Prabhu Puja Swadravyathi ke Devdravyathi

Author(s): Kirtiyashvijay
Publisher: Sanmarg Prakashan

Page 21

કેટલાક પૂજા કરનારાઓ ભગવાનને તિલક કરે છે, તેય એવા અવિવેકથી કરે છે કે જાણે પૂજાની કોઈ કાળજી જ ન હોય. ભગવાન પ્રત્યે એને કેટલું બહુમાન હશે, એવો વિચાર અને પૂજા કરતો જોઈને આવી જાય. જો ભગવાન પ્રત્યે સાચો ભક્તિભાવ હોત, ભગવાનની પૂજા મારે મારા દ્રવ્યથી જ કરવી જોઈએ એવો ખ્યાલ હોત અને “કમનસીબ છું કે મારા દ્રવ્યથી હું જિનપૂજા કરવા સમર્થ નથી' એમ લાગતું હોત, તો એ કદાચ સંઘે કરેલી વ્યવસ્થાનો લાભ લઈને પૂજા કરત, તો પણ તે એવી રીતે કરત કે, એની પ્રભુભક્તિ અને ભક્તિ કરવાની મનોજાગૃતિ તરત જ જણાઈ આવત. પોતાના દ્રવ્યથી પૂજા કરનારાઓને એ હાથ જોડર્યો હોત અને. પોતાની કાયાથી જિનમંદિરની તથા જિનમંદિરની સામગ્રીની જેટલી સારસંભાળ થઈ શકે તેમ હોય, તે કરવા એ ચૂકતો ન હોત. આજે તો આવી સામાન્ય પણ વાર્તા, જો સાધુઓ કહે, તો કેટલાકને તે ભારે લાગે છે. સ્વ-દ્રવ્યથી જ ધર્મકૃત્ય કરવાના આગ્રહવાળા બે નોકરનું મનનીય ઉદાહરણ :
ભગવાનની પૂજા કરવાનો સાચો ભાવ જેના હૈયામાં પ્રગટે. તેને પોતાના ખર્ચે પૂજાની સામગ્રી મેળવવાનું મન થયા વિના રહે જ નહિ. એને એમ જ થાય કે “મારે પૂજા કરવી હોય અને મારી પૂજાનું ફળ જો મારે મેળવવું હોય, તો મારે મારી શક્તિ મુજબ પણ મારા ખર્ચે જ મેળવેલી સામગ્રીથી ભગવાનની પૂજા કરવી જોઈએ.’
શાસ્ત્રમાં અભયંકર નામના શેઠના બે નોકરોની કથા આવે છે. એ. કથા તો બહુ લાંબી છે, પણ એની શરૂઆતનો ભાગ આ વિચારણામાં બહુ ઉપયોગી છે. અભયંકર શેઠ જેવા સુખી હતા, તેવા જ ધર્મનિષ્ઠ હતા. એમને ત્યાં બે નોકરો હતા. એક નોકર ઘરના કામકાજ માટે રાખેલો હતો અને એક નોકર ગાયોને ચરવા લઈ જવા માટે રાખેલો હતો. એ નોકરો જોતા કે “આપણા શેઠ સુખી છે અને રોજ પૂજા, દાન આદિ ધર્મને પણ આચરે છે.’ બને નોકરો ભદ્રક પ્રકૃતિના હોવાથી એ બન્નેયના હૈયા ઉપર શેઠના ધર્મકરણીની સારી છાપ પડ્યે જતી હતી.
બીજાની ધર્મકરણીની પણ સારી છાપ તેના જ હૈયામાં પડે છે કે, જેનામાં કાંઈક પણ યોગ્યતા હોય. લાયક આત્માઓ જ સારી ચીજને પણ
ફા
આ રામચન્દ્રસરિસૃતિ ગરમાળા- ૮૨