઈ બનવા ઈછે તે તેને પોતાના જ બી અને તેમાં કોઈ વ્યક્તિ નહિ, તેના ગુજ મંત્ર બન્યા છે. શ્રમથી પ્રાપ્ત થાય છે. માણસનો ઉદ્ધાર પોતાના હાથથી જેણે રાગદેપનો નાશ કર્યો છે તે “અરિહંત' છે, જેણે જ થાય છે સમસ્ત કર્મોને નાશ કર્યો છે તે સિધ્ધ” છે, જે પોતે આચારનું પાલન કરે છે અને બીજા પાસે કરાવે છેવિચાર અને આચારનો સમન્વય તે આચાર્ય' છે, જે જ્ઞાનની સાધના કરે છે અને જૈન સંસ્કૃતિની ઘણું લેકે ટીકા કરે છે. તેઓ બીજા પાસે કરાવે છે તે “ઉપાધયાય છે, જે પાંચેય કહે છે કે આ સંસ્કૃતિ આચારને તે સ્થાન આપે છે
હાબતની મન, વચન અને કર્મથી સાધના કરે છે પણ વિચારને મહત્ત્વ આપતી જ નથી. ક્રિયામાં તેને તે “સા' છેકોઈપણ જાતિને માણસ આવા ગુણોથી શ્રદ્ધા છે પણ જ્ઞાનમાં નહિ. વિચારતાં સમજાશે કે આ
For Private And Personal Use Only
