________________
, પ૧
વિનય દ્વાચિંશિકા/શ્લોક-૨પ શ્લોક :
इत्थं समाहिते स्वान्ते विनयस्य फलं भवेत् । स्पर्शाख्यं स हि तत्त्वाप्तिर्बोधमात्रं परः पुनः ।।२५।।
અન્વયાર્થ :
રૂત્યં આ રીતે શ્લોક-૨૨થી ૨૪માં બતાવ્યું એ રીતે, સહિતે સ્વાન્તઃ સમાધિને પામેલ સ્વઅંતઃકરણ હોતે છતે,વિનયસ્ય પત્ત મ=વિનયનું ફળ થાય છે. તે દિ તે જ સ્વયં સ્પર્શ નામની તત્ત્વાતિ =તત્ત્વની પ્રાપ્તિ છે. પુન =વળી, પર: =બીજો બોધ=શ્લોક-૨૨થી ૨૪માં બતાવી એવી સમાધિ વગર શાસ્ત્રથી થયેલો બોધ, વોથમä=બોધમાત્ર છે. 1રપા શ્લોકાર્ચ -
આ રીતે શ્લોક-૨૨, ૨૩, ૨૪માં બતાવ્યું એ રીતે, સમાધિને પામેલ સ્વઅંતઃકરણ હોતે છતે વિનયનું ફળ થાય છે, તે જ સ્પર્શ નામની તત્વની પ્રાપ્તિ છે. વળી, બીજો બોધ=શ્લોક-૨૨, ૨૩, ૨૪માં બતાવી એવી સમાધિ વગર શાસ્ત્રથી થયેલો બોધ, બોધમાત્ર છે. રિપો ભાવાર્થ- શ્લોક-૨૦માં કહ્યું એ રીતે સાધુ જ્ઞાનાદિવિનય દ્વારા પોતાની પૂજ્યતાને અર્થાત્ મોક્ષપ્રાપ્તિની વિશિષ્ટ યોગ્યતાને, પ્રાપ્ત કરે છે. તે પૂજ્યતાને પ્રાપ્ત કરવા માટે સાધુ તેના ઉપાયભૂત શ્લોક-૨૧માં કહ્યું તેમ વિનયાદિ ચાર પ્રકારની સમાધિનું સ્વરૂપ જાણીને, શ્લોક-૨૩માં કહ્યું, તેમ ચાર પ્રકારના અધ્યવસાયપૂર્વક સદાગમ ભણવાનો સંકલ્પ કરે છે, અને વિનયપૂર્વક ગીતાર્થ પાસે શાસ્ત્ર સાંભળે છે. ત્યારપછી શ્લોક-૨૨માં કહ્યું તેમ શાસ્ત્રનો સમ્યક્ બોધ કરે છે, અને શ્લોક-૨૪માં કહ્યું તેમ તપ અને આચારની સમાધિમાં યત્ન કરીને આત્માને ધર્મમy સ્થાપન કરવા માટે ઉદ્યમ કરે, તેવા સાધુને શ્લોક-૨૨માં કહ્યું એ પ્રમાણે યથાવત્ અર્થનું સેવન પ્રાપ્ત થાય છે, અને આવા સાધુ મદરહિત સર્વ પ્રવૃત્તિ કરતા હોય છે, તેથી શ્લોક-૨૧ થી ૨૪માં બતાવ્યું એ રીતે સમાધિથી યુક્ત અંતઃકરણવાળા છે, તેથી વિનયના ફળને પ્રાપ્ત કરે છે અર્થાત્ વિનયના સેવનથી કર્મની નિર્જરા થવાને કારણે સ્પર્શ નામના તત્ત્વની પ્રાપ્તિ કરે છે,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
