________________
વેરાયેલાં પુષ્પો
૨૩ બ્રહ્મનિષ્ઠા
જીવ અલ્પજ્ઞ છે, બ્રહ્મ સર્વજ્ઞ છે. માયા જીવને બાંધી શકે છે, બ્રહ્મને નહીં. સત્ય અટલ છે, અવિનાશી છે. સત્યની ઉપર કદાચ આવરણ આવશે, પણ એનો નાશ નહીં થાય.
દૈવીશક્તિનો પ્રાદુર્ભાવ થયા પછી બ્રહ્મનિષ્ઠાની અવસ્થા આવી જાય છે. પછી મનુષ્યનું પતન થતું જ નથી.
રિવોડર્દ એ આત્માની સ્થિતિ છે. એને બનાવવી નથી પડતી, આપોઆપ બની જાય છે. આ ભૂમિકા આવી ગયા બાદ એકવીસ દિવસમાં જ શરીર છૂટી જાય છે. પ્રેમ
પ્રેમ પ્રેમીમાં નહીં, પ્રેમાસ્પદમાં હોય છે. પ્રેમાસ્પદ પ્રેમીને સંભાળે છે. અને પ્રેમ આપે છે.
જીવનમાં બે જ ચીજ સાચવી રાખજે પ્રેમ અને કર્તવ્ય. પ્રેમી, વ્યસની અને આસક્ત ત્રણેયની દશા એક જ હોય છે, પરંતુ વ્યસન અને આસક્તિમાં દુઃખ હોય છે. જ્યારે પ્રેમમાં સતત આનંદ હોય છે. વ્યસન અને આસકિતમાં ઉપરતિ હોય છે, જ્યારે પ્રેમ તો નિરંતર વધતો જ જાય છે. પ્રેમ નિઃસ્વાર્થ હોય છે.
બદલો લેવાના પ્રયત્નમાં નહીં, સૌ સાથે સ્નેહ કરવાના પ્રયત્નમાં જ શાંતિ મળે છે. પ્રેમ અરૂપ અને મનની સ્થિતિ છે તેથી એનું સ્વરૂપ ક્યારેય સમજાતું નથી. આ એ પ્રમાણે છે, જેમ કે વેદના; વેદનાને આપણે અનુભવી શકીએ છીએ, કહો કે વર્ણવી નથી શકતા.
