________________
છે.
શ્રાવિકા સુક્ષ્માન.
દુકાને, રસાયનીક લેમ્બેરેટરીમાં વગેરે ફેરવતા પણુ કીકાનુ લક્ષ કયા ધંધા ઉપર વળશે -તે કશું સમજાતું નહતું. પુનઃમચંદ શેઠની સ્ત્રી રસેાડામાંથી તે ધર કામથી પરવારતાં નહીં, અને સહજ કુરસદ મળે તેા ઝીકા શું કરે છે તે તરફ તેમનું લક્ષ નહતું. તે પોતે ખારાખડી સુધી ભણ્યાં હતાં અને રસેાડા અને ધરના ધંધામાંથી દુનીયા શું કરે છે તે જાણવાને તેમને વખત ન હતા. એક વખત પુનમચંદ શેઠે કહ્યુ કે–કકાને જો હવે પરણાવતા નથી અને ઠેઠ રહ્યો તેા રહી જશે ત્યારે શેઠાણી ખુશી થયાં કે ઘરમાં વહુ આવશે અને કામ કાળમાં મદદ કરશે! નાતમાં કન્યાની અછત ન હતી, તેમ કંઇ કન્યાએ ઉભરાઇ જતી ન હતી પર ંતુ પૈસાદારના છેાકરાને માટે પાંચ પચીસ ઠેકાણેથી પૂછાતું, અને ગરીબને છે.કરા સારા હાય તા પણુ વખતે રખડી પડતા.
કુદરતે એક દિવસ પુનમચંદ શેઠની સ્થિતિનું રૂપાન્તર બનાવી દીધું' ! એક રાજ કીકાએ તેના માસ્તરને પૂછ્યું કે—“ લીટરી ' એ વળી શું હશે ? તે પ્રત્યક્ષ પ્રમાણુથી સમ જાવવા માટે કીકાના માસ્તરે અટકચાળાના ચાડીયામાં શેઠાણી પાસેથી એક રૂપિ માગી લ એક લાટરીમાં કાકાના નામથી તે ભરેલા, તેમાં મ્હોટી રકમનું નામ બીજા કાઇને નહીં, પણ કીકાના નામવાળી ટીકીટ ઉપર જ લાગ્યું ! !
પણ પછી શું થયું?! બેકદર દુનિયા! કીકાને માટે કન્યાનાં મામાં ઉપર મામાં આવવા માંડયાં. અને તેમાં સારા ધરનાં અને સાધારણ સ્થીતિવાળાનાં માગાંમાંથી પસંદ કરવાતુ. કામ મુશ્કેલ થઇ પડયું ! શેઠાણી તેા પ્રભુના ધરનું માણુસ હતાં. આઠમાં નવ ઉમેરીયે તેા કેટલા થાય તે તેમને ખબર ન હતું ! અને પુનમચંદ એક શેઠને ત્યાં મુનીમની નાકરી કરતા અને ફાલતુ વખતમાં થેાડુંક “ શેર ખીઝનેસ ” કરતા ! એટલે કીકાને પરણાવવા માટે કન્યા શોધવાનું કામ કરૂં થઇ પડયું.! પુનમચંદ । વ્હેન તેમનાથી મ્હેાટાં પચાસેક વર્ષનાં, પુખ્ત ઉંમરનાં અને જાજરમાન ઐરૂં હતાં, અને ભરૂચમાં તેમને પરણાવ્યાં હતાં. તે જ્યારે જ્યારે આવતાં ત્યારે પુનચંદ શેઠના ઘરમાં કંઇક હાહા થતું. જાગૃતિ આવતી. ધરમાં નવું જીવન જોવામાં આવતું. પણ તેમને આપવાના દાગીનામાં શેઠાણી વચમાં પડવાથી તે રિસાઇ ગયાં હતાં. તે છ મહિનાથી આવતાં બંધ પડયાં હતાં ! આજે એમની બહુ જરૂર પડી. કારણ કે એ પેાતે કેટલીક છેાકરીએની માતા હતાં અને અધીને તેમણે નાતમાં ઠેકાણે પાડી હતી
શેઠની સ્થીતિ બદલાઇ ગઇ સાંભળી તે આજે પેાતાના દાગીનેા પૂરેપૂરી રકમને લેવા માટે આવ્યાં ! લોટરીની ટીકીટના પૈસા તે જો કે હજી આવવાના હતા પરંતુ મામલેા આશા ભર્યાં હતા એટલે શેઠે આવકાર આપ્યા અને તેમના દાગીનેા પૂરા કરી આપવાનુ કહ્યું. આ તકના લાભ લઇ શેઠાણીએ કીકાને માટે આવેલાં માગાંનાં નામ કહી બતાવ્યાં.
“ તમે કાઇ એમાં હવે વચમાં પડશે નહીં ! તમારાથી આવું કામ નહીં બને. જેનું ક્રામ તે જે કરે ! સમજ્યા ! “ હેને મ્હાટા અવાજ કહાડી કહ્યું.
""
સમરથ મ્હેન : ” પુનમચંદ શેઠે કહ્યું “હું તમારી વાટ જ જોતા હતા. આપણી’ નાતની સ્થીતિમાં અમે બેમાંથી એકે સમજતાં નથી.—’
સમરથ—પણ તમને હવે એમાં પૂછવાનુ છે કેાણુ ? તમે તમારે એવું ધણી ધણીઆણી એક કારે બેસી રહેાને ! વખત થાય ત્યારે સર્જીને વરઘેાડામાં સામેલ થો, પછી કઇ ?
