Jain_Satyaprakash 1944 11 12

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 13

અંક ૨-૩ ણિગ વસહીના વિધાપકે
[ ર૭. કે કે કવીશ્વરાથી.
સુકૃતયજ્ઞને યષ્ટા સાધર્મિવાત્સલ્યને સંધપૂજનમાં
એ મહાયજમાનેએ જીવનની સિદ્ધિ માનતાં
અઢાર અઢાર વર્ષે તક એ સદ્ધર્મનાં સહાયકે.
પુણ્યાર્થે વ્યય કર્યો યાત્રાળુઓના પગની ધૂલીથી
ત્રણસે ત્રણસે કાટિ દ્રવ્યને, પવિત્ર માનતાં નિજ આત્મને
છતાં એમની સહજ નમ્રતાએ સાધર્મિકપૂજકે.
અને અંતરને સદ્દભાવ પ્રભુ ને સત્પાત્રના સેવનશ્રમમાં
ઘણું ય ગુઢ ગણગણતાં “સફળ થઈ માનતાં
અવસરે ઉઘાડાં ય પડતાં પિતાની આશા ને માતની આશિષ.” પશ્ચાત્તાપની આ પ્રેરણાએ. પ્રભુ ને સત્પાત્રના એ સેવકે.
માનવની માનભરી સૃષ્ટિમાં કેવા મનોરથ !
મહામના એ મસ્ત્રીઓ સિવાય
અન્ય કોણ એમ બોલે – સ્વચ્છ સાચવ્યું જીવન એમણે.
કંઈ સુકૃત ન કર્યા સંભાવનાં સુમનસે ખીલવ્યાં
સજ્જનને સ્મરણ 5 એવાં, ભાવવિશુદ્ધિના એ ભાવુકેએ.
કેવલ મનને જ સાર માનતા તેજથી જળહળતાં
અમારી આ વય મન્વીપદનાં પ્રતાપી જીવનમાં ય
એમનાએમ વીતી ગઈ. ઉદયાસ્તને મીમાંસતા તેઓ.
કયું માપ માપી શકે સંભાવતા ભરતી-ઓટને
આ નમ્રતા ને સદ્દભાવની લક્ષ્મીના મહાસાગરમાં ય
આભ શી અપારતાને? એ સાહસધીર પુરુષે.
ભલેને કવિઓ મથે. પાપથી પાછા ફરતા તેઓ
મહાત્માઓનાં અંતર માપવા, પ્રતિદિન પુણ્યમાં પગલાં માંડતા.
પણ અધૂરાં રહેવા સર્જાયાં કુમારદેવીનાં કુખનાં એ નર,
કૃતજ્ઞોનાં એ મોજણી મંથન. ભકત-દાતા-શૂર
તો ય ધન્યવાદને તે વરે ત્રણે ય હતાં.
પરમા મહાપુરુષોનાં
એ કવિકૃત “યુક્તલંકીનો'. માતાના સુંદર જૈનત્વને
ધન્ય એ ઉદાર પ્રયત્નોને ! જીવનમાં જીવી જાણ્યું, બરાબર જિરવી જાણ્યું, યથાશક્તિ જોગવી ય જાણ્યું
સદાય સૃષ્ટિ સંભારો જૈનના એ કુલ જોગીઓએ.
વસ્તુપાલ-તેજપાલને
અને પુણ્યશીલ અનુપમાને. 1 “ના રે પવતી પિલુદરા,
१ 'न कृतं सुकृतं किञ्चित् , सतां संस्मरणोचितम् । मातुराशिषि शिखाकुरिताद्य ।'
मनोरथैकसाराणा-मेवमेव गतं वयः॥