Prabhu Puja Swadravyathi ke Devdravyathi

Author(s): Kirtiyashvijay
Publisher: Sanmarg Prakashan

Page 37

કાંઈ ચિંતા કરવા જેવું છે જ નિહ. અવસરોગ વર્તતાં આવડવું જોઈએ. કોઈ કાળ દાગીના ચઢાવવા જેવો પણ હોય અને કોઈ કાળ દાગીના ન ચડાવવા જેવો પણ હોય, સંઘ જયવંતો વર્તે છે. તમે કાંઈ નહિ રાખ્યું હોય, એટલે ભવિષ્યમાં કોઈ ભાગ્યવાન સંભાળ લેનાર નહિ નીકળે, એવું માની લેવાની મૂર્ખાઈ શું કામ કરો છો ?
જિનમંદિરોને તો ૨૦૦/૫૦૦ વર્ષ એની પાછળ જોવું જ ન પડે, એવાં બનાવી દેવાં. ચાલુ આવકમાંથી ચાલુ રક્ષણાદિને લગતાં કાર્યો કર્યા કરવાં અને પાસે લાંબી મૂડી રાખવી જ નહિ. જો તમે એમ કરો, તો સરકાર કે બીજાઓ શું કરી શકવાના હતા ?
આજે તમારામાં એવી શક્તિ અગર હિંમત છે કે, તમે સ૨કા૨ને તમારા ધર્મમાં ડખલ કરીને દેવદ્રવ્યાદિનો ન થાય તેવા માર્ગે ઉપયોગ કરવાનું એ કહે, તો તમે એને અટકાવી શકો ? એ ન હોય, તોય વાણિયાવાળી કુનેહ તો છે કે નહિ ?
એમ કહેવાય છે કે, કોઈ એક ગામમાં એક વાણિયાનું અને મુસલમાનનું ઘર સામસામે હતું. વાણિયો એટલો ડરપોક જાત અને પેલાને વાત-વાતમાં બાંય ચઢાવવાનું મન થાય. કાંઈ ઊંચું-નીચું થાય, એટલે મુસલમાન બોલી નાખે કે ‘સાલે બિનયે કો માર ડાલના પડેગા !'
વાણિયાએ વિચાર કર્યો કે આનો કાંઈક રસ્તો કરવો જોઈએ, નહિ તો આ કોઈ વખતે હેરાન કરી મૂકશે.' ઘર છોડીને જવાય તેમ નહોતું અને લડવાની શક્તિ કે હિંમત નહોતી. આથી એણે પોતાના ઘરમાં બેસીને, સામે રહેનારો મુસલમાન સાંભળે, તેમ બોલવા માંડ્યું કે “ભાઈ, હવે તો આ રોજની પંચાત થઈ. એક દા'ડો આની જોડે લડી જ લેવું પડશે. આપણે મજબૂત ચાર માણસોને રાખી લો !’
પેલા મુસલમાને એ સાંભળ્યું એટલે એણે તો તરત જ ચાર માણસોને રાખી લીધા. થોડા દિવસ ગયા, એટલે ફરી પાછો વાણિયો એવી જ રીતે બીજા આઠ માણસોને રાખી લેવાનું બોલ્યો અને એ સાંભળીને પેલા મુસલમાને તરત જ બીજા આઠ માણસોને રાખી લીધા. આમ, વાતો થતી ગઈ અને મુસલમાનને ત્યાં માણસો વધતા
mmmm
૩૦.
-પૂ.આ. રામચન્દ્રસૂરિ સ્મૃતિગ્રંથમાળા - ૮૨