________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
કેટલાક વિચારણીય પ્રશ્નો
૧૧૫
માયાળ અને દયાળ હાય છે. પુરૂષ જાતિના હાથે જેવાં ને જૈનશાસ્ત્રોએ માત્ર સુખાભાસ માનેલ છે. સુખ ડીન અને પાપ કૃત્ય થાય છે, તેવાં હીન અને પાપી સંબંધમાં ઊડી રીતે વિચારતાં એમ લાગે છે કે કૃત્ય સ્ત્રી જાતિના હાથે થવાની શકયતા જણાતી નથી. સુખ પણ પરિણામે દુઃખ ઉત્પન્ન કરે છે. સુખના
૮. પુરુષો કરતા કાયઃ સ્ત્રીઓ મેટી સંખ્યા મોક્ષે ભોગને સમયે ભોગ્ય વસ્તુના નાશની આશંકા દુઃખ જનાર હોય છે. એ સત્યનું રહસ્ય શું છે ? ઉત્પન્ન કરે છે, અને સુખના સંસ્કારથી પેદા થત
ઉ. પુરૂષો કરતાં પ્રાય: સ્ત્રીઓની મોટી સંખ્યા રાગ પણ દુઃખના અનુભવ કરાવે છે. મહાન અને મેક્ષે જનાર હોય છે, એવું શાસ્ત્ર વચન જોવામાં નથી
પવિત્ર સ્ત્રી પુરૂષોના ભાગ્યે જ મોટા ભાગે દુઃખ
સહન કરવાનું આવે છે. રામ અને સીતા, હરિશ્ચંદ્ર આવ્યું. દિગમ્બર સંપ્રદાય તો સ્ત્રીઓને મેક્ષ હાય
અને તારામતી, નળ અને દમયંતી જેવી પવિત્ર એમ માનતો જ નથી. પરંતુ તેમની આવી માન્યતા
વ્યક્તિઓએ મહાકષ્ટ વેઠયા છે. જેનું જેટલું ઉજ્જવળ તર્કબદ્ધ હોવાનું જણાતું નથી. સ્ત્રી અને પુરૂષમાં
જીવન-તેનું તેટલું કષ્ટમય જીવન. દુઃખ દ્વારા માણકઈ મૂળ ભૂત ફરક નથી; દેહ દ્રષ્ટિએ ભેદ છે. એ
સનું જીવન વધુ સુંદર અને તેજસ્વી બને છે. અગ્નિની ખરું, પણું જૈન દર્શન તેમજ અન્ય દર્શનેમાં પ્રાધા
પરીક્ષામાંથી પિત્તળને પસાર થવાનું નથી હોતું, ન્યતા આત્મ તત્ત્વની છે, દેહતત્વની નહિ. આત્મ
સુવર્ણને જ પસાર થવું પડે છે. જ્ઞાની અને વિવેકી તત્ત્વ ની અને પુરૂષ બંનેમાં સમાન છે. જે આત્માને
માણસ ભૌતિક સુખેથી ગભરાતે અને કંટાળો કર્મને વધુ લેપ એ ભારે કમ અને ઓછો લેપ એ ઓછુ કર્યાં. પછી દેહદૃષ્ટિએ તે આત્મા પુરૂષના શરીરમાં
હોય છે, તે તે દુઃખના સ્વીકારમાં જ સુખ અનુભવ
હેય છે. અનેક વિકટ પ્રસંગે અને આપત્તિઓમાંથી રહેલું હોય કે સ્ત્રીના શરીરમાં તે વસ્તુ ગૌણ છે.
પસાર થયા પછી પણ કુન્તા માતાએ શ્રી કૃષ્ણ પાસે ૯. આત્મહિતની દૃષ્ટિએ જપ વધે કે તપ વધ ? આપત્તિ અને વિપત્તિઓની માંગણી કરતાં કહ્યું છે જ્ઞાન વધે કે ધ્યાને વધ? ત્યાગ વધે કે સંયમ વધે? કે: વિ7: સતુ નઃ શાશ્વત તત્ર તત્ર કા . ક્ષમા વધે કે દયા વધે? પ્રેમ વધે કે ભક્તિ વધે?
૧૧. વાંચન, લેખન, પ્રકાશન, વક્તવ્ય, ઉપદેશ, ઉ. જપ-તપ, જ્ઞાન-ધ્યાન, ત્યાગસંયમ, દયા- ભાષણ. ચર્ચાઓ, પરિસંવાદો, સમારંભો, મેળાવડાએ, ક્ષમા, પ્રેમ-ભકિત, આ બધા કંઠ એક બીજાના
ઉત્સવો, મહોત્સવ, વિધિવિધાનો, વિવિધ પ્રકારના પૂરક છે. જેમ કે, સંયમ વિના ત્યાગ શકય નથી, દયા
પૂજનો, આ બધી પ્રવૃત્તિઓ જગતના અને જનવિના ક્ષમા શક્ય નથી, પ્રેમ વિના ભકિત શકય નથી.
સમૂહના હિતને માટે હોય છે. તેનાથી સૌનું કલ્યાણ આત્મહિતની દષ્ટિએ આ બધા ગુણનાં મૂલ્ય સમાન થાય એ શુભ હેતુ તે બધી પ્રવૃત્તિઓમાં રહેલા કક્ષાએ છે.
હોય છે. પરંતુ બધાને તેનાથી લાભ જ થાય છે ૧૦. પુણ્ય અને પવિત્ર જીવન જીવનારા મન- એમ જોવામાં આવતું નથી. આનું શું કારણ ? જેવી mોના જીવનમાં આપત્તિ વિપત્તિ અને દુઃખના પ્રસંગો જેની ભાવના, તેવું તેનું ફળ–એ નિયમ પ્રમાણે બહુ ઓછા બને છે તે તેના પુણ્યના બળે, પ્રારબ્ધના બનતું હશે ? બળે. પરષાર્થના બળે, બુદ્ધિના બળે કે આવડતના ઉ. જનસમૂહના હિતાર્થે ઉસ, મહોત્સવ, બળે હશે? કે તેની શ્રદ્ધા અને સમજણુના બળે હશે ? વિધિ વિધાનો, વિવિધ પ્રકારનાં પૂજન, સમારંભે,
ઉ. સામાન્ય રીતે પુણ્ય કર્મથી સુખ અને મેળાવડાઓ અને ભાષણે દિનપ્રતિદિન વધતાં જતાં પાપ કર્મથી દુઃખ પેદા થાય છે. પરંતુ જ્ઞાનીની દૃષ્ટિએ જોવામાં આવતાં છતાં તેનાથી બધાને લાભ થતો કેમ તે સુખ અને દુઃખ ઉભય દુઃખ રૂપજ છે. ભૌતિક સુખે- જોવામાં આવતું નથી? આ બાબત પર વિચારતાં
For Private And Personal Use Only
