Atmanand Prakash Pustak 040 Ank 01

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

•: શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ :
વિજ્ઞાન પોતાની ગર્વભરી વાણીમાં કહેતું. રીતે જ પેદા કરે છે એમ લાગશે. કુદરતનો જ ઓ માનવબાળ ! તું રંગસીયા ગાડામાં કે પગે એ ક્રમ છે. વિજ્ઞાને જ્યારે અંતરાયો અને ચાલીને જાત્રા કરવા જતો ત્યારે રસ્તામાં કે વિરોધની સામે લડી આટલી શકિત નહોતી દુખી-કેવો હેરાન થતો? ચોર લૂટારાઓ અને મેળવી ત્યારે માનવબાળ દુર્બળ કે પંગુ હતું, જંગલી પશુઓને કેટલો ભય રહેત? આજે બીકણ કે કંગાળ હતું એમ કોણ કહે છે? મહિનાને માર્ગ તું એક કલાકમાં કાપી શકે વિજ્ઞાને ભલે અંતરાય ઉપર વિજય વર્તાવ્યો, પણ છે–ચાર લૂટારા અને વાઘવરૂને ભય ગઈ કાલની જ્યારે જૂને યુગને ખડતળ પુરુષ પગે ચાલીને વસ્તુ બની ગઈ છે. વિજ્ઞાનને આ તારી ઉપર કે સાર્થવાહના સંઘમાં ભળી જઈને દેશાટન કે
ડે ઉપકાર છે? શક્તિની અને ભોગ ઐશ્વ- તીર્થાટન કરતા ત્યારે બહારના શત્રુઓ સામે ની ઉપાસના કે આરાધના ન કરી હોય તો થવાનું તે બળ કેળવતે એટલું જ નહિં પણ તું આજે કેવી જંગલી દશામાં હેત ?” એ પોતાના અંતરંગ વેરીઓને પણ ઓળખ
વાને અને તેની સામે લડવાને અવકાશ નવી શકિતની આરાધના વિધાતા છે. મેળવતો. ભૂખ, તરસ, થાક, ભય ઉપર એ - વિજ્ઞાનીઓને અને શક્તિના ઉપાસકોને પોતાનો વિજય વર્તાવતે. રસ્તે અનાયાસે હવે આપણું જવાબની જરૂર નથી. એમણે મળતા રાષિ, મુનિઓ, તપસ્વીઓ, વિરાગી પોતે જ એવું ઘોર સંઘર્ષણ ઊભું કર્યું છે કે મહાત્માઓને ભેટે કામક્રોધ-લોભ આદિ પિતે ઉપજાવેલા સત્યાનાશમાંથી શી રીતે બચવું ચિરકાલીન શત્રુઓની સામે પોતાની શકિતનો એ એમને પોતાને જ નથી સમજાતું. વૃદ્ધો પ્રયોગ કરવા ઉદ્યત બનતે. એનું પર્યટન દેહને નાના બાળકોને વાર્તા કહેતા ત્યારે એક રાક્ષ- તેમજ અંતરને સમૃદ્ધ બનાવતું. આજની સની કથા કહેતા: “ રાક્ષસે ખૂબ ખૂબ તપ- વિજ્ઞાને ઉપજાવેલી સુખશીલતા અને વિલાસિશ્વર્યાને અંતે એવી શક્તિ મેળવેલી કે જેની તાએ, ગતિ અને વિનાશકતાએ એક તરફ ઉપર એ હાથ મૂકે તે બળીને રાખ થઈ જાય, પરવશતા તો બીજી તરફ પશુતાને કેવો એને શસ્ત્રસામગ્રી કે સેન્યની પણ જરૂર ન પડે, કાળો કેર વર્તાવ્યો છે તે આજે કેનાથી દુશ્મનને માથે હાથ મૂકે એટલે એને વિનાશ અજાયું છે? થઈ જાય: ગામ–કલ્લાને જરા હાથ અડાડે ત એટલે એ બળીને રાખ થઈ જાય. પણ એના પર
વિશ્વને નમે અરિહંતાણુંને પાઠ આપે. બળનો દિગ્વિજય જ્યારે પૂરો થયે અને તેણે શક્તિની ઉપાસના નિરર્થક છે એમ અમે પિતાના માથે હાશ કરીને હાથ મૂક એટલે નથી કહેતા. શ્રમણ સંસ્કૃતિ શકિતમાં નથી પોતાની શક્તિ પિતાને જ શાપરૂપ બની ગઈ. માનતી એ કેટલાર્ક આરેપ મૂકે છે. ભ૦ આમાં કલ્પનાની અતિશયોક્તિ જેવું લાગશે. મહાવીર અને મૈતમ બુદ્ધના ઉપદેશના પ્રતાપે પરંતુ એક શકિત જે પ્રત્યાઘાતી શકિતઓ શકિત ક્ષીણ થઈ અને આપણે નિવયે બન્યા પ્રકટાવે છે તેનો વિચાર કરીએ તો ભેગ એમ કેટલાક અર્ધદગ્ધો કહે છે, પણ અમે વિલાસના મૂળમાં વિનાશ કિંવા ક્ષય જેમ કહીએ છીએ કે જગતને જેણે નમો અરિહંતા છુપાયેલો હોય છે તેમ નારી શક્તિની આરાધના ને નમો સિાના પાઠ શીખવ્યા તે શું પ્રતિસ્પર્ધી અથવા હરીફ બળ સ્વાભાવિક શકિતની ઉપાસના વિના? અરિએ એટલે