________________
ગિરા દેવીનું ટુંક વૃત્તાન્ત.
૧૩૭
વિચારા છેલ્લાં દસ વરસ થયાં મારા હૃદયમાં રમી રહ્યા હતા. મેાત પણ તે વિચારોથી દૂર કરી શકે તેમ નથી. વિધવાઓના આશ્રમ વિશેના મારા વિચાર વારવાર મે તમા પ્રાણનાથને દર્શાવ્યા છે. સમાજ હજી પછત છે, અજ્ઞાન છે, એવમુક્ છે, અને એજ વિચારથી આપણે પ્રભુના કામમાં પાછળ પડીએ છીએ. પ્રભુ-પ્રેમ સાચી સમાજ-સેવા કોઇ પશુ મુશકેલીમાં કરવામાં છે, માટે સ્વગે કે ન જ્યાં જવાનું હશે: ત્યાં હું રીબાઇ રીબાઇને પશુની તુલ્યે મરેલી વિધવાના એક વખતે દુઃખી પણ હવે કદાચ શાંતિ પામેલા આત્માઓને જગાડીશ, અને તેઓની સહકારીતાથી હિંદમાં રીખાતી વિધવાનાં રૂદનના પાકાર પ્રભુના દ્વારમાં પહેાંચાડીશ. મરણ બાદ હવે હું શરીરે મુકત હાઇ મને જ્ઞાતિ કે જાતિનું બંધન રહેશે નહીં. વિધવા આશ્રમ ખાલા, કારણકે એની તરકુના તમારા ધાતકીપણાથી હિંદ ભૂમિ ઉપર શ્રાપ ફેલાયલે છે. પશુઓ વાસ્તે પાંજરાપાળ, પતી વાસ્તે પતીઆ શાળા, અને વિધવાએ જે તદ્દન નિરાધાર છે, અને જેને ઘાતકી સાસુ તથા નણું વગેરેની યાએ જીવવાનુ છે, અને જે એક વખત પેાતાના ઘરમાં રાણી કહેવાતી હતી તેને ઉભા રહેવાને માર્ગ તા નહિં, પશુ ઈશ્વરે આપેલી બહેાળી જગ્યામાંથી એક ગજ ભર જમીનને ટુકડા પણ મળતા નથી, અને જેના શ્રા હિંદમાતા વિધવા બની છે, તે વિધવાઓના આધાર માટે મકાના કરી, કે જ્યાં તે પેાતાની જીંદગી પૂરી કરે, તેઓનું ધ્યાન ધમશાસ્ત્રો અને સેવા વગેરે તરફ દ્વારા, કે જેથી તેઓને તેઓના વૈધવ્યપણાના ભાર લાગે નહીં. તેઓનાં હ્રયના આશિર્વાદ હ્યા, કે જેથી સમાજનાં પાપા ધાવાઇ જશે, અને તેનાં દુઃખી હૃદયેા તેવાં આશ્રમમાં સંતુષ્ટ થઈને દુઃખીની સેવામાં તત્પર રહેશે. ખરા હૃદયથી સેવા કરશે, પ્રભુ ખુશી થશે, અને હિંદમાતા વિધવાના શ્રાપથી મુક્ત ચશે. એજ પુત્ર પુત્રી વગરની માતાએ હિંદનાં માબાપ વગરનાં પુત્ર પુત્રીની ભગિની અને માતા થશે, અને તેઓના હાથથી તેનાં દુઃખ ઓછાં કરશે. માટે હું પ્રાણુનાથ, તમારી ગિરજાની મરતી વખતની માગણી વિધવા બહેનના સાચા ભાઇ થવાની છે. ઈશ્વર તમને સારી મતિ આપે. મારા આત્મા વિધવા આશ્રમમાં જઇને આશ્રય લેવાના છે, માટે જ્યાં સુધી આવું એક પણ આશ્રમ મારા શહેર કે ગામમાં થશે નહીં ત્યાં સુધી તે આત્મા શાંતિ પામશે નહીં. રીખાતી વિધવાના આશ્રમ વાસ્તે આ આત્મા ધરેધર ભટકશે. પ્રાણનાથ, ક્ષમા કરશે. પ્રભુ મને ખેલાવે છે. હું તમારી છું. મારા આત્મા તમારી વધારે ને વધારે નજદીક રહેશે. વિધવા આશ્રમનું યાદ રાખશો.”
આ પત્ર મારા બાપુ વાંચી રહ્યા ત્યાં તા મારી માના પ્રાણુ ચાલ્યા ગયા. આ વખતે હું અને મારા બાપુ એજ હાજર હતાં. અમારી દીલગીરીના છેડા રહ્યો નહીં. મારા બાપુને ગિરજાદેવી જેવા પ્રાણ અને મને ગિરજામાતા જેવુ હૃદય તે કયાં મળશે ? હુ મારા બાપુ સામું અને મારા ખાપુ મારી સામું જોઇ રહ્યાં. ઘેાડી વારે અમે છેક સ્તબ્ધ થઇ રહ્યાં, ગિરજામાતાના ચહેરા તરફ્ થાડી વાર અમેએ ટગર ટગર જોયા કર્યું. તેણીના ચહેરા ગુલાખી બનતા ગયા, અને તે અમારી તરફ હસતા હાય એમ લાગ્યું. અમે બેઉ જણાં દૈવી આત્માના જગતસેવા તરીકે વાપરેલ સ્થૂળ શરીરને પગે પડ્યાં. અમારી ઉપરથી કાં૪ ચમત્કારી અસર પસાર થઇ ગઇ. અમે અમારી દીલગીરી ભૂલી ગયાં અને ગિરજા કર્યાં મરી ગઇ છે એમ હૃદયમાં ભાવ થઇ ગયા, અને આત્મામાં કાંઈ આનંદ વસવા માંડ્યો.
મારી માની ઉત્તરક્રિયા શાસ્ત્ર પ્રમાણે અને યોગ્ય રીતિએ મારા બાપુએ કરી. અમને એમ
