Atmanand Prakash Pustak 011 Ank 05

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

૧૨૨
આશાનદ પ્રકાર.
સારિના ગુણેના ધારણ કરવાવાળા શ્રાદ્ધ વિધિ શ્રાદ્ધ દિન કૃત્યના લખાણને અનુસારે ચાલવારા શ્રાવક વર્ગ પણ ત્યાગીના અવર્ણવાદ અને નિંદાને વિષે ઉતરી પડયા છે. તેઓ સાહેબે (અમારા નહિ પણ જેના હોય તેને) એમ બેલે છે ક્યાં છે આ કાળમાં સાધુપણું ? ક્યાં છે સાધુપણાના ગુણે? આગળના જેવા ચમત્કારી મહાત્મા કયાં છે? આવી રીતે બોલી ત્રણેત્રણ વચન રૂપી ગુલાલ અબીલને ઉડાડી દુનિયામાં પોતાનું દેઢ ડાયાપણુ પ્રકાશ કરી મૂછ મરડતા અભિમાનના પુતળા થઈ ભૂમિથી ચ્યાર ઔર આંગુલ ઉછળતા ચાલે છે પરંતુ તે બિચારા એટલે વિચાર પણ નથી કરતા કે અરેરે દુષમકાળનું પણ ત્યાગીપણું કયાં અને કયાં આ પણું સંસારીપણું ? ત્યાગીઓનું ષટ્યાય રહિતપણું કયાં અને કયાં આપણું ષકાય રૂપ કાદવમાં ડુબવાપણું દ્રવ્ય ક્ષેત્રે કાળ ભાવ દ્રષ્ટાંતે જે ક્ષયપશમ હોય તેવું તેમનું જ્ઞાન કયાં ને જ્યાં આપણું ભાષાના પા, પંચાગે, માસિકે, ચેપાનીયા વાંચી ઉપરના ડાળનું પિપટ પેઠે તડાકીપણું ક્યાં? સર્વ વિરતિ પણું અને કયાં સર્વ રોગી પશું? આ વિચાર કરે છે તે ચક્ષુ ઉઘડે, પણ ચક્ષુ ઉઘડે તે રીતિસર વર્તવું પડે અને તેમ કરતો જે ભાઈ કહેવાતા હોય તે મટીને બાઈ થઈ જાય, માનપાન ઓછું થઈ જાય તે તે કેમ નભે? જે મુખે પાન ચાવેલ હોય તે મુખે, આવળ ચાવે તે તે ઉપાધિ થઈ જાય ! ઠીકજ છે. જો કે દુષમકાળને લઈને પ્રથમની માફક સંયમ નથી તેયણ વીરપરમાત્માના વચનો ગૌતમ સ્વામી પ્રત્યે એવા પડેલા છે કે એકવીશ હજાર વર્ષ પર્યત મહારું શાશન અવિચ્છિન્નપણે ચાલશે. મહારી પછાડીની સંતતિરાગી ઢષી થશે તે પ્રમાણેજ બન્યું જાય છે તો પણ ધન્ય છે ત્યાગીને કે એટલું પણ પાળી શકે છે. મહારા વહાલા શ્રાવકેથી એમાંનું કોઈ પણ પાલી શકાતું નથી, ત્યારે તે માનપણું અંગીકાર કરવું તેજ મને તે સારભૂત લાગે છે, પછી તે તેમની ઈચ્છા.
છતાં પણ તે ગુરૂપણું અંગીકાર કરી વિરના કહ્યા મુજબ પાલશે કરશે ને કરી દેખાડશે તે ઘણું માણસે સુધરશે. ત્યાગી પણ તેમના જેવા સિંહ થશે તે સર્વ લાભ વ્રત આદરી માર્ગે ચડાવનાર મહાપુરૂષનેજ મળશે.
અમારા ભવ્ય બાંધવોથી ઉપર પ્રમાણે તે બનવું ઘણું જ મુશ્કેલ છે ત્યારે તે હવે શાંતિ રાખી કેઈના અવર્ણવાદ નહીં બલતા પિતાના સ્વભાવને વિષેજ જાગી રહેવું, તેજ શ્રેષ્ઠ છે છતાં પણ શ્રેણિક મહારાજની સમગ્ર રામરાજિમાં વીર વીર વીર શબ્દ વસી રહ્યા હતા તેમજ આપણા માનધાતા શ્રાવકેના હૃદયમાં આ કા
માં સાધુપણું નથી, આવા શબે વસી જ રહ્યા હોય તો રહેવા દે. આ ભવના અંદર તેઓ સાહેબેને નાસ્તિકનું ચાંદ તથા અવર્ણવાદ બલવાથી અપમાન અને તિરસ્કારને લાભ મોટામાં મોટે ઘણી જ ખુશીની સાથે પ્રાપ્ત થશે તથા પરલોકના અંદર (સાધુ નથી તેના વ્યાજમાં) દુર્ગતિ જેવી મહા સારામાં સારી અને પલ્યોપમ