Karpur Kavya Kallol Part 5 6 7 8

Author(s): Lalitvijay
Publisher: Karpur Pustakalaya Samo

Page 961

(૧૮૯) ભયવાન સ્થિતિ–દુધથી દાઝ કુંકીને, પીએ પિતે છાશ;
લુંટાયાં જ્યાં લુગડાં, ભયને ત્યાં હેય ભાસ. લભીના લક્ષણ–ઉંટ આક વિણ ખાય સહુ, બકરી બધુંયે ખાય;
લેભી તેમ લાજે નહિ, ગણે ન માશી માય. મળે મેવાસ ન ઉંટને, પુરૂ પિચી ખાય;
તેમ લેભી લોભે કરી, લુટે નહિ લજાય. એકલાનહિ જાઓ-ભાત મુકાતું છે ભલે, મૂકો ન મુદ્દલ સાથ
શેઠ શેળાના સંગથી, બચ્ચા વ્યાળથી વાટ. ધર્મની અંતરાખે-પાછા એટલા પાપના, આગળ વધીને આપ;
ખંત રાખીને ખેડતાં, ટળશે તુમ સંતાપ. એ વતી વિસારે-દહીં દુધમાં હાથ કેય, રોજ રાખે નહિ ન્યાય;
ધણ ગેળીને ચયડ, મુકો ત્યાં મુકાય. ગળ લાકડુ ગોળને, રેડે તેમ રડાય;
ગાંડ વિનાની ગેડ તે, સ્થિર નહી તે થાય. આવુસેનું નકામું-તુટે કાન જેણે કરી, સોનું સાવ નકામ;
રજ્યા શું રાખ્યા રાતમાં, દીવ દળવા કામ. પર પંચોતે દુઃખ-કાજી સાબ કયું દુબલા, સારા શહેરનું દુઃખ,
પરનું દુઃખ પોતે ધરે, સ્વપનહેાય ત્યાં સુખ. આ નકામું ગણાય-લુલી ધોળ ગાવે લળી, નવજણ નાડો સાય;
સાસરે ગાંડી સિધાવતાં, શિખ શાને કરાય. સરખો સંબંધ–બસ બાઈકુ કો લે નહિ, ભાઈકુ દીયે ભડકાત;
જુક્તા જેડા મીલ ગયા, ઘર જેસા બારસાક. બીનું પ્રમાણું–બજારે બળીયે વાણી, કેળી જંગલ કેર;
મઘર જોર છે પાણીમાં, શેરી શ્વાન સર. આમન સમાન-નંખાય ગાડુ નાવમાં, ગાડે નાવ નંખાય;
પાળે શીરને પાઘડી, પાઘડી શીર પળાય. આ ચારે નકામાં-સંભલ ફૂલ પૂંછ ધાનનું, ખેડયું ખાર શા કામ;
અજાકંઠ આંચળ અને, શુકર છાણ નકામ. સર્વે વાત જણાવપેટ દઈયણ પાસે અને, વૈદને દર્દીને વાસ;
વકીલ વાકેફ કેસમાં, પાપ ગુરૂની પાસ, બેલે બાર વેચાય-છાશનમળે છાની દાણી, માગેજ પીરસે માય;
બેલે જ બાર વેચાય છે, કહેણ એ કહેવાય.