________________
( ९३ ) मार दई, लाख जनों जी ॥ हो० ॥१॥ यावर विकलत्रय, पंचेन्द्री बनौ जी । गीत घाम भूख प्यास, त्रास घनौ जी । हो० ॥२॥ सागरलौं सुरगतिम, सुक्त सुनो जी। भोगनमें लीन रह्यो, अघ न गनी जी॥ हो० ॥३॥नर. भवमै आय लह्यो, दासपनो जी । वुधजनपै दया धारि, कर्म हनौ जी॥हो ॥४॥
(२२६) मानौ मन भंवरसुजान हो राज, नरभव चौ थिर ना रहे होराज॥मानौ० ॥टेक ॥ काल करन कछु नाहिं विचारों, कर ल्यो कारज आज । मानौ० ॥१॥ नव जीवन सुंदर तन संपति, दारा सुतको समाज । थिति पूरी करि करि नग जै है, परेई रहेंगे इलाज । मानौ० ॥२॥ निज हित तजि विषयन हित राची, औसर खोत अकाज । अनुचित काज करत हो वुधजन, आवत क्यों नहिं लाज ॥ मानौ० ॥३॥
(२२७).
राग-विहाग। सुख पावोगे यासाँ, मेरा सुघर चेतन गुन गाय रे ॥ सुखः ॥ टेक ॥ गायां विना विगार करत है, तुम विन कहाँ कई कासों। चेतन० ॥२॥ जिन गाया तिन ही शिव पाया, सीख देत हूं तासौं । चेतन० ॥शायातें सास सास वुधजन जपि, गयों न आवे सासौं। चेतन० ॥३॥ १ खासखासने-हरएक संस। २ गई हुई चास फिर नहीं आती है।