Samaraditya Mahakatha Part 1

Author(s): Bhadraguptasuri
Publisher: Mahavir Jain Aradhana Kendra Koba

Page 511

હાથ જોડી મસ્તકે અંજલિ રચી, બોલ્યા : 'ત્યgu daf!”
ગુરુદેવ બોલ્યા : “મજ્યા વંતા..' તેમણે મુનિર્વાદ તરફ નજર નાંખી. શિખીકુમારને જોવા નજર ફેરવી... જ્યારે શિખીકુમાર દષ્ટિપથમાં ના આવ્યા... અને મુનિવૃંદને નીચા નમાવેલાં મસ્તકે ઊભેલા જોયા.. તરત પૂછ્યું : 'શિખીકુમાર ક્યાં છે મુનિવરો?” પ્રત્યુત્તર ના મળ્યો. રુદન સંભળાયું. ડસક સંભળાયાં.
ગુરુદેવના મુખ પર ચિતાની રેખાઓ ઊપસી આવી. તેમણે ગીતાર્થ મુનિઓને પૂછ્યું : “શું થયું? કેમ રડો છો? શિખીકુમાર કુશળ તો છે ને?'
“ભગવંત, એમને કુશળ હોત તો પછી...” “એટલે?' મહામુનીન્દ્ર કાળધર્મ પામી ગયા. ભગવંત..”
ક્યાં? કેવી રીતે?” ગુરુદેવની આંખો ભીની થઈ ગઈ. “કૌશામ્બીમાં... વિષપ્રયોગથી..”
“ઓહ... મારી શંકા સાચી પડી... મારો ભય વાસ્તવિક બન્યો... શું જાલિનીએ વિષપ્રયોગ કર્યો?' ‘જી, ગુરુદેવ...'
ત્યાં તો કૌસ્તુભવનમાં રહેલા સર્વસાધુઓ ભેગા થઈ ગયા. સાધ્વીવૃંદ પણ ત્યાં આવી પહોંચ્યું. સહુ પોતપોતાના આસને બેસી ગયાં. ગુરુદેવ વિજયસિંહ કંઈક સ્વસ્થ થયા.
હે શ્રમણો અને શ્રમણીઓ, મહાત્મા.... મહામનીષી મુનીન્દ્ર શિખીકુમાર આ પૃથ્વી પર નથી રહ્યા. તેઓ આપણને સહુને છોડીને ઊર્ધ્વગતિ કરી ગયા છે.. કૌશામ્બીમાં તેઓ કાળધર્મ પામ્યા છે...'
સહુ સાધુઓ રડી પડ્યા. સહુ સાધ્વી રડી પડી. કૌસ્તુભવન સાધુ-સાધ્વીના આકંદથી ધ્રૂજી ઊઠ્યું. આચાર્યદવે ગંભીર સ્વરે કહ્યું :
માન સરોવરમાંથી હંસ ઊડી ગયો. સરોવર જાણે સૂનકાર થઈ ગયું. પૂર્ણિમાની રાત રહી ગઈ, ચંદ્ર વાદળમાં છુપાઈ ગયો. એ રાતની શી શોભા રહે? આપણે શોભા વિનાના થઈ ગયા, આપણું આ સરોવર સૂનકાર થઈ ગયું.”
શિખીકુમાર...! અહો.. કેવા એ શાન્ત-પ્રશાન્ત મુખમુદ્રાવાળા હતા. તેમનું સુંદર મુખ... ઉપશમભાવથી કેવું શોભતું હતું? અને તેમની કેવી દિવ્ય જ્ઞાનપ્રતિભા હતી? શ્રી સમરાદિત્ય મહાકથા
8c3