________________
તો જુઓ ! જિનપૂજામાં પણ પોતાના દ્રવ્યથી જ જિનપૂજા કરવાનો આગ્રહ અને ગુરુને વહોરાવવાનો આગ્રહ અને ગુરુને વહોરાવવામાં પણ પોતાના હક્કનું જ ભોજન વહોરાવવાનો આગ્રહ ! ભક્તિનો ભાવ જ્યારે સાચા રૂપમાં પ્રગટે છે, ત્યારે હૈયામાં કેવી કેવી સ્ફુરણાઓ પ્રગટે છે, એ જાણવા માટે આ ઘણું જ સુંદર ઉદાહરણ છે. પારકા દ્રવ્યથી જ અને હવે તો એથી પણ આગળ વધીને દેવદ્રવ્યના ખર્ચે પણ જિનપૂજા કરવા-કરાવવાની વાતો કરનારાઓ જે પોતાના હૈયાને ખોલીને આવી વાતો વિચારે, તો એમને ખ્યાલ આવે કે, એમના વિચારો કેટલા બધા ઉન્માર્ગ તરફ ઘસડાઈ રહ્યા છે.
પેલો નોક૨ પોતાનું રળેલું ભોજન જો કોઈ પણ મુનિરાજ મળી જાય, તો તેમને તે વહોરાવી દેવાનો નિર્ણય કરીને, ઘરના બારણા પાસે આવીને ઊભો રહ્યો. એવામાં એક મુનિરાજ ભિક્ષા માટે આવી ચડ્યા. ગ્લાનાદિના કાર્યને અંગે એ દિવસે એ મહાત્મા ઉપવાસ કરી શકેલા નહિ, એટલે ભોજનવેળાએ ગોચરી વહોરવા માટે એ નીકળેલા અને પેલા નોકરનું ભાગ્ય એવું સારું કે, એ મુનિરાજ ત્યાં જ આવી પહોંચ્યા. .
મુનિરાજને જોતાં તો આ નોકરના હર્ષે ઉછાળો માર્યો ! એને તરત જ વિચાર આવ્યો કે રંક એવો હું ક્યાં અને આવા મુનિરાજ ક્યાં ? તેમાં વળી મારું રળેલું દ્રવ્ય ક્યાંથી ?' મારા જેવા રંકને આવા મુનિરાજનો યોગ ક્યાંથી થાય અને કદાચ આવા મુનિરાજનો યોગ મને થઈ જાય, પણ તે વખતે આવા મુનિરાજને આપી શકાય, એવું દ્રવ્ય મારી પાસે મારું રળેલું ક્યાંથી હોય ? એ વખતે એને એમ પણ થાય છે કે “આ બધો યોગ સૂચવે છે કે, આવતા ભવમાં ચોક્કસ મને કોઈ અદ્ભુત સંપત્તિ પ્રાપ્ત થવાની છે ! આવી સામગ્રી કદી પણ અન્યથા થાય નહિ !’ આ વિચારમાં ખૂબ આનંદપૂર્વક અને સંતોષપૂર્વક એ નોકરે પોતાનું સઘળુંય ભોજન મુનિરાજને વહોરાવી દીધું.
શેઠ આ બધું જોતાં હતા અને જોઈને પ્રસન્ન થતા હતા ! પોતાના નોકરને આ પ્રમાણે સઘળું ય મુનિરાજને વહોરાવી દેતો જોઈને શેઠ પણ ખૂબ પ્રમોદ પામ્યા. શેઠે પોતાના નોકરોને પણ કેવું ભોજન પીરસાવ્યું હશે ? તમારે ત્યાં તો મોટે ભાગે શેઠનું ખાણું જુદું અને નોકરનું ખાણું જુદું,
૧૯
૧૭-પ્રભુપૂજા સ્વદ્રવ્યથી કે દેવદ્રવ્યથી
૭ « પ્રભુ
