Atmanand Prakash Pustak 038 Ank 04

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

[૯૮]
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ.
વવામાં ખરચ અને જરૂરીઆતે વધી પડે છે. કે પુષ્કળ દેવાદાર થઈ જવાથી, મનમાં અનેક
જ્યારે આવી પરિસ્થિતિ ઉપસ્થિત થાય છે ત્યારે પ્રકારની હેળી સળગતી હોય અને તે પછી જનતા નીતિ તથા ધર્મને છોડી દઈને આન- બંગલામાં રહો, મોટરમાં ફરે કે મિષ્ટાન્ન ખાઓ દના સાધનભૂત દ્રવ્યને મહાકટ્ટે મેળવે છે. તે પણ સુખી થઈ શકતા નથી. જેથી કરીને અનેક પ્રકારના વ્યવસાય કરવા છતાં પણ જેમની આનંદના અભાવે દુખે જીવે છે. માનસિક પાસે વધી પડેલી જરૂરીઆત પૂરતા દ્રવ્યની દુઃખથી મૂકાવાને માટે જ માણસો માજશેખમાં અછત હોય છે તેમની પાસે આજીવિકા પૂરતું પડી જાય છે, દેવું કરીને પણ મજશેખની વસ્તુધન, માનવજીવન, આરોગ્યતા, સ્ત્રી, પુત્ર, ભાઈ- એને મેળવે છે. સિનેમા નાટક જેવાં, અનેક પ્રકાભાંડ આદિ પરિવાર અને આત્મશ્રેય માટે રની રમત રમવી, નિષ્કારણ ભેગા મળી તડાકા ધર્મનું સાધન હોવા છતાં પણ પિતાને દુઃખી મારવા, શેઠે ઉડાવવી, મુસાફરીએ નીકળી પડવું માને છે.
વિગેરે વિગેરે અનેક પ્રકારના પ્રયત્નો માનસિક * પિતે સુખી હોય અથવા ન હોય, માથા ઉપર દુઃખ ભુલાવવાને કરવામાં આવે છે, છતાં પરિ લાખોનું દેવું હોય, સ્ત્રી, પુત્ર આદિ સ્વજન પરિણામે માનસિક દુઃખ ઘટવાને બદલે વધી પડે વાર પ્રતિકૂળ હોય, તાણી તેસીને મહાકાટે જીવન- છે. જે દેવું કરીને માજશેખ કરે તે પાછળથી નિર્વાહ કરતે હોય તે પણ જનતાને અમે સુખી દેવું ચૂકવવાની ચિંતા વધી પડે છે અને જે છીએ એમ કહેવડાવી આનંદ મેળવવા અનેક પિતાના પૈસા વાપરે છે તે છેવટે પિસા પાછા પ્રકારના પ્રયાસે સેવે છે. ભલે તે નાણાંની મેળવવાની ચિંતા અને ન મેળવી શકાય તે કંગાળ અછતને લઈને પહોંચી ન વળતા હોય છતાં બની જવાથી જીવનનિવાહ કરવાની ચિંતા. નેકર, બાગ, બંગલા, મોટર, વસ્ત્ર, ઘરેણાં વિગે- સુખ મેળવવાનો પ્રયાસ કરતી દુનિયાના રેને ઠાઠમાઠ બહુ સારી રીતે રાખે છે. જો બે વિભાગ પાડી શકાય છે. એક તે આત્મિક એમ ન કરે તો જનતા તેમને દુઃખી, કંગાલ સંપત્તિ મેળવી સાચું સુખ તથા આનંદ મેળવવા તરીકે ઓળખે, અને ઠાઠમાઠ રાખવા જોઈતાં પ્રયાસવાળી અને બીજી પદ્દગલિક સુખનું સાધન નાણાં બીજાની પાસેથી મેળવી ન શકે જેથી પિસ મેળવી બનાવટી સુખ તથા આનંદ મેળવવા કરીને માની લીધેલા આનંદથી વંચિત રહેવાને મથતી દુનિયા. આ બન્ને પ્રકારની દુનિયા પ્રસંગ આવે.
પિતાનું ઈચ્છિત મેળવવા ભિન્ન ભિન્ન દિશામાં પૌગલિક સુખનાં સાધન ગમે તેટલાં કેમ ન પ્રયાણ કરી રહી છે. પિતાપિતાનું ઈષ્ટ સાધમેળવ્યાં હય, દેખીતી રીતે બાહ્ય સંપત્તિથી ભરપુર વાને બન્ને પ્રકારની દુનિયાને દુઃખ સહન કરવું કેમ ન હોય છતાં જેને માનસિક સુખ નથી તે સુખી પડે છે, છતાં આત્મિક સંપત્તિ મેળવવાવાળીને નથી, કારણ કે પૌગલિક સુખને આધાર માન- સાચું સુખ મળ્યા પછી દુઃખને અંત આવી સિક સુખ ઉપર રહે છે. તૃષ્ણાને લઈને વ્યાપાર- જાય છે. જેથી કરીને પછી કઈ પણ કાળે દુઃખી માં હજારેની રકમ રેકેલી હોવાથી, નુકશાની થતી નથી. અને પૌગલિક સુખના સાધન ક્ષણની શંકા રહેવાથી ગજા ઉપરાંત વ્યાપાર કરવાથી વિનશ્વર હોવાથી તેનાથી મળતા આનંદ તથા અથવા તે સ્વજન પરિવારની પ્રતિકૂળતા હોવાથી સુખ પણ ક્ષણવિનશ્વર હોય છે કે જેના પરિણામે