________________
૫૦
શ્રી રણછોડદાસજી બાપુ ચિત્રકૂટ રહીને આત્મગૌરવ રાખવું મુશ્કેલ છે. સાધકને ઈશ્વરના અસ્તિત્વમાં એટલો જ દઢ વિસ્વાસ હોવો જોઈએ જેટલો એને પોતાના અસ્તિત્વમાં છે ત્યારે જ એ આગળ વધી શકશે. જીવન ક્ષણિક છે. કોઈને ખબર નથી કે એણે ક્યારે મારી જવાનું છે. માટે શુભ કાર્ય કરવામાં વિલંબ ન કરો. બીજા માટે ખરાબ કદી ન વિચારો. તેનાથી આપણા જ
અંતઃકરણમાં મલિનતા આવે છે. * મન ઉપર વિશ્વાસ ન કરે, સંગદોષ મનની પવિત્રતાને
ખાઈ જાય છે. * તનની સ્વસ્થતાનો પ્રભાવ મન ઉપર અવશ્ય પડે છે માટે
તનને સ્વસ્થ રાખવું જરૂરી છે. માનવ અને દાનવમાં કેવળ મા-દાનું જ અંતર છે. પરંતુ ક્રિયામાં આકાશ-પાતાળનું અંતર છે. સમજ્યા- વિચાર્યા વગર કોઈને દોષી બનાવો અપરાધ છે. નિરાશા એક મહાન રોગ છે. સાહસ, ઉત્સાહ અને લગનમાં એનાથી મંદતા આવે છે અને આત્મબળને ઘટાડે છે. રાગ, દ્વેષ અને ઈર્ષામાં બુદ્ધિને લગાવી રાખવાથી બુદ્ધિનો વિકાસ જ નથી રૂંધાતો, પરંતુ બુદ્ધિનો તિરસ્કાર પણ થાય છે. તમારું દિલ ભગવાનને આપો અને હાથ સંસારને સોંપી દો. બદલો લેવાના પ્રયત્નમાં શાંતિ નથી. એનાથી કેવળ અહમ્ જ પોષાય છે. પરંતુ સ્નેહ કરવાથી અવશ્ય શાંતિ મળે છે. મોતિયાને તો ડૉક્ટર સારો કરી દે છે પરંતુ ક્રોધથી આંધળા થયેલાની તો ભગવાન જ રક્ષા કરે.
