Taittiriya Samhita Part 03

Author(s): A Mahadev Shastri, K Rangacharya
Publisher: Government of Mysore

Page 465

www. kobatirth.org
456
तैत्तिरीयसंहिता.
[का. २. प्र. २.
यान्क्षयन्तमस्य रज॑सः पराके। किमिते विष्णो परिचक्ष्य भूत्र
यवक्षे शिपिविष्टो अस्मि । मा स्य । रजसः । पराके । "किम् । इत् । ते । विष्णो इति । परिचक्ष्यमिति परि-चक्ष्यम् । भूत् । प्रेति । यत् । ववक्षे। शिपिविष्ट इति शिपि-विष्ठः । अस्मि । मा । वर्पः । अस्मत् । अपेति ।
"किमित्त इति त्रिष्टुबेव ॥ हे विष्णो ते तव किं परिचक्ष्यं गूहनीयं वर्जनीयमेव भूत् भवति नैवैतर्जनीयम् । चक्षेः छान्दसो यत्, 'बहुलं संज्ञाछन्दसोः' इति ख्यात्रादेशाभावः । भवतेलेटि शपो लुक् , 'भू सुवोस्तिङि' इति गुणाभावः, लङि वा छान्दसश्शपो लुक् । लुङि वा — गातिस्था' इति सिचो लुक् । 'बहुलं छन्दस्यमाङयोगेपि ' इत्यडभावः । इदानीं तदेव परिसङ्कयेयतया सम्भाव्यमानं दर्शयति-हे शिपिविष्ट शिपिविष्टोंस्मीति यद्ववक्षे किमिदं तदेव परिचक्ष्यं भवति नैतदेवम् । तस्माच्छिपिविष्टोस्मीति ब्रुवन्नेव विश्वव्यापी वर्तस्वेति । वक्तेर्व्यत्ययेनात्मनेपदम् , 'बहुलं छन्दसि' इति शपश्श्लुः । इदानी प्रशस्तगुणाभिधाय्येतन्नाम न परिसङ्कयेयं; अपि तु लोके ख्यापयितव्यमिति दर्शयितुमाह-वर्षः वरितव्यमिदमुच्छ्रितं नाम मापगूहः नेदं अस्माकं गूहनीयं अपि तु लोके श्लाघमानेन त्वया आघोषणीयमेव । वर्ष गतौ, असुन्प्रत्ययः । गृहतेश्छान्दसोऽङ्प्रत्ययः । अथ यदि ब्रूयाः नापगूहामिति, मृषैतत् यस्मात्र