Karpur Kavya Kallol Part 5 6 7 8

Author(s): Lalitvijay
Publisher: Karpur Pustakalaya Samo

Page 963

( ૧૯૧) ધન વ્યવસાય––ોઈ ગયે ખાનાર જન, લેઈ ગયે દેનાર,
દાયું તે દુઃખમાં ગયે, તે ત્રણને કાર. વિના સમજે ખર્ચ-ડુચા બહુ ખાળે દીયા, દીનત્સાર ખુલાં દ્વાર;
આવક જાવક આંક નહિ, ખરચી થાય ખુવાર. પરદેષ પક્ષક–પાર વિના પિતા તણી, લેખે ભુલ નહિ લેશ
બીજે લેશની બહુ કરે, વિશેષ માંહિ વિશેષ. આવિવેકી વન–શોભે શીરપર પાઘડી, જુતી પગમાં જાણ
અંબાડી હસ્તિ ઉપરે, ગધર્વે ગુણ પ્રમાણ. નશીબની પરીક્ષા-પત્ની નશીબે પારખું, આડું આવે પાન;
- પુરૂષ નશીબ પરગણે, મુકે પામશે માન. જ કુંભારને કુંભાર કોધ ભરાયતો, રગડે રાસભા કાન; 1 ક્રોધ– બૈરીને બોલે નહિ, સમજી ભયનું સ્થાન ભેગા ભેગું થાય-ઘઉને પણ પવાય ત્યાં, પાણી ચીલ પી જાય;
ખીચડી ખેપ્યું ઢોકળું, ભેગા ભેગી થાય. ઉદ્યોગને આદર-બિનજગારી બુદ્ધિમાન, અ૫નહિંસારાએહ
અકકલ વિના ઉદ્યોગી, સહુથી સારે તેહ. નિરૂદમી પુરૂષ–રળવું કાંઈ નહિ ન્યા, ઘડી ઠર્યા નહિં ઘેર;
રળીયા ગઢવી કયાં ગયા, કહે ઠેર ના ઠેર. આ નકામે પુરૂષ–ભળાવ્યાં ગઢવીને ભલાં, છરાં શરણે જેહ,
હું માગું તેમ માગશે, ભીખ ભટકીને તેહ. જાણીને ન બગાડે-મુકે છેવું મેલું કરી, મેલું થયે ધોવાય;
- હગી ઘરથી ઉસૈડવું, બાર બેઠાં શું થાય. સેબતની અસર-જેને સંબંધ જેથી વધુ, તે તસ સંગ તણાય;
બાઈ બેસે જે વેલમાં, ગીત ત્યાં તેના ગાય. પાપ પાપને ખાયડોશી આ ડાભડા, સ્વારે સંગ ન લીધ;
વળી વિચારી માગતાં, ડોશીયે નહિ દીધ. આમ ભુલ જણાયભૂલ ભાસે તે ચેતવું, એજ ખરો ઉપાય;
ભૂલ્યા ત્યાંથી ગણે ફરી, જરૂર ભુલ જણાય, નકામુ ન બેલે–ખરા કામની ખપ વિના, જનહિજરી જે
ખરા વાધે ખાતાં નડ્યો, વિના વાઘને સર. આવુ શોભે નહિ–જરાવસ્થા માં હે જરી, સોભા સાવ નકામ;
ઘરડી ઘડી ને ધણી, લજવે લાલ લગામ.