Siddhasen Divakarsuri Jivan Ane Sahitya Sarjan

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Bhadrankaroday Shikshan Trust

Page 9

બાંધી જાય. બને એવું કે મારામાં કોઈક સર્જનાત્મક ઉન્મેષ જાગતો હોય અને તે જ ક્ષણે તમે “સાહેબ, શાતામાં છો ?' એમ બૂમ પાડો, અને મારા ક્ષયોપશમ પર આવરણ આવી જાય અને પેલો ઉન્મેષ ટળી જાય. તો એ અંતરાય કોને? તમને, અવાજ અને વિક્ષેપ કરનારને.
અહીં પેલા સાધુના મોટા અવાજથી કંટાળેલા બીજા સાધુઓ એમને ટોકવા માંડ્યા. આત્મા સરળ હતો, એટલે ભૂલ કબૂલ કરે અને મિચ્છા મિ દુક્કડું આપે, પછી ધીમેથી બોલે, પણ પાછી એમને સરત ન રહે, અને મોટેથી બોલવા માંડે. આથી બધાને બહુ ખલેલ પહોંચે.
એક દહાડો એક સાધુ બરાબરના અકળાયા અને બોલી ઊઠ્યા કે “મહારાજ ! તમને સો વાર ના પાડી; ધીમેથી બોલો, મોટેથી ના બોલો' એમ સમજાવ્યા, પણ તમે સમજતા જ નથી ! શું પાકે ઘડે તમારે કાંઠલા ચડાવવાના છે?
સામે એક સાંબેલું પડેલું. લાકડાનું હોય, અનાજ ખાંડવા કામ લાગે એ. પેલા સાધુએ પેલા નૂતન સાધુને એ સાંબેલું દેખાડીને કહ્યું કે “તમે આટલું બધું ભણો છો તે શું આ સાંબેલાને ફૂલ ઉગાડશો તમે ? તાકાત હોય તો ઉગાડી દો ! બાકી હવે મોટેથી બોલીને બધાને હેરાન ન કરો !”
પેલા સાધુને આ સાંભળીને લાગી આવ્યું. આવું બને છે. કોઈકને કાયમ ન લાગે, પણ ક્યારેક આકરાં વેણ લાગી આવતાં હોય છે. એમણે નક્કી કર્યું કે હવે આ સાંબેલા પર ફૂલ ઉગાડ્યું જ પાર ! તેઓ તે જ દહાડે ગુરુ મહારાજની રજા લઈને સરસ્વતી દેવીની ઉપાસનામાં બેસી ગયા. ૨૧ દિવસની સાધના, અન્નજળનો ત્યાગ - ઉપવાસનાં પચ્ચકખાણ અને એક ધ્યાન ! વાવતાની આરાધના ! એકવીસમે ઉપવાસે દેવી આકાશમાં