Book Title: Shravika Subodh 1920 07 Pustak 01 Ank 02
Author(s): Rukminiben Hirachand Zaveri
Publisher: Jain Vanita Vishram

View full book text
Previous | Next

Page 22
________________ શ્રાવિકા સુધ મન ચેખું રાખે તે મહા પદ પામશે, બીજા જાણે મિયા સર્વ ઉપાય; * ટેક રહ્યો દુનિયામાં તેથી શું થયું, જે ઈશ્વરને અણુરાજીપો થાયજે. સારી. ૧૫ નિજ મનને શોધેથી દુગુણ વામશે, વળતી વધશે પ્રભુમાં પ્રેમ, તેથી સજજન શાંતિને સુખ પામશે, પ્રભુ પણ તમ પર રાખે હી રહેજે. સારી વકી ' એટલું તે ચેકસ ખ્યાલમાં રાખવા જેવું છે કે જે કોઈ હેટા માણસોએ અનેક અયોગ્ય કામ કર્યા હશે અને કરતાં હશે તે પણ તેને કઈ - કાંઈપણ કહેવાની હામ ભીડી શકશે નહીં, પરંતુ ઉપરથી તેના વખાણ કરવા પણ ચુકશે નહીં. પણ જો કોઈ સાધારણ મનુષ્યના સેજ ગુન્હા આવ્યા હશે તે તેને ભયંકર અગ્ય ગણી તે મનુષ્યને તદન જાનવર જેવું બનાવી દે છે કે જેથી તે બીચારું કોઈપણ કાર્ય કરવાને આગળ પગલું ભરી શકે, તેવી સ્થીતીમાં પણ તેને રહેવા દેતા નથી, આ શું એાછી ખેદ કારક બીના છે? “ મહેટાં જે કરે તે છાજે, છતાં ઢોલ નગારાં વાગે;” ? “ નાનાં જે કરે તે જાય, ઉપર ગડદા પાટુ ખાય.” મહેટાને કહેવાય નહી, નાનાને કહેવાય; સાસુને સે વાંક પણ વહુને જ વાંક ગણાય. મહારું હૃદય. ( લેખક બહેન ચંચલ ત્રિભુવન ) " સદગુણ સંપન્ન ધર્મનિષ મહારી પ્રિય સખી શાન્તા બહેન ! આજે પ્રભાતમાં આ પને માયાભર્યો પત્ર મલ્યો. વાંચી અપાર આનંદ થયે છે. પ્લેન ! આનંદમાં છું. આપની પ્રત્યેક પળ આનંદમાં વ્યતીત થાય એમ હું પ્રભુ પાસે પ્રાર્થના કરું છું. મહારા. મેટા ન! જ્યારથી મહને આપને વિયોગ થયો ત્યારથી મહારામાં જે ફેરફાર થયો છે તે આપને કેવી રીતે જવું? પ્રત્યક્ષ મળીને મહારું હદય આપની આગળ ઉઘાડું એમ થાય છે. પણ હાલમાં આપ તે દૂર છે. એ દિવસ ક્યારે આવશે કે આપણે ભેગા મળી ભવિષ્ય જીવનના સુખ માટે પ્રયત્નો શોધીશું. અને આદરીશું, આપે લખ્યું કે-“ તું હારું જીવન હાલમાં કેવી રીતે વ્યતીત કરે છે તે સંકેચ રાખ્યા વગર લખ” એ મહારી, માયાળુ વ્હેન ! આપના પત્રના ઉત્તરમાં હું આજે હારું હૃદય ઉધાડું છું. હું નિશ્ચયથી માનું છું કે તે જોઈ આપને બહુજ આનંદ થશે. બહેન ! દોઢ વરસ થવા આવ્યું છે. જે મહારું જીવન તમે જોયું હતું તે જીવન ખરેખરે જીવવા એગ્ય હતું કે નહીં તે સંદેહ છે, પણ હાલમાં તે મહારું જીવન જીવવા ગ્ય બન્યું છે એ આપ નક્કી માનજો. હું અંધકારમાંથી પ્રકાશમાં આવી છું. હું મહારાષાને સારી રીતે જોઈ શકું છું. મારા દેજેને જોવાનું ભૂલી છું. બહેન ! આપની આગળ હવે હું જરાપણ છાનું રાખીશ નહીં. ખ-: રેખર હું રાત અને દિવસ ચિંતામાંજ ગુર્યા કરતી હતી તેથી મહારું શરીર કૃશ થઈ ગયું હતું જેમ કેઈ ભયંકર માંદગીમાં સપડાએલો માણસ હોય તેવી હારા શરીરની દશા હતી. ઘણું ઘણી વખત કંટાલે આવ અને આત્મઘાત કરીને મરી જવા માટે તૈયાર થતી, આમ

Loading...

Page Navigation
1 ... 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36