________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી: ૨.૫
.ن.ت.ن.:.:.:
રૂડો, પણ બુદ્ધિને ને એને બાર ગાઉનું છેટું! અક્કલને ને એને બારમો ચંદ્રમા. ભલભલા પંડિતો એને પઢાવવા આવ્યા, પણ એ ન પડ્યો તે ન પડ્યો. પંડિતો કહે, આનાથી તો પાંજરાના પોપટ ભણાવવા સુકર.આગળનો અક્ષર ભણાવીએ છીએ તો પાછળનો ભૂલી જાય છે. પાછળનો ભણાવીએ છીએ તો આગળનું ભૂલી જાય છે. આગળ પાઠ, તો પાછળ સપાટ !
એનું બોલવું પણ કોઈને સાંભળવું ન ગમે એવું કઠોર. એનું સંગીત માથે ચઢાવે, એની વાણી વિખવાદ જન્માવે.
આ તે શી રીતે રાજપાટ ચલાવશે? આના કરતાં વાંઝિયો હોત તો સારું, આ રોજ દેખવાનું ને રોજ દાઝવાનું તો ન થાત. રાજા ભારે અફસોસ કરે છે. અરે, હું ચતુર સુજાણ ને મારો પુત્ર ગમાર !
એવામાં કરમના લેખ, તે કુંવરને આખે ડિલે કોઢ ફૂટી નીકળ્યો !
એ જ ગામમાં એક સિંહશ્રેષ્ઠી રહે.
સાત ક્રોડ સોનૈયાનો ધણી છે. દરિયામાં એનાં વહાલા હાલે છે. જગવિખ્યાત શેઠિયો છે, એને ગુણસુંદરી નામે એકની એક પુત્રી છે. ભારે દેખાવડી છે. શરીરના ઘાટમાં ખામી નથી, જાસૂદના ફૂલ જેવી છે: બધી વાતે પૂરી છે, પણ એક વાતે અધૂરી છે. એને એક નવટાંકની જીભ નથી. બોલે બોબડી
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
