Atmanand Prakash Pustak 059 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 4

૧૬૪
શ્રી આત્માનઢ પ્રકાશ
ભક્તિની
શક્તિ
જ્ઞાન થયા પછી કરેલું કમ` શોભે છે ખરુ, પર ંતુ તેમાં ખળ નથી આવતું, ખળ તે તેમાં જ્યારે ભક્તિનુ તત્ત્વ ભળે છે ત્યારે જ આવે છે.
આ ભક્તિનું બળ વરાળ જેવુ છે. વરાળ જ્યારે નજર સામે દેખાય વરણમાં વિહરતી હાય છે ત્યારે તેને આઘીપાછી કરી શકાય છે. પરંતુ જો વામાં આવે તે મેટાં મોટાં એન્જીના ચલાવવાની શક્તિ તેમાં આવી જાય છે. ભક્તિનું પણ આવું છે.
ભક્તિ જો બહારની દુનિયાને દેખાડવા માટે કરવામાં આવતી હશે તે ગમે તે પ્રકારના પ્રમુ’ગની ઝાપટ અને વેર-વિખેર કરી દેશે, પરંતુ જો એ ભક્તિના તત્ત્વને હૃદયની ભીતરમાં વિપુલ પ્રમાણમાં એકઠું થવા દેવામાં આવશે તે। ભક્તિ અજબ શક્તિશાળી બની જશે.
તેવા
વાતા
ઝાપટાં મારી
તેને આંતરઅને કો
વરાળની શક્તિ તા એન્જિનના યંત્રનું જ સૌંચાલન કરી શકતી હશે. ભક્તિની શક્તિ વિશ્વના સચાલનને પણ વેગ આપી શકશે.
એન્જિનની ગતિને વેગ આપનાર વરાળને આંતરનારા કે એકત્ર કરનારા સાધનમાં જો છિદ્રો હાય તા વરાળ બહાર નીકળી જતાં શક્તિ અને ગતિ એછી થઇ જાય છે. તે રીતે ભક્તિને સાચ વતાં હૃદયરૂપી સાધનમાં પણુ ગાવું, રાતું અને પ્રદ ન કરવું એવાં ત્રણ છિો પડતાં હોય છે. એ દ્રિો દ્વારા ભક્તિનુ તત્ત્વ વેરવિખેર થઇ જાય તેા શક્તિના સ ંચય થઈ શકતા નથી.
કેટલાક માણસ જીવનને માટે ઉપયાગી અને અનિવાય સૂચના આપતાં ભજન કેવળ ગાવામાં જ સાકતા માને છે. એથી આગળ કશુ વિચારતા નથી અને તેથી તેમની ભક્તિ શક્તિના પ્રાદુર્ભાવ માટે નકામી નીવડે છે.
--—વિશંકર મહારાજ.
ગાતમસ્વામીને વિલાપ
કાઈ કાઈ વાર ગૌતમસ્વામીને પોતાના જીવનમાં ઊપ દેખા .
પેાતાના પછીથી દીક્ષિત થયેલાં કઇંક નવાં મુનિએ સવર કેવળજ્ઞાન પામી જતાં, એક દિવસ કંઈક ગ્રતાથી એમણે ભગવાન મહાવીરને આનુ કારણ પૂછ્યું':
“પ્રભા ! મને કેવળજ્ઞાન કયારે પ્રાપ્ત થશે. ? ’’ હું ગૌતમ! જે દિવસે હુ નિવાણુ પામીશ તે જ દિવસે તને કેળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થશે. '
થયુ.. પ્રભુએ વિશેષ
ગુરૂ ગૌતમને સમાધાન ન ખુલાસા કર્યો:
‘જયાં સુધી તને મારા પ્રત્યે–મારા દેહ પ્રત્યે રાગષ્ટિ છે ત્યાં સુધી કેવળજ્ઞાન દૂર છે.” ગૌતમ શુ ખાલે ?
ત્યાર પછી તા ધણા કાળ વીતી ગયે, પાવા પુરીમાં પ્રભુએ સ્થિરતા કરી. જાણ્યું કે વનયાત્રા પૂરી થવા આવી.
નિર્વાણુને દિવસે જ પ્રભુએ ગૌતમના માહુ દૂર કરવા કરુણાપૂર્વક એમને રાજગૃહીમાં શર્મા નામના બ્રાહ્મણુને પ્રતિષેધ પમાડવા વિદાય કર્યા.
આસાની અમાસની રાતે ભગવાને સમાધિપૂર્વક દે છેડયા. વાતાવરણુ કરુમ’ગલ બની રહ્યું.
રાજગૃહીથી પાછા ફરતાં ગૌતમસ્વામીએ પ્રભુના નિર્વાણુના સમાચાર સાંભળ્યાં અને....પછી....
તિહાસમાં આવી રીતે કોઈના રૂદનની કે વિજ્ઞાપની નોંધ નથી લેવાઇ !
કેવુ કરુણ.... મ`વધી...નાના બાળક જેવું આક્રંદ વનવગડાના ડુંગરા કે ઝાડપાન પશુ કંપવા લાગ્યા !
રૂદનભારથી થે।ડીવારે અંતર કેક હળવુ' થયું. મનમાં મંથન જાગ્યુ, માહરૂપી અધકાર ઓસરવા લાગ્યા.
સત્ય જ્ઞાનની ઉષા પ્રગટ થવા લાગી. ગૌતમસ્વામી કંઇક સ્વસ્થ થયા, અને ત્યાં તેા... લખલખ તેજ પ્રગટયુ,ગુરુગૌતમને કેવળજ્ઞાન!” --શાંતિલાલ શાહ.